Vampirin AŞK'ı

Kendini Affettirme

Multide ecenin okul eteği var.
Keyifli okumalar...

Sabah niyeyse mutlu bi güne uyandığımı hissetmiştim.
Kalkıp kıyafetlerimi giyindim ve kahvaltıya indim babam sabahın köründe işe gittiği için karşılaşmamıştık. Hem dün olanlardan da haberi olmamıştı. Babamın çok
düzensiz iş saatleri oluyodu.
Okula gitmek için yola koyuldum. Niye bütün olaylar benim başıma yollarda geliyo ki!! Te Allahım ya.
Yanıma yaklaşan porsheye baktım. İçinden ali çıkmıştı. Aslın da iyi anlaşıyoduk. Benden ona güvenmemi istesede onda bi ibnelik olduğunu düşünüyodum. Biraz paronayaklık vardı-birazcıcık ama-
"Günaydın."diyen alinin yüz hizzasına indim ve
"Günaydın."dedim.
"Atla bırakayım."diyince karşı koyulamaz bi masumluk yerlaştirdi şerefsiz.
Kapıyı açıp sürücü koltuğunun yanına yerleştim.
"Eee naber? Nasıl gidiyo?"diye saçma bi soru yönelttiğinde ona baktım.
"Hayır. Bu soruyu gerçekten soruyo olamazsın."dedim.
"Okulda zaten görüşüyoruz."dedim.

Tam obsırada arabanın durmasıyla,okula geldiğimizi anladım. Arabadan indiğimde çoğu gözler üzerimde gezinmeye başladı. Sanki oruspuluk yapmıştım? Töbe töbe nediom ya ben?

Yanıma savaş geldiğini bağırtılardan anladım ve onun olduğu yöne yani arkama kafamı çevirdim. Kolumu sıkıca tutup:

"Ne işin var kızım senin bu çocukla?!!". Canım o kadar yanıyodu ki söylediklerini dinlemiyodum bile.
Ali araya girip:
"Sana ne lan? Kızın bekçisis misin?!"demesiyle savaş boşta kalan eliyle alinin o güzel gözlerine yumruğunu geçirdi. Çığlık atmamıştım. Çünkü bunu bekliyodum. Savaşa bakıp
"Bırak lan o elimi! Yoksa..."
Dememle
"Yoksa ne..."dedi. Bana zıt bi ifadeyle. Kolumu ondan bi şekilde kurtarıp,yerden zorlukla kalkan alinin koluna girdim ve yürümesine yardım ettim.
Ali savaşa bakıp piçimsi bi gülümseme atmasıyla onu ittirdim ve sınıfa doğru yol aldım.
Sıramda oturmak istemiodum. Çünkü arkamda savaş vardı ve onunla konuşmak istemiodum.
En önlere oturdum. Neyseki sıra boştu. Yanımın boş olması ayrı bi şanstı tabii.
Yanıma elinde kitaplarıyla gelip sırama yerleşmiş çocuğa baktım.
"Narşistlerle oturmama gibi bi huyum var."dedim. Ona bakmadan.
"Ne tuhaf ki tek başına otursan bile fark edebilirdin." bu mal bana alttan alttan narşist diyodu aklı sıra!
"Kalk sıramdan!"dedim sinirle.
"Tapulu malın mı?"Kalkmıyorum!"dedi bana inattı.
"İnat değil mi. Bende kalmiorum!"dedim.
"İyi."
"İyi."
Ders sıkıcı geçiyodu. Üstelik başımı sıraya koyup uyuyamıyodum da! En ön sırada oturuyodum ve hoca görürdü.

"Başını omuzuma yaslaya bilirsin."diyen ukalaya baktım.
"Kalsın!"diyip onu tersleyince omuz silkti.
"Aklımı okumayıda kes! Vampir bozuntusu!!"desemde alınmamıştı mal.
Der çıkışı yürüyerek gidecektim. Time uğramıyacaktım bugün. Dün olanlardan sonra dinlenmem için izin verdi timur amca.
Savaş yanımdan bi kızla kol kola girmiş bi halde geçti. Amacı kıskandırmaktı beni. Bende oyuna istemesem de dahil olduğuma göre oyunu sürdürecektim.

Ali yanımdan geciyoken
"Ali. Beni eve bırakır mısın? Hem laflarız biraz."dedim. Vericeği cevabı bilsemde cevabını bekledim.

"Sorman hata! Atla."demesiyle keyifle arbaya bindim.
Hiç konuşmamıştık ikimizde.
Ama sessizliği bölen ali oldu.

"Şey... Benim bi işim var. Acil olmasa senden bunu istemezdim. Senin için sorun olur mu?"Yani gitmem gerek ve senin de mecburen gelmen gerek..."dedi.
"Sorun yok."dedim gülümseyerek.

Ali arabadan inip gözden kaybolduğu sırada savaş aradı.
Geç bile kalmıştı. Öküz!!!
"Ne?"dedim kabaca.
"Nerdesiniz?"dedi. Sakindi.

"Sana ne?"
"Bana bak kızım beni delirtme! Peşindeler!"demesiyle güldüm.
"Bu seni ilgilendirmez!"dememle benim tarafımın kapısı açıldı.
"Noluyo?"be diye çemkirdim kapıyı açan kişiye dönüp.
Savaşın diğer taraftan bağırıp çağırdığını duyabiliyodum.
Yüzünü göremediğim kişi beni yaka paça arabadan indirmeye çalıştığında savaşın haklı olduğunu düşünüp kendime küfür ettim ve
"İmdattt!"diye bağırdım.
Savaşın korkulu bi şekilde bağırmasını duyabiliyodum. Saçımın çeken kişi benim sınırlarımı iyice zorluyodu.
Erkek olduğu için kasıklarına tekmeyi geçirdim. Adamın afallamasıyla koşmaya başladım. Ali nerdeydi .
Ormanlık bi alana girdim. Hava kararmıştı ve önümü zor görüyodum.
Neyseki koşma dersleri sayesinde açık ara farkla öndeydim.