So Hyun: Nefessiz kaldım. Sarılırken bile kabasın.
Lucy: Sevgi gösteren de kabahat.
So Hyun karşımda saçma sapan hareketler yapıp tatlı görünmeye başladı. ona 'ne.yapıyorsun.?' der gibi baktım.
So Hyun: Beni mi daha çok seviyorsun? yoksa Jae Hyun'u mu?
Lucy: Ya! O pisliğin adını tekrar ağzına alma! Tabii ki seni seviyorum aptal böcek.
Jae Hyun: Cevabını tekrar düşün bence.
Hayır.Hayır.Hayır. Bu gerçek olamaz. Şu an da bir rüya görüyorum şimdi arkamı döndüğümde karşıma çikolata dolabım çıkacak.
Arkamı döndüğümde çikolata dolabı falan yoktu. Sadece saçlarını sarıya boyatmış bir Jae Hyun vardı. Yeni saçlarına bayıl- ne diyorum ben ıyyy öğğğ iğrenç olmuş.
Mal gibi bakmaktan başka bir şey yapmıyordum. So Hyun beni çekiştirerek karşı tarafa,ay ışığının altına getirdi ve oradan bağırmaya başladı.
So Hyun: Seni sabun beyinli kardeşimden uzak dur!
Jae Hyun: Ne yapayım senin kardeşini ben. Benim aradığım sensin. A ve teşekkürler Sora'yı öldürerek bana kolaylık sağladın. Şimdi sana gelelim. Burada ailenle mutlu bir hayat yaşamak için mi geldin?
So Hyun: Seni gebertirsem gayet mutlu olacağım.
Jae Hyun: Ne kadar masum hayallerin var. Aynı kardeşin gibi.Masum cadı.
Birden alnım kaşınmaya başladı. Ah hadi ama uyuz falan oldum herhalde Jae Hyun'u görünce. Deli gibi kaşınmaya başladım. İkisi de bana şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Jae Hyun'a bakılırsa bu onun yaptığı bir şey değildi. Yavaş yavaş bizi aydınlatan o mavi ay ışığı yok oluyordu.
Jae Hyun hızla bana doğru yürüdü.
Jae Hyun: Alnını kaşımayı kes.
Dil uzattım ve kaşımaya devam ettim.Eliyle bileklerimi tutarak durmaya çalıştı.
So Hyun: Dokunma kardeşime!
So Hyun yumruğu geçirmişti. Vay canına bu günleri de mi görecektim?
Yumruğu attıktan sonra hemen bana odaklandı.
So Hyun: Ya! alnında bir ay var.
Lucy: Ay'ın alnımda ne işi var?
Telefonumu çıkardım ve ekranında kendime baktım.
Lucy: Vay canına alnımda ay var.
Jae Hyun: Belki de o kadar masum değilsindir.
