Sadece gözlerimin içine baktı. İlk defa ona baktığımda korktum. Gözleri saçlarından da mavi olmuştu. Bu da demektir ki, So Hyun is back.
"a bir de bir şey daha,yine bir rüya gördüm."
"Bence artık kabus demelisin"
"hayır,bilmiyorum hem kabus hem rüya gibiydi"
"..."
"ben bir melek gördüm. Çok güzeldi,ama bir o kadar da korkunçtu. Ne olduğunu anlamadım sadece onu gördüm ve hem ona hayranlıkla bakıyordum hem de korkuyla ne yapacağını bekliyordum. Sanırım rüyayı kabusa çeviren onun güçlü yanıydı. Eğer onu görseydin gerçekten aşık olurdun. Ama onun senden hoşlnacağını sanmıy..." Sözlerimi kesen So Hyun'un sert bakışlarıydı. Gerçekten ondan artık korkuyorum.
"bence bu gördüklerinden kitap falan yaz sen baya tutar asdfg. Hatta adı da 'Kabusumdan gelen melek' olsun."
"dalga geçme yoksa kitabı filme çevirir filmde seni cadılara yem eder... taamam sustum"
"Bundan sonra daha sıkı çalışmalıyız.Hatta başlayalım." Elinde tuttuğu kitabı bana fırlattı.
Artık imkansızı ortadan kaldırdığımı hissediyorum. Artık gücümüzü farkına varma vakti.
Akşama kadar denemediğimiz büyü kalmadı. Bir büyüyü bir kaç defa denediğimiz bile oldu.Kitabı ezberledim resmen kesinlikle bana madalya vermeliler.
Sonunda yorgunluktan yorgun düşmüştük,kendimizi yatağa değil yere attık.
"Lucky"
"nee"
"bu zamana kadar beni güldüren de ağlatanda sen oldun."
"biliyorum,küçükken hep çikolatanı yerdim"
"asdfg peki güldürdüğün zamanı hatırlamıyor musun?"
"sen hatırlamıyor musun?"
"5 yaşındayken dışarıda oynamak için annemi delirtmiştik,sonra dışarıda oynarken hayaletler bizi korkutunca elindeki çikolatayı ona fırlatmıştın. Bence küçükken senden daha zekiydim."
Bunu gerçekten unutmuştum ve duyunca çok komik gelmişti.
"Puhahahkullgft cidden öyle mi yapmıştım. Şu anda evi öcüler bassa ilk kurtaracağım şey çikolata"
"biliyorum kötü cadı"
