Denek 198

Tanıtım

-FLASHBACK-

'Efendim kendi kızınızı böyle birşeyin içine atmaya emin misiniz?'

'Tekrardan böyle bir soru işitirsem son dakikalarını yaşamış olucaksın.'

'Pekala efendim.'

2098 yılının sonlarına doğru ortaya çıkan nükleer savaşlar sonucu dünyanın sonu gelmişti. Her gün ölen sayısında 350-400 fark ile yükseliş gerçekleşiyordu. Gizli bir örgüt olan CBV sonunda yıllardır hazırlamış olduğu deneyi bulmuştu. Fakat tek sorun vardı bu deney daha önce denenmemişti ve olacak sonuç için sadece bir şansımız vardı. Denek ya kurban olacaktı ya da kahraman. Kimseye bahsedilmemiş olan bu deney sadece soylular ve zenginler arasından seçilebilirdi. Fakat kimsenin istememesi sonucu babam yüzünden ben olmuştum. Adım Mahlas Berszark,. Babam örgütün başında olduğundan ve sadece bana güvenebildiğinden beni seçmişti. Onu suçlamamış veya itiraz etmemiştim. Yüz binlerce kişinin hayatı bir kişiye bağlıysa bunu zevkle yapabilirdim.

GÜNÜMÜZ

17 EYLÜL, IŞIK YILI HESAPLAMASINA GÖRE 4057/ Escharcth

Ben Mahlas Berszark, dünya yılı hesaplamasına göre 2098 de bulunan nükleer savaş sonucu yıkımında bulunan dünya için son umut olan denek.

Gözlerimi açtığımda bembeyaz aynalı bir oda içerisinde tek yatakta serumlu bi şekilde makinelere bağlı uyandım. Başımda bekleyen biri vardı. Beyaz tenli dipboyası varmış gibi olan hafif kırmızımsı saçları ile oldukça hoş görünen biri. Uyandığımı gördüğünde hemen arkasını dönüp odadan çıkmıştı. Tekrar girdiğinde yanında doktor olduğunu tahmin ettiğim biri daha vardı.

''Kim olduğunu hatırlıyor musun?''

Yorum yok.

''Beni duyuyor musun?''

Yorum yok.

''Pekala öyleyse kısa bir özet geçeceğim, Denek 198.''

Denek 198?

''Dünya denen gezegende etrafındaki 2 gezegenin daha patlamasına sebep olacak kadar yüksek bir nükleer patlama yaşandı. Doğal olarak insan soyuna dair kimse kalmadı, sen dışında.''

''Neredeyim ben?'' evet sonunda konuşmuştum.

''Escharcth,.''

''Siz nesiniz?''

''Buranın yerlileriyiz. Şimdilik bu kadarını bilmen yeterli kendine geldiysen Erza sana burayı tanıtsın. Ah bu arada kendini hatırladığını ve numara çektiğini biliyorum. Geçmiş olsun''

Doktor dediğim herif odadan çıkınca Erza elinde siyah deri tarzında kıyafet getirdi. Ve açık olmalıyım bu kıyafetler kesinlikle benim tarzım değildi ama itiraz etme hakkım yoktu değilmi?

''Bu kıyafet buranın yerlisi olduğunu gösterir, ilkler daima bunu giyerler.''

''Hey.. sen nasıl ama?''

''Bazı özellerin burada özellikleri vardır. Bende onlardan biriyim. Erza Vascht, tanıştığıma memnun oldum.''

Özel ha? Bir özel neden beni beklesin ki.

''Çünkü sende öyle normal biri değilsin.''

''Pekala bu özelliği pekde sevdiğimi söyleyemiycem.''

Narin bir şekilde gülerken oldukça mükemmel bir yüz sıfatına sahip olduğunu fark ettim. Gerçekten özene bözene yapılmış tabirine uyuyordu.

''Kişisel analizin bittiyse başlayabilirmiyiz?''

''Burada özele de saygı kalmamış herhalde, düşüncelerimi okumayı kesebilir misin?

''Emredersiniz.''

Her taraf aynalarla kaplıydı. Nefes alıcak tek bir pencere yoktu. Mükemmel bir güzelliği vardı. Teknoloji son sınırına doğru vurmuş görünüyordu. Yerliler iletişim için telepatik odalar kurmuştu. İnsanların sınırlarından oldukça fazlaydı bu görüntüler. Anlamadığım tek birşey vardı. Kendilerini yerli olarak adlandırmalarına rağmen insan görüntüsüne sahiptiler. Bu biraz afallamama neden oluyordu.

Erza'nın son olarak götürdüğü odanın girişinde 'Mahlas Berszark' yazıyordu. İçeri girdiğimde böyle bir yere oda denmemesinin küfür sayılacağını anladım. Her taraf yine bembeyazdı ve beyaz benim favori rengim olduğundan çookça sevmiştim. Cennetten parça olan bu yerde kocaman bir yatak ve çalışma odası ile kütüphane dolaplarından vardı. İçerisinde ise birsürü kitap.

''Burası senin hayal dünyana göre tasarlanmış bir yer Mahlas.''

''Keşke daha açıklayıcı konuşsan.''

''Sen yaklaşık bin yıldır uyuyorsun ve bu sadece bizim tahminimiz. Seni kurtardığımızda bedenin ve ruhunla ortak bir yol bulduk ve seni senden daha iyi tanımayı öğrendik. Sana dair herşeyi sadece Yöneticimiz bilmesine rağmen bize senin hakkında bir takım bilgiler verdi.''

''Şimdi o yöneticiniz her bokumu biliyor mu? Umarım kadındır.''

''O bir robot. Herkes hakkında herşeyi bilen bir robot.''

Harika. Yönetici dedikleri bir hurda yığınımı.

''Öyle düşünmemelisin.''

''Sende düşüncelerimi okumayı kesmelisin.''

''Rahatına bak ne zaman hazır olursan burada olacağım.''

O gittikten sonra yatağa binip zıplamaya başladım. Garip bir gezegendeydim herşey mahvolmuştu, tanıdığım herkes ölmüştü ve yaptığım herşeyi bilen bir robot vardı ve en garibi bu robotun böylesine bir gezegeni yönetiyor oluşuydu. Ama şuan sadece bu cennetten parça oda ve yatak vardı. Gerisini sonra düşünebilirdim.