-Give Me Love-

-Give Me Love- (Part 3)

Sence mutlu olmak istemedim mi? Her şey üstüme geldi bir anda. Son çare içimdekileri şarkıya döktüm. Evet doğru hepsini sana yazdım. Bazıları fazlasıyla kin dolu bazıları ise fazlasıyla sevgi. Anlayacağın sana karşı ne hissettiğimi artık ben bile bilmiyorum. 

Zaman hiçbir şeye iyi gelmiyor sadece aradaki özlemi büyütüyor. Zaman ruhunun dolaştığı yerdir. Coşkumuza olan inancını yitirmek gibi yada kırık dökük bir evin boş koridorları gibi. 2 yıl sonra karşı karşıyayız işte. 2 düşman gibi yada beyaz bayrak çekmiş ve yenilgiye uğramış biri gibi karşımda duruyorsun o kadar. Zamanda sıkışıp kalmış başka bir an. Tam olarak anımsayamıyorum ama... Sanki terkedilmiş bir çocuk gibi.

Bazı insanlar yağmuru hissetmek için yağmurun altında yürür bazıları ise ıslanmak için. Ben o yağmuru hissetmek için altında yürüdüm sen ise ıslanmak için yürümüşsün. Ufak bir fırtınada koptun gittin. Şimdi müziği neden sevdiğini anladım. İnsanın bütün duygularını bir çatı altına topluyor değil mi? 

Kendimi kaybettim. Bir rutine sıkışıp kalmıştım ve nereye döneceğimi bilmiyordum. Korkak ve kırılgan olmaktan vazgeçtim. Bak neredeyim? Senin yıllarca hayalini kurduğun yere 1 ayda geldim. Unutma bunu bebeğim her şey yeni başlıyor.

O gün karanlıktı ve sonum gelmişti yada ben öyle düşünüyordum. Sen gelip beni kurtarana kadar... Ama öyle bir yanın varmış ki benim hiç bilmediğim... Söylediğin ve yaptığın herşey yalanmış. Kalbimi yaktım gittiğin gün. Sadece külleri var artık orada. Sayende kimseyi sevemeyeceğim yada güvenemeyeceğim. 

Bana aşkı yeniden tattırmayı dene. Karşımda duruyorken sana bir yabancı gibi davranıp sarılmamak o kadar zor ki..Bütün dünya el birliğiyle beni sana atıyor ama ben direniyorum gibi. Kokun beni kendisine çekiyor. Eskisi gibi şeker kokuyorsun. Söylesene özlemedin mi? Tabikide özlemedin. Özleseydin gelirdin öyle değil mi? Yani özleyenler öyle yapar. Seni başkasıyla görmek benim için kolay mıydı? Hemde öpüşürken. Hayır... Buraya intikam için gelmiştim ama sana olan duygularıma yenik düştüm. Tahmin etmeliydim. Eksiğim. Bir parça bile olsa eksiğim. Neden mi? Sen yoksun yanımda... Sormak hata.

İnsan birini çok sevince onun gitmesine dayanamıyor, veda edemiyor mesela. Sessizce izliyor gidişini. İçinde kopan fırtınaları dudaklarına vurup gitme diyemiyor. Ardından bakıyor, özlüyor. Kimseyi yerine koyamıyor, birinin gelip boşluğu doldurmasından korksada herkeste onu arıyor. 

İşte 2 yıllık hayatımın özeti. Mutlu musun? Ben seni sen olmadan sevdim. Bu muydu adalet ve dünya barışı? 

Duygularıma fazlasıyla yenik düştüm, toplasan 24 saat bile etmeyecek şu sürede. Gel ve kurtar beni bu kırıklardan. Sadece hatanın farkına var ve al beni bu cehennemden, cennetim...

"Jess! Dur." 

"Efendim?" hafif yaşlı gözlerimi kırpıştırıp arkama döndüm. Neredeyse hüngür hüngür ağlayacaktı. Evet o kadar ağır konuşmamalıydım.

"Beni affedemez misin Jess? Bir şansı daha hak ediyoruz."

"Belkide. Ama... Emin değilim. Biraz süre ver bana."

"Sen sonunda bana bir şans vereceksen sonsuza kadar beklerim." bana yaklaşıp baş parmağıyla gözümdeki yaşları sildi. O gün yaptığı gibi alnıma ufak bir buse daha kondurdu. 

Kokusu aynıydı. Değişmemişti. Sadece benim tanıdığım Cody değildi. Arkadaşlarının odaya girmesiyle hızlıca Cody'i ittirip Jeremy'e baktım. Bişey anlamamıştı. Tanrıya şükür.