-Give Me Love-

-Give Me Love- (Part 9)

-2 Ay Sonra-

"Tanrım... Cody ben dayanamıyorum. Gerçekten. Düğünden bu yana berbat durumdayım. Sen haklıydın. Gerçekten doktora gitmeliyim."

"Sonunda bunu kabul ettin. Hadi sen hazırlan ben arabayı hazırlıyorum." 3 haftadır kusarak öleceğimi düşünüyorum. Gerçekten. Düğünde yediğim bir şeyin dokunduğunu düşünsem bile bu imkansız. Şimdiye geçmesi gerekirdi. Hızla odama gidip montumu ve spor ayakkabımı giyip aşağıya inip arabaya bindim. 

"Hazır mısın? Yani eğer tahmin ettiğimiz şeyse... Jess bu hoşuna gitmeyebilir."

"Hayır tahmin ettiğimiz şey değil. Ben hamile değilim. Sadece midemi bozdum ve doktor bana ilaç yazacak. Bu kadar." dedim ve önüme döndüm. 

Hamilelik... Bu konuya gelirsek düğünden sonra beraber olmuştuk ve korunduğumuzu sanmıyoruz. Yani bu bizi gerçekten korkutuyor aslında sadece beni.

Beni hastaneye değilde özel bir kliniğe getirdiğini gördüğümde sinirle ona baktım.

"Ne yani? Hastanede magazincilerin önünde daha çok mu dikkat çekseydik?" Haklıydı. "Söz veriyorum eğer midende sorun varsa hemen hastaneye götüreceğim."

"Bir bebeğinin olmasını bu kadar çok mu istiyorsun Cody?"

"Bebeğimin değil bebeğimizin olmasını istiyorum Jess." dedi gözlerime bakarak. Eğer gerçekten hamileysem ne yapacaktım? Onu doğuramazdım fakat Cody'i üzmeyi de göze alamazdım.

Arabadan inip doktorun muayenesine girdik. Korkudan Cody'nin elini sıkmıştım. Doktor odasına çağırıp bir kaç test yapmıştı ve beklememizi söylemişti. Doktor çıktı ve bizi odasına çağırdı. Doktor bir şeyler anlatıyordu ama umurumda değildi. 'Sonuç olarak...' dediği anda elimi hızla Cody'nin elini sıktım. Elim dizindeyken  diğer elinide elimin üstüne koydu ve elimi tuttu.

"Tebrik ederim efendim. Bayan Jess hamile." Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Şimdi ne olacaktı? Ben ne yapacaktım? Bu çocuğu doğuramazdım.

Cody sevinçle bana sarıldı fakat ben ne yapacağımı bilmiyordum. Sevinmeli miydim yoksa üzülmeli miydim? Doktora zorda olsa gülümseyip hızla odadan çıktım ve arabaya gittim. 

"Evet çocuklar bu gece size bir sürprizimiz var.---Hayır Jess'in evinde toplanalım.---Hayır içki istemiyoruz. Almanıza gerek yok.---Görüşürüz" dedi ve sevinçle telefonu kapatıp bana tekrar sarıldı. 

"Cody ben... Ben bu çocuğu doğurmak istemiyorum." dedim hızla. Yavaşça geri çekilip bana baktı.

"Neden? Eğer sorun varsa hallederiz. Ona mükemmel bir baba olurum. Seninde mükemmel bir anne olacağından eminim."

"Hayır... Hayır, sorun o değil. Ben hazır değilim. Bunu yapamam. Henüz çok gencim Cody. Anne olmak için özellikle. Ona bakamam. Yapa-"

"Yapamazsın biliyorum. Çünkü bunu beraber yapacağız. Güven bana bunun üstesinden beraber geleceğiz. İkimiz..." 

"Cody yalvarırım böyle yapma. Beni zor duruma düşürme." dedim ve arabaya binip başımı cama yasladım.

xxxx

Akşam çocuklar gelmeden tekrar sofraya baktım. Hazırdı ve güzeldi. Hızla odaya gittim ve üstüme beyaz dantelli elbisemi giydim. Topuklu ayakkabılarımı arıyordum ama tek bir tanesini bile bulamıyordum. Tanrım, nerede bunlar!