AŞIK OLAN CESUR CESUR OLAN İSE APTALDIR

Son

 Her hikayenin bir sonu vardır. Mühim olan acı üçlüyü gerçekleştirmeden asla ölmemeniz; Aşk, cesaret ve aptallık. Ate'ye aşık oldum. Cesaret gösterip öpüştüm. Ve aynı gece her şeyi berbat edip aptal oldum;

Gece ansızın annemin sesini duydum. Beni çağırıyordu. Odanın kapısını açıp aşağıya bakındım. Dayım ve Ate çoktan uyumuşlardı.Bir bebeğe benziyordu. Yanına gidip dolan gözlerimle son kez yanağını okşadım. İçinde ismi yazan, küçüklüğümden kalma kilitli sır kolyemi çıkarıp onun bileğine taktım.

- Seni seviyorum Ate.

- Bende...

Uykulu uykulu gülümsedikten sonra sağ tarafa dönüp uyumaya devam etti. Uyuduğundan emin oldukta sonra, ayakkabı dolabında asılı olan araba anahtarlarını aldım.Ses çıkarmamaya özen göstererek dış kapıyı açıp sokağa çıktım. Babamın Mercedes'i her zamanki gibi kapının önündeydi. Karşı bardan; her gün olduğu gibi boğuk gitar ve bateri sesleri geliyordu. Bu seste arabanın motor sesinin duyulmayayacağını umarak arabayı çalıştırdım. Ayakkabı giymediğim için pedalların soğuğu ayaklarımı üşütmüştü. Kasabanın yolunu tuttum. CD çalara CN Blue'nin CD'sini koyduktan sonra sesi sonuna kadar açtım ve gaz pedalına iyice bastım. Yaklaşık bir saat yirmi dakika sonra kasabanın ışıklarını gördüm. Kıvrak yollarda son hızla gidiyordum, ve bu son derece tehlikeliydi biliyordum. Ama annem beni çağırmıştı. O kamelyada kendimi asmalıydım. Beynimin içinde annemin sesi yankılanıyordu. Dayanamadım ve sonraki yol kıvrımında direksiyonu çevirmedim. İşte o zaman aptallığımı da yapmış oldum... Tam on takla...saydım. Arabayla ağaçların arasına düştüm. Kafa derim yüzülüyormuş gibi acıyordu. Tanrım! Elinizi kesince ekşi bir açı hissedersiniz. Epilasyondaki acı tatlıdır. Bu ise gerçekten acı bir acı. Yüzümde yer yer derim sıyrılımış olmalıydı çünkü yüzüm feci yanıyordu. Canım çok acıyordu. Sabahın dört buçuğunda koyu kırmızı renkli, kaba görünüşlü, eski model bir Mercedes'te, baş aşağı kalmıştım. Saç derimden sıcak bir sıvının aktığını hissettim. Elimi sürüp görmek istemiyordum. Kan olduğunu biliyordum. Bu kadar sıkıntıya gelemezdim. Ah, hayır! Gözlerimi sımsıkı kapayıp bağırmaya başladım. Bağırırken de bir yandan ağlıyordum. Güneş doğana kadar bağırdım...kimse duymadı. Sonra bayılmıştım. Saat sekiz gibi beni fark ettiler. Bir saat sonrada çekici ve ambulans bir dizi polis aracıyla geldi. Arabayı çektikten sonra sağlık görevlileri beni sedyeye yatırdı. Sirenleri açtıktan sonra geri dönüş yoluna koyulduk. Kısa boylu sevimli bir hemşire bana serumu takarken, kirli sakallı iri yarı bir adam göz kapaklarımı yukarı doğru çekiştirip bilincimi kontrol ettikten sonra elindeki maskeyi kafamdan geçirip taktı. Yaklaşık kırk beş dakika sonra hastaneye ulaştık. Daha ambulanstan indirilirken üçgen vücutlu, ince uzun, kumral saçlı ve doktor olduğunu düşündüğüm Jamie Dornan tipli birisi gelip ameliyata alınmamı söyledi. Akşamüstü ameliyattan çıkıp yoğun bakım odasına götürüldüm. Ate, Jamie tipli doktorla tavandaki yıldızlar yüzünden kavga ediyordu. Koridordan odaya girerken Ate'nin şu sözlerini duydum;

- Uyanınca yıldızları görmezse kendine3 gelemez. Yıldızlar herkesin gördüğü gibi bir şey değil! Onlar, onun hayalleri. Hayal kurup geri gelmesine izin verin...

��Z���