Gecenin geç saatlerine kadar sevgilimle mesajlaştık.Artık telefonumun şarjı bitmek üzereydi ve uykumda gelmişti.Gözlerim yanmaya başlamıştı.Sanırım artık uyumam lazımdı.Odamda priz yoktu.Mutfağa uyuşuk adımlar ile ilerledim.Mutafağa geldiğimde şarj kablosunu odamda unuttuğumu hatırladım.
Arkamı dönüp mutfaktan dışarı ilk adımımı attığım anda sanki kanım çekildi,çok garip şeyler hissettim.Korkmaya başladım.Hemen mutfağa geri döndüm.Ne olduğunun anlamaya çalışıyordum ama korkudan ne yapacağımı biliyordum.Ellerim,ayaklarım titriyordu.Daha bir şey görmeden korkmuştum.Bu ilk defa oluyordu.
Uzun bir süre bekledikten sonra etkisi az da olsa geçmişti.Kardeşimin ağlama sesi ile yerimden kalktım.Hızlıca koridora çıktım.Karşımda bir yaratık vardı.Boyu çok uzundu.Kambur duruyordu.Kaçmak için çabalasam bile zor nefes alıyordum.Bir anlığına elindeki şeyi bırakıp bana bakmaya başladı.Karanlıktan ne olduğunu göremiyordum.Bir süre sonra gözlerim karanlığa alışmış ve herşeyi görebiliyordum.Elinden düşürdüğü babamın kafasıydı.Ağlamaya başladım.Artık yaratığı daha net görebiliyordum.Gözleri çukur gibiydi.İnsanımsı bir yapıda olsa bile insanla alakası bile yok.
Kardeşim paçamdan çekiştirip ağlamaya devam ediyordu.Ama onu kurtamam zordu.Daha kendimi bile kurtaramadım.Ağlaması daha da şiddetlendi.Rahatsız oluyordum.Tam sus diyecekken uzun kolları ile onu yakaladı.Bağırmaya başladım.İnce uzun parmakları ile kardeşimin kalbini tek harakette söktü.Kanı her yerime bulaşmıştı.Sesim kesildi.Ne yapacığımı bilmiyorum.Sadece çukur gözlerine bakıyorum.Gün aydınlanmaya başladı.Sanırım saatlerdir bu durumdayım.
Tek hatırladığım uzun kollarını bana doğru uzattığı ve göğsümde kalbimin üstünde ince bir acı hissettiğimdi.
