Eskiden şehir merkezinde küçük bir apartmanda yaşardım. Taşınmamın sebeplerinden biri de kötü komşuluktu. Ama taşındığım yerdeki üst komşum
daha kötüydü. Sahibi tuhaf görünen bir adamdı ve içine kapanıktı. Ama gece yarısı yukarıdan tuhaf sesler geliyordu.
Bu tuhaf sesler sinirlerimi bozuyordu. Ses yüksek değildi ama gerçekten zor uyuyanlardandım, o yüzden gözlerimi kapatıp uyuyamıyordum. Sanki birisi yüksek topukluyla yürüyordu ama ses o kadar yüksek değildi hatta sessiz olmaya çalışıyordu. Birkaç gün sonra sesin hep aynı şekilde olduğunu
farkettim. Aynı bir videonun tekrar, tekrar oynaması gibi. Sonra sese alışmaya başladım ve artık uykuma etki etmiyordu.
Sadece birkaç yıl sonra kızıma ödevinde yardım ederken biraz mors alfabesi öğrenmiştim. Kızım masaya yumruklarıyla vurmaya başladı, kızın yaptığı ses yukardan gelen sesin tıpatıp aynısı olunca ürperdim.
Kızıma ne demek istediğini sorunca kızım güldü:
''Bu en kolayı baba,'' dedi '' Bunu yardım istersen yapıyorsun.''
