Ben daha 12 yaşında bir cocuktum. Yani birileri bana yardım etmeliydi. Babamın bulunduğu hapisaneye geldim. Hapisanede o iki adamın kayıtlı olmadığı yazıyordu. Benin iyice kafam karışmıştı. Ben onların daha önceden babamın hapse girmesine neden olan iki adam olduğunu düşündüm. Ama zaten babamı hapse attırmışlardı başka ne istiyo olabilirlerdi. Eve döndüm. Annem evde yoktu. Dolapta ise bir not vardı:
Sevgili Jimmy. Ben annen. Eğer bu notu okuyorsan ben çoktan yola çıkmışımdır. Seni çok seviyorum annen...
Benin o an kalbimde çok büyük bir acı vardı. Bir de şimdi annemi arayacaktım. Annemin neredo olduğunu bilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı. o da asla mutlu olmayacağımdı. Annemin nereye gittiğini öğrenmek için otogara gittim. Oradaki yolcu geçmişini arattırdım. Annem Paris'e gitmişti. Elime para geçtiği an Paris'e gittim. Oradaki her insana annemi sordum. Ama kimse bir cevap vermedi. Benim içimde çok büyük bir özlem ve üzüntü vardı. Benim Paris'te kalacak bir yerim yoktu. Ama bir an Paris'e yakın olan teyzemin evi aklıma geldi. Oraya gittim. Kapıyı çaldım. Kapı açıldı. İçeride teyzem bana merhaba dedi. İçeriye girmek istedim ama teyzem engelledi. Ben direndim ve içeriye girdim. İçeride annemi gördüm. Ona olanları sordum. Çok kızgındım. Olanları anlattı. annemin çok önemli bir işi çıkmış. Ama o işi söylemedi. Ben ısrar ettim ama söylemedi.
