Sallanırdı evlerimiz
Atılınca bombalar
Ve yağardı üstümüze topraklar
Akşam olunca ağlardı analar
Şehrin köşelerinde feryad-ı figan
Çok isterdi çocuklar
Oyunlar oynamak
Cesetlerden başka yoktu oyuncak
Uykusuz geçen gecelerde
Kimse istemiyordu yaşamak
Leylekler ise konmuyordu korkudan
Açalım ellerimizi, kaldıralım göğe
Rahman ve Rahim olan
Irak olmayan Allah'a
Takip önerim ElifGkhan6
Arkadaslar biraz kisa oldu. Umarim begenirsiniz. Çocuklar bizim, insanlar bizim. Keşke kimse ölmese savaşlarda. Kendinize çok iyi bakın :(:(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYHUDE #Wattys2016
PoetryBir sevdiğini kaybettin mi sen hiç? Ve onunla birlikte yaşama olan aşkını? Duygularımı dokuyup, dertleşiyorum Bu boş sayfalarla Bir an önce gitmek istiyorum Onun gittiği sonsuzluga Bizimkisi zorunlu bir hasret Kavuşmanın yolu da var elbet Tek ihtiya...
