Chapter 1
Η μέρα μου πέρασε τόσο γρήγορα που ήρθε κιόλας η αυριανή...το ξυπνητήρι μου χτυπάει στις 8 και το κλείνω αμέσως ,σηκωνομαι γρήγορα απο το κρεβάτι όχι οτι έκλεισα μάτι όλο το βράδυ απο την χαρά μου. Πήγα στο μπάνιο και έκανα ενα γρήγορα ντουζ. Ντύθηκα κατάλληλα για να μπορώ να χορεψω και κατέβηκα στην κάτω στην κουζίνα. Εκεί είδα τον ρόσς και τον ράικερ
"Έτοιμη για την πρώτη μέρα; " ρωτάει χαμογελαστός ο ράικερ "ναι" του απανταω ενθουσιασμένη
"Έχεις άγχος; "
"Όχι" απαντώ χαλαρά... ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΈΧΩ!
"Χμμμ έχεις έτοιμα τα πράγματα σου;" με ξανά ρωτάει
Εγώ απλά γνεφω
" τι ώρα θα φύγεις απο εδώ; "
Θεε μου! Πρέπει να μου κάνει τόσες πολλές ερωτήσεις;;
"Τώρα " του λέω και τους αγκαλιαζω ,παίρνω τα πράγματα μου και αρχίζω να περπαταω για την σχολή. Το καλό με αυτό είναι οτι είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου και δεν χρειάζεται να παίρνω κάποιο μεταφορικό μέσο για να πηγαίνω...μετά απο 10 λεπτά έφτασα έξω απο την σχολή, είναι πιό ωραία απο κοντά απο ότι έδειχνε στις φωτογραφίες, παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα στο κτίριο. Απο μέσα ειναι γεμάτο με φωτεινά χρώματα, στους τοίχους υπάρχουν φωτογραφίες απο διαγωνισμούς και τους ιδρυτές της σχολής και στην δεξιά πλευρά της πόρτας υπάρχει ένα μεγάλο γραφείο με βραβεία . Ανεβαίνω στον πάνω όροφο όπου γίνονται τα μαθήματα, ανεβαινα τις σκάλες χαζευοντας τον χώρο όταν ανέβηκα και το τελευταίο σκαλοπάτι και γύρισα να δω που πάω ένα αγόρι έπεσε πάνω μου τρεχωντας με αποτέλεσμα να πέσουμε και οι δύο κάτω στο πάτωμα
"Αχ συγνω...." ξεκίνησα να πω όταν αυτός με διέκοψε
"Πρόσεχε που πας κοπελιά! " είπε θυμωμένα καθώς σηκώθηκε απο το πάτωμα...είχα λίγο χρόνο να τον χαζεψω , ηταν όμορφος, βασικά πολύ όμορφος, ηταν ψηλός με ωραίο υποθέτω σώμα ντυμένος με μια αθλητική βερμούδα και ένα κοντοματικο άσπρο μπλουζάκι, καφέ μακριά σχετικά μαλλιά και είχε φρατζουλα και είχε καστανοπρασινα μάτια
"Χαχ δεν με ακούς που σου μιλάω;;; " ρωτάει με ένα ειρωνικό ύφος ενω εγώ τον κοιτάζω επίμονα, το ειρωνικό του γέλιο με "ξυπνάει " και σηκωνομαι απο το πάτωμα
"Λυπάμαι πολύ "
"Και καλά κάνεις! Με έριξες στο πάτωμα! " είπε θυμωμένα
Ααχ δεν θα τα πάμε καλά
"Και εγώ έπεσα στο πάτωμα! Και είπα πώς λυπάμαι πολύ! " λέω νευριασμένη
"Αν προσεχες που πήγαινες δεν θα γινόταν αυτό! "
"Αν δεν έτρεχες δεν θα έπεφτες στο πάτωμα! " σπαστικε μαλακα! Λέω και τον προσπερνάω περπατώντας μέχρι την τάξη μου. Οταν φτανω και μπαινω μεσα βλεπω πως είναι γεμάτη με πολλά παιδιά αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας . Πάω στα αποδυτήρια για να αφήσω τα πράγματα μου
"Καινούρια;; " ακούω μια κοριτσίστικη φωνή.
"Ναι" της χαμογελαω
"Καλώς ήρθες, με λένε αλισια " ( οι παλιές αναμνήσεις δεν πεθαίνουν πότε! ) μου χαμογελάει και απλώνει το χέρι τής για χειραψία
"Ευχαριστώ, με λένε ραιντέλ" της δεινω το χέρι μου και κάνουμε την γνωστή φιλική χειραψία, είναι γλυκουλα τώρα που την παρατηρώ, ειναι ξανθιά με πράσινα μάτια και είναι πολύ λεπτή.
"Βρήκες το ντουλαπάκι σου;" ρωτάει " το.ποιο;"
" κάθε μαθητής έχει ένα ντουλαπάκι γραμμένο με το όνομα του επάνω, έτσι θα μπορείς να αφήνεις εκεί μέσα τα πράγματα σου "
"Εντάξει ευχαριστώ " χαμογελαω
"Δεν κάνει τίποτα, θα σε δω σε λίγο στο μάθημα " λέει και φεύγει
Αρχίζω να ψάχνω το ντουλαπάκι, όταν το βρίσκω βάζω μέσα τα πράγματα μου και το κλειδωνω με μια κλειδαριά και βάζω τον κωδικο.
Βγαινω απο εκεί μέσα και πάω στην τάξη, βλέπω την αλισια να καθεται με μια παρεα κααι μου κάνει νόημα να πάω εκεί και έτσι έκανα.
"Παιδιά αυτή είναι η ραιντελ, είναι καινούρια! " λέει χαμογελαστα
όλα τα άτομα τής παρέας γυρνάνε και με κοιτάνε
" γειά σου ραιντελ, είμαι ο Ίαν " λέει ένα ψηλό μαυρομαλλι αγόρι με μπλέ μάτια, του χαμογελαω ντροπαλά
"Απο εδώ είναι η missie, ο Alex, η sia και τέλος ο Ellington! " συνεχίζει ο Ίαν να μου τους γνωρίζει
Όταν ακούω το όνομα Ellington γυρναω και κοιτάζω το αγόρι , κάτι μου θυμίζει όταν βλέπω το ειρωνικό χαμόγελο καταλαβαίνω οτί είναι το αντιπαθητικο αγόρι που έπεσα πάνω του πριν
"Χαχ και εσύ σε αυτή την ταξη;" ρωτάει όλο ειρωνία..
