Czas nie leczy ran

25 3 1
                                    

Od minionych wydarzeń minęło juz ponad pół roku. Jest 31 sierpnia. Jutro pierwszy dzień szkoły. Jak Kornelia spędza ostatni dzień wakacji? Siedzi nad grobem rodziców i płacze. Zaraz jedzie do szpitala psychiatrycznego. Kornelia od paru miesięcy pomaga dzieciom i młodzieży z depresją. Wysłuchuje ich, pociesza, wpływa to na nich bardzo dobrze. Dzięki rozmowie z Kornelią zaczynają się uśmiechać i mają nadzieje na lepsze jutro. Pomaganie stało się pasją tej dziewczyny. Niesie pomoc sąsiadom, bliskim, nauczycielką, a nawet zwykłym ludziom pracującym na przykład w sklepie. Kornelia pomaga wszystkim, ale nie sobie. Bardzo źle zniosła stratę rodziców. Mieszka z wujkiem Zenonem i ciotką Malwiną. Nie dogaduje się z nimi. Ciotka całe dnie jest w pracy, a wujek wciąż siedzi w barze, upijając się do nieprzytomności. Kornelia czuje się samotna. Codziennie siedzi sama i wpatruje się w zdjęcia rodziców. Nie wie co ma ze sobą zrobić. Zżera ją samotność i tęsknota. Wieczorami nakręca swoją pozytywkę, którą dostała od rodziców na swoje szóste urodziny i płacze. Wspomina stare czasy, kiedy miała przyjaciółkę i rodziców. Ma bardzo smutne życie (nie ma jeszcze depresji ;) ). Od jutra jej dni i noce zaczną wyglądać nieco inaczej. Zaczyna się szkoła i powraca codzienna fala nietypowych zdarzeń.

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Feb 06, 2016 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

Anioł Z DepresjąOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz