Nyctophilia

BÖLÜM_13

İyi okumalar .

+++++

" Merhaba Rüzgar . Görüşmeyeli çok zaman oldu değil mi ... Kardeşim ." dedi ve gülümsedi .

Şu an kendimde olduğumdan şüpheliydim . Abim , yani yangında öldüğünü sandığım abim kanlı canlı karşımda duruyordu . Kaşlarımı çattım . Arkamı dönüp Efkan'a bakacaktım ki yanımda olduğunu fark ettim . Onun suratını incelediğimde ; sol kaşı havadaydı . Şaşırmış görünüyordu . Tekrar abime döndüğümde bir adım atıp bana yaklaştı ve " Yanına daha önce gelmek istedim . Fakat izin vermediler . Onlardan kaçarken senden de uzaklaşıyordum . Özür dilerim Rüzgar ." dedi .

6 yıl . Koskoca 6 yılı Hakan ile tek başıma geçirmiştim . Abim ise ... Aslında . Bu durumu bu kadar çabuk nasıl kabullenmiştim . Ona abi diyordum . İlginç olan şu ki onun abim olduğundan adım kadar emindim sadece ... Uzun süre görmemiştim ve o çok değişmişti .

Acaba o yangından nasıl kurtulmuştu . Herkes iliğine kadar küle dönmüşken o nasıl kurtulmuştu . Kendimi toparladım ve yüzümü ifadesiz bırakarak " Bunca yılımı nasıl geçirdim biliyor musun ? Ben bunca yıl herkes yıl başında çam ağacını süsleyip birbirine hediye alırken ben her yeni yıla mezar başında ' Keşke kurtulmasaydım . Keşke babam beni dışarıya çıkaramasaydı .' diyerek geçirdim . Şimdi ise sen geçmiş karşıma ' Ben geldim .' diyorsun , özür diliyorsun . Ama bilmiyorsun ki dilediğin özür kalbimdeki altı yıllık boşluğun yarısını bile doldurmaya yetmeyecek . Tamam belki kabullenebilirim . Eskisi gibi abi kardeş olabiliriz . Ama hatırlatırım ki 6 yıl eski benden çok şey götürdü . Artık o etrafta koşturup sizi mutluluğa boğan Rüzgar yok . Ha düzelir miyim diye sorarsan . Orası biraz zor ABİCİM ." dedim .

Efkan'a döndüm ve " Siz tanışırsınız . Ben hemen geleceğim ." dedim ve kapıyı çarpıp çıktım . Uzun koridorda bir kıza kıyasla büyük olan adımlar atarak şirkette bana ait olan odaya girdim . Uzun zamandır uğramıyordum . Temizlik yapılmasa muhtemelen masanın üzerinde yarım santim toz ve odanın içini boğan bir hava olurdu .

Kapıyı kapatıp masamı arkasındaki cam kapıyı açtım ve küçük balkonuma çıktım . Temiz havaya ihtiyacım vardı . Derin bir nefes aldım ve düşünmeye başladım . Küçük Rüzgar'ı diri diri mezara gömen altı yılı düşündüm . Ailem olmadan geçirdiğim yılbaşı gecelerini . Okuldayken yeni gelen her öğretmenin ' Kendinizi sırayla tanıtın .' dediğinde o gün okula hiç gitmemiş olmayı dilediğim günleri . Ailemi kaybettiğim için bana acıyarak bakan o gözleri . Kabuslarımı . Her kapı çaldığında heyecanlanıp ' Babam geldi .' deyip bir kaç saniye sonra babamın öldüğünü hatırladığım zamanları . Bunların hepsini uzun uzun düşündüm .

_____

EFKAN'DAN

Rüzgar baya ağır konuşmuştu . Abisi yaşıyordu ama mutlu değildi . Kabul yaşadıkları şeyler kolay değil , kendini ne kadar umursamaz ve sert gösterse de içi bir o kadar merhametli ve kırılgandı . Çok üzülmüştü ve şimdide abisinin 6 yıl sonra ortaya çıkması onu sarsmıştı . Şimdi tüm düzeni alt üst olacaktı .

Gözlerimi ellerimden çektim ve karşımdaki adama baktım . Bunu bir erkek olarak söylüyorum , gerçekten çok yakışıklıydı . Hani derler ya bir kızın ilk aşkı babasıdır diye . Bence Rüzgar'ın ilk aşkı abisiydi .

Ne diyorum ben ya . Kafamı iki yana sallayıp sandalyelerden tekini çekip oturdum . Abisi de yanıma oturdu . Bana döndü ve " Adım Derin . " dedi . Ona döndüm ve " Efkan .Adım Efkan . " dedim . Gözlerini üzerimden çekmeden " Biliyorum . "dedi . Kaşlarımı çatıp suratına baktım . " Nasıl yani ? Nereden biliyorsun ?" dedim . Dönen sandalyesini bana doğru döndürüp " Son bir ay içerisinde Rüzgar'ın yaptığı her şeyden haberim var . Sizden ve şirketten . " dediği an donup kalmıştım .