Ruhumu okşadı bir sonbahar akşamında
Küçücük bir fısıltı ile birlikte
Derin bir sessizlik içinde iken
Belli belirsiz bir hayaller içinde
Yürümek istedim karanlıkta
Umudunu yitirmeyen kelebek gibi
Kanat çırpmak istedim
Gözlerim buğulandı yine
Hayaller kayboldu
Gün ağarmaya başlayınca
Hüzün kollarını çekti benden
Halime baktım uzaktan
Hani nerde eski sen
Gaz lambası kokan odalarda
İsli bir eski sandalyede
Kurulan hayallerin ötesinde
Yaşanmışlıklardan meydana gelen bıkkınlık
Akıyordu gün ağarırken
Solgun bedenimden
Seni düşündüm ve sustum yeniden
Kapattım zindanlara bendimi isyan ederek
Vurdum zincire kalbimi
Artık yazmayacaktım seni
Ve sen kokan cümleleri
Durabilmeyi ümit ediyordum
Aklıma sen düşüyordun
Bulamadım
Aklımı meşgul edecek
Seni uzaklaştıracak
Dünü silecek
Yarına umut getirecek
Bir şey bulamadım
Bulamadıkça
İçim içimi yedi
Ayrılıklar hasretle başladı
Ama senin olmadığın bir hasrete
Güzelliklerin olacağı
Umudun yeşereceği
Bir zamana doğru
Hasretler başladı
Yeni sevdalara
Yeni güzelliklere yelken açmaya
Yepyeni duygulara doğru
Artık vazgeçtiğimin göstergesiydi
Senden ve
Sen kokan cümlelerden
Ya da öyle mi
Düşünmek istiyordum
Bilmeden,
Amaçsız şekilde gözlerimi kapatmaya çalışırken
Sen yoktun
Ama demek istemedim
Yarınları düşünerek
