Bu gece
Hiç bu kadar canım yanmamıştı.
Bir vurgun daha yerken
Hasretini yutkunurken, zorlanmıştım
Sözcükler, boğazıma takılmıştı.
Bir iğne gibi batmaktaydı.
Ağızdan dökülemiyordu kalbimden doğanlar
Pekala, ama canım neden yanmıştı?
Sana karşı kendimi gizlediğim için mi?
Yoksa kendimden utandığım için mi?
Bilemiyordum nedenlerini
Bilemiyordum yine bende ki acıyı
Bilemeden, yine sevdim
Sensiz geçen zamanın yaksa da bedenimi,
Yokluğunla savaşırken yaralandığımı,
Hasretinle boğuşurken vurulduğumu
Bilemedim nasıl ayakta kaldığımı
Sensiz geçen zamanda,
Özlediğim bir tek seni,
Yarama merhem ol istedim.
Ama
En büyük yarayı
Bilemedim senden aldığımı.
Gözlerim yine nemli
Gönlüm yine bir deli
Bu gece hüzün bir hoş
Yalnızlık ise zifiri bir karanlık
Yaklaşan galiba sonsuzluk
Seni beklerken yandı canım
Bu gece bir kez daha kavrulurken
Seni beklerken vurulan yüreğim
Her zaman seni beklemeye devam edecek
Son biraz daha yaklaşırken
Biz demeyi değil
Sen demeyi
Sürdürecek deli gönlüm
Söndüremeyecek bu ateşi
Bu gece hüzün dolu
Bu gece seninle dolu
Bu gece nemli gözlerim
Bu gece senin hasretinle kokulu
Yanan canım ise sen dokulu...
