Hated

Hated 6

"Hi." mula sa pagsusulat ko ay napaangat ako ng tingin sa taong  bumati sa akin na nasa harapan ko ngayon. I looked at him from head to toe. Makikita mong may kaya siya basi sa porma niya pa lang at maging sa tindig niya ay mapapaghalataang galing ito sa mayamang angkan. He looks familiar to me. Sa palagay ko ay magkaklase ata kami nito sa iilang subjects pero di ko na maalala dahil sa marami rin akong mga bagay na iniisip at pinag-aabalahan.

"Can I sit beside you? If you won't mind." tiningnan ko ulit siya ng maigi at yung bakanteng upuan at lamesa sa cafeteria. "Marami pang bakante." sagot ko naman. Hindi naman sa maarte ako o choosy pero kung mamabutihin sana ay ayoko nang makipag-usap sa mga lalaking di ko pa kilala ng sobra. Baka mamaya ay pare-pareho lang sila ng kailangan.

Nakitang ko pa ang pagkamot ng ulo niya at napailing. "To tell you honestly, gusto ko lang talaga kitang makausap. Cherish, right?" I nod. "So can I have a sit with you now?" I don't have any choice but to say yes. Wala rin naman ata siyang gagawin na ikakasama ko ngayon din dito.

"I'm Jiro... Jiro Alqueza." tiningnan ko lang siya at tumango at binaling ulit yung atensyon sa pagsusulat. Wala naman kasi siyang sinabi kung ano ang pag-uusapan namin.

I heard him chuckled. "Ganito ka ba talaga? Hindi ka ba mahilig magsalita?" this time napatigil ako sa pagsusulat at muli ay humarap sa kanya. "Wala naman ata tayong pag-uusapan." napailing na lang siya dahil sa naging sagot ko pabalik sa kanya.   

"Bakit?  May mali ba sa naging sagot ko sayo?" nagtataka kong tanong.

"No. It's not that." bumuntong hininga naman siya. Mahina pero narinig ko pa rin. "I want to know about you."

Napagat ako sa labi ko at nag-isip muna bago ako ulit sumagot. "Cherish Escosa, 22 na ako, nag-aaral, birthday ko? Malayo pa yun. Wala na yung parents ko at ako na lang mag-isa." sabi ko naman. "So ngayon, kilala mo na ako." niligpit ko na yung aklat ko at tumayo na rin. "Mauna na ako Mr. Alqueza." pagpapaalam ko naman nung bigla rin siyang tumayo kasabay ko.

"Wait, sabay na tayo." pagi-insist pa niya sabay hawak sa braso ko para mapigilan ako sa paglakad. "Please." he pleaded. Nagpaawa effect pa siya. "Doon rin naman sa second floor yung next class mo." sabi pa niya ng nakangiti.

"Teka, paano mo nalaman iyon?" nagtataka ko namang tugon sa sinabi niya. "I have my ways." kibit balikat pa niyang sabi sa akin.

Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko tinanggal yung kamay niya sa braso ko dahil hawaj niya pa rin ito. "Bahala ka na nga diyan." yan yung huli kong sabi sa kanya saka pinagpatuloy na ang paglalakad.

Akala ko ay tinantanan na niya ako pero hindi pa pala. Hinabol pa niya ako saka humarang sa dinaanan ko. "Ang kulit mo." yun lang ang tanging naisambit ko sa kanya. Ngiti lang ang naging tugon niya at sinabayan na niya ako sa paglalakad.

Hindi siya umimik. Tahimik lang kaming naglalakad sa hallway nung bigla siyang tumikhim kaya ako napatingin sa may direksyon niya. "Yung libro mo, akin na. Ako na ang magdadala." he offered.

"Naku! Huwag na. Baka mamaya niyan may kailangan ka lang sa akin kaya ka ganyan kabait." sabi ko habang naglalakad pa rin kami. Haay. Isang subject na lang at makakauwi na ako. Ewan ko ba at parang nakakaramdam talaga ako ng sobrang pagod nitong nga nakaraang araw. Siguro isa na rin sa mga dahilan ang pagdadalaang tao ko kaya nararamdaman ko ang mga bagay na yun.

Mas pinili ko pa ring ipagpatuloy ang pag-aaral sa kabila ng sitwasyon ko. Tutal naman at hindi pa lumalaki ang tiyan ko.

"Hey!" pukaw atensiyon na sabi niya kaya napatigil ako sa pagiisip. "I said, akin na ang libro mo. Mabigat yan at baka mapano ka pa."

"Huwag na! Sanay na ako sa pagdala nito." tanggi ko naman sa kanya. "No but--"

"Ayoko nga sabi." kuha ko pa sa libro ko. Ang kulit ng isang to. Hindi niya ba maintindihan? Sabing ayoko. "Ako na ng--"

"Fellis." pareho kaming napatigil sa pag-hahablutan dahil sa narinig namin na boses na iyon. Napalingon kami sa taong pinagmumulan ng baritonong boses na iyon. I know that voice. At kilala ko ang iisang taong tinatawag ako sa aking ikalawang pangalan.

Kitang-kita ko ang pagsalubong ng kanyang kilay. Mga matang nag-aapoy sa di ko malaman kong anong klaseng emosyon iyon.

"Stay away from her." utos pa niya sa lalaki saka binaling yung atensyon sa akin. "We need to talk." sabi niya sa maowtoridad na boses.

"Te-teka wala naman tayong pag-uusapan Troy. Bitawan mo nga ako. Ano ba Troy!" pagpupumiglas ko habang kinakaladkad niya ako. Pinagtitinginan na nga kami ng mga estudyante dito.

"Ano ba! Sabing bitawan mo ako. " halos sumigaw na ako dahil sa sakit ng pagkakahawak niya sa braso ko. Nakarating na kami dito sa pinakadulo ng first floor ng main building na comfort room only exclusive for the staffs at administrators ng school.

Wala na akong estudyante dito dahil malayo-layo na rin ito sa kabihasanan ng main building. Binitawan niya lang ako sa madiin na pagkakahawak niya sa braso ko nung tuluyan na kaming nakapasok sa nag-iisang silid doon.

"Ano na naman bang kalokohan ito Troy?!" sigaw ko sa kanya. "Kalokohan?! Ikaw yung may ginaganawang kalokohan. Sinabi ko ba sayong makipaglandian ka sa iba?! " galit niyang sabi sakin habang hawak ulit ako sa braso ko ng mahigpit. "Buntis ka na nga tapos makikita pa kitang makikipaglandian sa iba." mas humigpit pa ang pagkakahawak niya kaya di ko napigilan ang pagtulo ng luha ko.

"Ganyan ka ba talaga kakakati at kulang pa ako? Do you want to be fuck again? Ilang ulit yung gusto mo?" isang malutong na sampal lamang ang tanging nasagot ko.

"Don't you ever slap me again! Don't act as if you are a virgin cause you are not. You are just a slutty shit."

Sasagot pa sana ako nung dalian niya akong inikot paharap sa sink saka naman siya nagsimula sa kababuyan niya. Kaharap namin yung salamin, and my tears falls silently.

Hanggang ganito na lang ba ako palagi sa kanya? Parausan niya lang?

Note: Next chapter is in private kaya baka hindi mabasa :)