Hated

Hated 21

Hindi maipinta ang mukha ko nung namalayan kong nandito pala si Troy. I took a glance towards him while his two brows met intently.  The usual Troy I used to see.

Habang papalit siya sa table namin nila ni Jiro ay di ko na napakinggang mabuti ang naging usapan namin. Sa kanya na lamang nabaling ang atensyon ko. Nagtataka ako kung paano niya ako nahanap.

Sinabihan ko siyang may pupuntahan ako pero di ko sinabi kung saan. Akala ko ay okay lang sa kanya dahil hindi naman rin siya kumibo.

He choose me to stay with him. Akala ko nga, may magbabago pero wala. He is always been the same. He is still the "cold" and "serious" type. Ni hindi nga kami nagpapansinan sa condo niya.

Sa iisang condo lang kami nakatira but it seems na ako lang ang mag-isa ang naroon.

Hindi pa ako nakatayo ay nahablot na niya ang kamay ko. Walang paalam ay iginaya niya ako papalabas. Kahit nga yung dalawang lalaking kaibigan rin namin ni Jiro ay nakatitig na lang sa akin.

Jiro is about to stand up when I motioned him to stopped and shook my head. Hindi siya kumbinsado noong una but the second time I gave him the "look" he sit down again.

I want to start a conversation with him inside his car but he acted like a deaf.  Ni hindi ko siya narinig na magsalita man lang. Kahit anong gawin ko pang imik ay wala siyang pakialam.

Tumahimik na lang ako habang binabaybay namin ang kahabaan ng daan. Kahit ganun ay randam ko pa rin ang tensyon sa pagitan namin.

Nung nakaabot na kami sa parking lot at maging sa paglabas namin ng sasakyan ay tila wala pa rin akong kasama sa sobrang tahimik niya.

Bigla ko na lang naramdaman ang paghawak niya sa kaliwa kong kamay habang naglalakad kami sa lobby. Hindi ko maiwasang tumitig sa direksyon niya habang mas lalo niya lang hinihigpitan ang pagkakahawak sa aking kamay.

As we arrived inside his pad, I heard the peeping sound of the door as it did locked. I heaved as sigh before sitting down on the sofa. Ano na naman ba kasi ang drama nitong lalaking 'to? He is over acting again.

"Paano mo ako nahan--" Bago pa ako makatapos ay tila nabasa na niya ang takbo ng isip ko.

"I have my ways." diretsong ani niya habang umupo sa katapat na sofa.

"Then, why did you just fvcking interrupted me along our meeting? Ghad Troy, it is business. At kung ano na naman ba ang iniisip mo ay wala akong ginagawang masama." depensa ko agad dahil alam ko na naman kung saan ito pupunta. For sure we'll be raising our voices again,  saying stupid words and so on.

"But I don't fvcking care. Pumayag akong umalis ka pero di mo sinabi sa akin na makikipagkita kayo sa lalaki." napasapo ako sa aking noo. Hindi ko talaga makontrol ang pag-uugali niya. He is so damned paranoid. He is always scared about it. He is too possessive that I can't breathe anymore.

"For damned sake Troy, you are being close minded again. Here we are again and again. You want our relation to work out but you aren't trying your best to understand me. Ganun ka pa rin." I bite my lower lip as I want to stopped the words who wants to slipped from my mouth.  Napapaisip ako, hindi pa kami kasal pero grabe na yung away namin. Ano na lang kaya kung ikakasal na kami?

Our wedding is fast approaching. Dalawang linggo na lang bago yung kasal namin.

"I'm sorry." bigla akong umangat ng tingin at idinerekta ang mata sa kinaroroonan niya. Ngayon ko lang siya ulit narinig humingi ng sorry.

"I don't want to lost you again Fellis. Not anymore. Nawala ka sa akin ng ilang taon, and it made me crazy." he ran his finger through his hair in frustration.

The memories had basically flashed back again on my mind. Lahat ng yun ay kusa na namang bumabalik. Detalyado at walang kulang, kung paano niya ako iniwan sa panahong kailangan ko siya at mas pinili niyang paniwalaan yung babaeng yun.

"You lost me because you choose to have her. Sadyang pinaniwalaan mo lang siya Troy at mas pinili mo akong saktan." walang bahid na emosyon na sabi ko sa kanya. Bawat salita ay may diin.

Naisipan ko nang tumayo at pumunta sa may bintana. I stood there for a while and enjoy the view of the city. Sa isang relasyon, kailangan talagang huminga upang di ka masasakal.

I heard his foot steps walking towards me. Kahit na hindi ko siya binabalingan ng tingin ay alam kong papalapit siya.

Mula sa likuran ay naramdaman ko ang pagpulupot ng mga braso niya sa bewang ko. Nakaunan ang ulo niya sa balikat ko. Hindi ako gumalaw at nanatili man lang walang kibo.

Itinutuon ko pa rin ang aking atensyon sa tanawin gawa ng siyudad. Hindi ko maintindihan kung bakit nagawa ko pang makasama sa kanya sa kabila ng sakit na naidulot niya sa akin noon.  After all,  I still have the guts to let him hugged me.

Kailan ba natutong tumibok ang puso ko para sa kanya?  Ni hindi ko nga alam kung mahal ko na ba siya.

How did my heart find the strength to beat for him once again?

"My apology, I just love you so much that I am over acting Fellis. I can't afford to lost you again. Mahal kita pero di ko alam kung paano ko ipapakita sayo sa gayung alam ko namang sarado na ang mata mo sa mga bagay na kaya kong gawin para sayo. Kahit kasama kita ngayon, kahit niyayakap kita ngayon, kahit nasa akin ka ngayon, para pa rin akong mag-isa. I can see you but I can't feel your presence."

"I don't feel that you love me either." tugon ko pabalik sa kanya.

Naramdaman ko ang kusang pagbitaw niya sa akin. Ibinaling niya na rin ang atensyon sa tanawin. Tumabi siya sa akin.

"I might have been with a lot of girls but when I'm with you, I am totally lost. I don't know myself anymore. You don't know how I tried my best to control myself. I am not into chocolate and flowers. I doesn't believe in love but you made me. It sounds gay but that's the fvcking truth. I was never been happy in my entire life, but you let me. I just don't know how to show my emotion but I do have some of it. Hindi ko lang talaga alam kung paano. Mahal kita pero sa paraang alam ko lang." nakikinig lang ako sa paliwanag niya.  Pilit iniintindi ang bawat salitang kumakawala sa labi niya.

I remained my eyes closed for a while. Ninanamnam ang musikong nagmumula sa kanya.

"Mahal kita."

Sana totohanin mo yan Troy. Sana di mo ako bibiguin. Sana paninindigan mo yan.

Right now, I am trying my best to hold his words. 

-SecludedFantasy-

Note: Hi. Please comment po kung ano ang susunod niyong gustong mangyari para may ideya ako :) Salamat.