Hated

Hated 14

Hindi pa rin ako kinakausap ni Troy. He is still acting like shit this past few days. Ayokong hindi niya ako pinapansin. Nagtataka ako sa sarili ko kung bakit umaakto rin ako ng ganito. Noon naman ay sobrang saya ko pag hindi niya ako binabalingan ng atensyon pero ngayon ay grabe na ako kaapektado sa pagdeadma sa akin.

Siguro ay dahil natatakot ako na babalik siya sa dating ugali niya. Yung Troy na kinamumuhian ko. Yung Troy na ayoko nang makasalamuha pa ulit.

Patuloy ako sa paglalakad sa hallway. Gusto kong makipag-usap kay Sab. What is she into? Bakit niya ako ginugulo? I didn't done any harm to her.

I tightened the grip on my shoulder bag as I saw her sitting along the bench together with her circle of friends. Malayo pa lang ay natatanaw ko na siya.

Inaamin ko rin naman na meron akong kasalanan. Hindi ko sinunod si Troy. Pero hindi naman rin kasi pwedeng nasusunod siya palagi. Ang gusto ko lang ay maunawaan niya rin sana ako minsan. Wala rin naman kasing malisya ang yakap na yun. I heaved a deep sigh.

Mahirap talaga ipaunawa ang isang bagay sa isang taong sarado naman ang isip sa katotohanan. Hindi lahat ng nakikita ay siyang realidad. Kinakailangan rin minsan gamitin ang tenga para mapagtanto kung alin ang totoo sa hindi.

"Sab." tawag ko sa pangalan niya. Hindi lang siya yung lumingon kundi maging yung barkada. They are eyeing me from head to foot. I want to roll my eyes. Sorry na lang sila dahil sadyang mas maganda ako kesa sa kanila. Libreng maging insecure pero di ko alam kung ilang taon pa ang aabutin para magamot sila sa sakit na yun.

"I want to talk with you." mula sa pagkakatitig sa akin ng mga kaibigan niya ay napunta sa kanya yung mga mata nila.

"Who is she? Kilala mo?" saad nung isa sa maarteng tono. Madadama kong parang nandidiri siya sa akin na kung tutuusuin naman ay malansa siya sa akin, maganda lang ako.

Hindi na sumagot si Sab at agad nang tumayo. She walked away from them so I followed her.

Malayo-layo rin mula sa kanila ang napili naming pwesto subalit ay natatanaw pa rin kami.

"What do you want?" nakataas kilay na tanong niya sa akin habang nakacross arm.

"What are you into? Bakit mo ako sinisiraan kay Troy?" diretsahang tanong ko. She slowly curved his lips into a thin line.

"I just want to know him what you really are. I'm just concern for him. Nais ko lang malaman na niloloko mo siya." kumunot ang noo ko sa naging saad niya. She speaks like she really knew the truth.

"Sab, please linawin mo kay Troy na walang malisya iyon. I just hugged him. Alam mo yun dahil ikaw mismo ang kumuha nung picture, right?" pagkokompirma ko pa.

"Why would I should set things clear? Mas masaya na yung ganun." She playfully smiled. Nagpupuyos na ako sa ugali niyang yan.

I touches my stomach when I feel cramps but hindi ko yun ininda.

"Ano ba kasing ginawa ko sayo at ganun na lang ang galit mo sa akin? Nananahimik ako Sab. Wala akong ginagawang mali." nangagalaiting sambit ko sa bawat salita. I want to slap her. Mabuti na lang at marunong akong magcontrol.

"Malandi ka kasi. Ikaw rin naman kasi ang dahilan kung bakit ako hinawalayan ni Troy. You are relatives pero nagawa mo pa rin ahasin siya. What kind of a girl are you? Sa pagkakaalam ko ay malandi lang gumagawa nun." tumaas yung kilay niya. She head me from head to foot. I even saw her smirked. Konti na lang at malalagot na siya sa akin.

"By the way paano mo siya inahas?" hinawakan niya yung chin niya na tila ba nag-iisip. "Nagpaggamit ka sa katawan mo. You let him fucked you. Am I right?" walang pagdadalawang isip ay tumama sa pisngi niya ang dalawang malulutong na sampal. Left and right yun para mas malutong talaga. Instant blush on.

Kung alam niya lang ang totoong nangyari. It is Troy who used me. He is the one who forced me. Ayoko nun. I tried to struggle pero wala pa rin naman akong laban. Ilang beses pa niya akong ginalaw. Una hanggang sa naulit iyon nang ilang beses.

Hindi napigilan ng mga luha ko ang pumatak sa aking pisngi. Muli na namang naglaro sa akin ang mga ala-alang ginalaw ako ni Troy. Lahat-lahat ng mga ala-alang pilit kong kimalimutan ay bigla na lang rumagasa sa isipan ko. Ala-alang ayoko na sanang alalahanin pa pero pilit na bumabalik.

Mas matindi na ngayon ang nararamdaman kong sakit sa aking tiyan.

Magre-react pa sana siya pero dumating si Troy. "What did you do to her?!" imbes na ako ang kampihan niya ay si Sab pa talaga ang pinagtanggol niya. The pain is still there. Hindi lang tiyan ang masakit sa akin maging ang pagkirot ng puso ko ay ramdam ko.

Mula sa pagkakatitig nila sa akin ay ramdam ko ang galit niya.

"Tro--" I was cut off by Sab words. "Let's go Troy. Okay lang ako." Troy took a glance on me on disappointment. They already turned their back to me when I hissed in pain.

My eyes widened when I saw blood on my thigh. Takot ako sa dugo. Natatakot ako. Ayoko sa dugo.

"Troy." halos naging bulong na lang iyon pero umaasa akong maririnig niya iyon. Umaasa akong lilingon pa rin siya sa gawi ko.

I am fainting. Even my hands and knees are trembling. My heart beats are racing too fast. Sobrang sakit na talaga. I can't shout anymore.

Minutes later ay naramdaman ko ang paghawak ng isang kamay sa akin. "Fellis! An- anong nangyayari sayo?" I know him. Nagawa ko pang ngumiti even pain is running down on me. I knew who owns this voice. It is Jiro.

"Please help me." I whispered. Narinig ko na rin ang yabag ng mga estudyanteng papunta sa direksyon namin nung sumigaw na si Jiro ng tulong.

My eyes are closed but still hear voices. Until darkness had eaten me holistically.

Note: Isumpa niyo si Troy at Sab haha.