Hated

Hated 23

Habang nanatili kaming nakaupo ay mas lalo akong nagkaroon ng pagkakataong matitigan siya. Honestly, ngayon lang talaga ako sumubok na titigan siya ng taimtiman habang nakatanaw siya sa malayo. Noon pa man ay natatakot na akong tumitig ng matagal sa itsura niya. He is emotionless and serious kaya labis akong naiilang kapag tititigan siya ng pangmatagalan.

Sa ilang minutong pagtitig ko sa kanya ay memoryado ko na agad ang mukha niya. Kahit ni sino ay sasabihin talagang napakagwapo niya subalit ay nababalot nga lang sa misteryo ang aura nito.

Troy really give an importance to his private life. And maybe he has still a lots of secrets hiding beneath his personality.

Matangos na ilong, Abuhing kulay ng mga mata, at makapal na kilay. Idagdag mo pa ang maayos na pananamit niya. Bakit ba sobrang unfair ng mundo? Bakit perpekto sa pisikal na katangian itong lalaking ito? Bakit di na lang binalanse ang pagbibigay sa kanya ng magandang itsura saka mabuting ugali? Napabuntang hininga na lamang ako sa aking naiisip.

"Uwi na tayo Troy?" pagyayaya ko pa sa kanya matapos niyang marinig ang pagpapapkawala ko ng buntong hininga.

"Are you okay?" pinisil niya pa ang isa kong kamay. Tinitigan ko na naman siya bago ngumiti ulit.

"Of course." He stood up and then came near to me putting a brief kiss in my forehead.

"Let's go." He held my hand kaya tumayo na rin ako. Hawak kamay kaming naglalakad sa butil ng mga buhangin. Inakbayan niya pa ako. I feel his breathe in my hair kaya napatingin ako sa kanya.

"I just missed you." ani niya pa.

"Almost three hours lang tayong di nagkita." Nakangisi ko pang saad.

Hihiwalay na sana ako mula sa yakap at bisig niya nung pinigilan niya ako.

"What? I need to drive my car Troy." He shook his head.

"Pababalikan na lang natin yan mamaya or ipakuha ko na lang kay Manong." nababagot niyang sagot sa akin saka nagkrus ang landas ng kanyang kilay.

Ewan ko ba subalit nagkaroon ako ng ideyang pagtripan siya. Basta gusto ko lang galitin siya o kahit na ano basta mainis ko lang.

"No, ayoko I want my car Troy. Doon ako." mas lalong nagkasalubong ang kilay niya at mas nagugustuhan ko ang aking nakikita.

"Ayokong mapagod ka pa." paghahanap na naman niya ng rason.

"Eh papagurin mo rin naman ako mamaya." hindi ko mapigilang bumulong. Knowing him, he really don't behave well, kapag kami lang dalawa.

"What?" my eyes widened. Narinig niya yung sabi ko? Napalakas yata ako ng bigkas?

Nagbukas-sarado yung bibig ko. Hindi ko naman kasi alam na dinig na dinig niya pala talaga.

"Don't deny it because I won't deny it as well. Walang mali sa sinabi mo." He smirked. Napakagat na lamang ako sa aking labi nung nakita ko yung smirk niya. Ayan na naman siya sa smirk niya.

"I won't care if how many times we'll do it, just to have a lot of kids running around at home." He seriously speak up.

"Basta doon talaga ako sasakay." It never change my mind though. He run his finger on his hair because of frustration. I don't know but I feel so much fine seeing him in frustration.

"Sige na, bye!"

"Gusto kitang masolo! Would it be enough reason para doon ka sasakay?" I shooked my head. Never!

"What do you want me to do?" nababagot na saad pa niya habang nasa akin ang atensyon niya.

Wala oang segundo ay nakaisip na ako ng ideya. He will drive my car! Ayon! Yun ang gusto ko!

Lumapit ako sa kanya at hinawakan yung kamay niya.

"Gagawin mo?" paninigurado ko pa saka walang pag-alinlangan ay tumango siya.

"Drive my car, saka doon rin ako sasakay." Ngisi ko pa sa kanya.

"What? Don't tell me--. Anong sasakyan yung gamit mo?" pagsusuri pa niya sa akin.

"My fave Troy." Natutuwa ko pang saad saka ako mas natuwa dahil sa naging itsura niya.

"No. I just can't, you know how much I hate it, Fellis." parang nandidiri pa niyang saad tungkol sa sasakyan ko.

I know how much he hate cute stuffs kaya iyon ang love ko. Pati yung sasakyan ko napakacolorful. Last week ko rin lang naisipan iyong ideya na yun. Ewan ko ba at anong sumapi sa akin para palagyan iyon ng mga disney princess, anime, tsaka cartoon characters. Basta halo-halo lahat yun kaya naging mukhang pambata iyon. It turns out that he hates about it.

I know it's weird but I find it nice to looked at. I feel weird about, pati sarili ko ay di ko rin maunawaan kung bakit ako nagkakaganito, but I won't care.

"Fine. I'll drive it." walang pag-alinlangan ay tumakbo na ako papunta doon. Agad na sumakay at hinintay siya. Mabuti ay pumayag ang lokong yun.

Tahimik lang sa biyahe namin. Nilalaro ko lang yung stuff toh na meron ako dito sa loob ng sasakyan which is Baymax. If facial expression can speak up kanina ko pa alam na nagmamaktol na yang isa diyan.

Maya-maya pa ay dumaan kami sa bandang maraming street foods. Hindi ko mapigilang matakam kaya pinahinto ko talaga si Troy kahit ayaw na niyang huminto pa sa gayong makikita nilang ganun ang sasakyan ko at siya yung magdadrive.

"Bibili lang ako saglit." Lumabas na ako saka nagmamadaling pumunta sa isang stall na nandoon.

Bumili ako kay Manong ng maraming-marami. May mga iilan pa nga na napatingin sa akin. Napalingon ako sa binabaan ko saka ko lang namalayang sumunod rin pala siya sa akin.

Ayaw pang huminto tas lalabas rin naman pala. Ang hirap niyang ispellingin.

"Let's go." masayang saad ko kahit na nahihirapan na ako sa pagdala nung pinamili ko. Titig na titig rin siya sa bitbit ko.

"You sure? Mauubos mo yan?" hindi niya makapaniwalang tanong habang tinuturo pa ang bitbit ko.

Tumango lang ako saka nagsimula nang maglakad pabalik sa kotse.

"Let me help you." sabi pa niya pero I declined his help.

"No. Ayoko. Ako lang." pinaningkitan ko pa siya ng mata kaya di na niya ako kinulit pa.

Pagkapasok pa lang namin na sa loob ng sasakyan ay pinigilan ko muna siyang paandarin ang makina.

He stare at me in a confuse look.
"What?" nagtatakang tanong niya pa.

"Please Troy, kainin mo itong lahat para sa akin." Mas lalong nagtaka ang mukha niya habang nakatitig sa akin.

"Sige na please." pagmamakaawa ko pa.

"Eh kanina ayaw mong pahawakan sa akin tapos ngayon ipapakain mo itong lahat?" saad niya pa sa akin.

"Basta lang kainjn mo na!" utos ko pa.

"Lahat ng 'to?" pag-uulit pa niya kaya tumango ulit ako sa kanya.

"Goodness woman! You are giving me now my death." After saying that, nagsimula na siyang kumain. Gusto niya sanang sa bahay na lang kumain kaso gusto ko talaga dito.

"Hindi tayo aalis hangga't hindi mo 'to mauubos." ani ko pa.

"What the!" nagreact pa siya habang ngumunguya.

Maya-maya pa ay nagrequest pa siyang ipamigay na lamang sa street children kahit konti palang nakakain niya. Alam ko namang maarte siya sa ganitonv klaseng pagkain. Kumakain nga siya kaso pili lang. Napakaarte talaga.

"Walang ipapamigay, bibilhan ko na lang rin sila tas ubusin mo yan." No choice talaga siya kundi sundin ako.

Nagpapalakpak na ako nung malapit na niyang maubos iyon. Mabuti na lang at may tubig akong dala.

"You became more weird." yun lang yung sabi niya pagkatapos kumain.

Maging ako ay napapansin ko rin ang ka-werduhan ko sa mga nagdaang araw. Mas gusto ko lang siyang inisin lalo. What's on me? Baliw na yata ako.

Author's Note: Nababaliw na ba siya? Hahaha.