EVLİLİK ANLAŞMASI

BÖLÜM 21

Adam son derece yakışıklıydı. Ancak bu yakışıklılığının ardından yayılan sinsi ve ürkütücü tarafı beni rahatsız etmeye yetmişti. Deniz elindeki bira şişeleriyle yanımda duruyordu. Kaskatı kesilmişti. Uzaktan bakan biri için yanımdaki adam daha çok bir heykeli andırıyordu eminim.

"Evlendiğini şuradan buradan duydum oğlum. Ama bu kadar güzel bir kadınla.."

"Al şunu " dedi ve elindeki birayı adamın göğsüne çarptı. Bu hareketi adamın biraz da olsa sendelemesine neden olmuştu ama suratındaki şu sinsi gülümsemeyi silmesine yetmemişti  doğrusu.

"Benden hiç bahsetti mi ?"

Hayır aslına bakarsan müstakbel kocam bana hiçbir şeyini anlatmaz çünkü biz gerçekten evli değiliz. Yani evliyiz ama kağıt üzerinde. Biz doğduğumuzda babamlar anlaşma yapmışlar ve beni bu öküze vermişler ben de kaderimin bana oynadığı oyunu çekiyorum işte!

Tabi ki bunların hepsini söylemeyi istedim . Hatta ardından da deli gibi saydırabilirdim ama şimdi sırası değildi değil mi.

"Elif odana gider misin? " Ah o lütfenlerini yerim senin hatta istediğin her şeyi yaparım ama bu adamın kim olduğunu da çok merak ediyorum o yüzden..  " Uykum yok. Hem evimize misafir gelmiş ve ben gidip yatacağım öyle mi ne kadar ayıp. Ben Elif bu arada. Tanıştığıma memnun oldum" dedim adamın beni rahatsız eden gülüşüne aldırmadan elimi uzatarak.

"Ahaha çok sevdim oğlum ben bu kızı" Elimi tuttu ve hafiften sıkıp ardından dudaklarına doğru götürdü. O sırada ne ara yanımıza geldiğini anlamadığım Deniz beni kolumdan tuttuğu gibi merdivenlerden aşağı doğru sürüklemeye başladı. Kolumu o kadar çok sıkıyordu ki yarım saate kalmaz moraracağından emindim.

Tam odamın kapısının önüne gelmiştik ki büyük bir hışımla kolumu Deniz'in sıkı sıkıya sardığı elinden çektim. Direk karşısına dikildim ve ellerimi belime koyarak dimdik ona bakmaya başladım

"Ne yapıyorsun?!"

"Odana gir Elif"

"Hayır!! Bana her istediğini yaptırabileceğini sanıyorsun değil mi!! Ama hayır !! Ben de insanım ya !! Şimdi oraya gideceğim ve misafirimizle oturup güzelce sohbet edeceğim tamam mı !!"

Tam Deniz'i sollamış gidiyordum ki sıcak bir el kolumu tuttu ve bu sefer nazikçe olduğu yerde durdu. "Elif bir kere olsun bana güven ve odana git. Lütfen"

Gözlerindeki çaresizlik miydi yoksa bana mı öyle gelmişti. Bu adamla ne yaşamış olabilirdi ki bu kadar. Yukarıda bizim terasımızda duran adam kocamın yavru bir köpek gibi karşımda dikilmesini sağlayacak ne yapmış olabilirdi. Evet. Bunu da şu an  çözülmesi gereken sırlar listeme ekliyordum.

Deniz 'e daha fazla işkence etmeyecektim. Onu bu halde gördükten sonra olmazdı. Hiçbir şey söylemeden odama doğru döndüm ve kapıyı açıp içeri girdim. Ardından arkama dai bakmadan kapıyı kapattım. Uyumak için yatağıma gittim ama yukarıdaki adamın kim olduğunu o kadar çok merak ediyordum ki bir türlü zihnimi boşaltıpta uyuyamıyordum.

Yatakta bir o yana bir bu yana dönüp durdum. Arada bir durup ses gelir mi diye kulaklarımı zorlamaya çalışıyordum ama nafileydi. Bu lanet duvarlar neden bu kadar kalın yapılmıştı ki!!

Kelimenin tam anlamıyla meraktan ölüyordum. Aynı zamanda zihnimin içinde dönüp duran o soruya da bir açıklık getirmek istiyordum. Kimsin sen be adam?!!

Ben yatağımda dönüp dururken içeriden ayak sesleri duyulmaya başlanmıştı. Ayak sesleri en sonunda dış kapının açılıp kapanmasıyla son bulmuştu. Bir süre daha yatağımda kalıp herhangi bir şey duyacakmıyım diye kulak kabarttım ancak içeriden hiç ses gelmiyordu. Hemen yatağımda doğruldum ve kapıya doğru gittim. Kapıyı hafifçe açıp kafamı dışarıya doğru uzattım. Gerçekten hiç ses yoktu. Bir süre öyle bekledim. Ardından birkaç defa Deniz'e seslendim. Ancak hiç ses gelmemişti. Demek Deniz'de o adamla birlikte gitmişti.

Nereye gitmişlerdi acaba??  Al işte bu gece sana uyku yok. Of!!

Kaçan uykumun da ısrarıyla kendimi terasa attım. Soğuk havaya aldırmadan koltuklardan birine oturdum ve binlerce yıldızın altında  Deniz'i beklemeye başladım.