KINDLY READ :)
I'm sorry for the slowest update I've done. Tapos ganito lang kaikli yung chapter. Sorry talaga. Here's the FINALE of SW3.
No worries, maikli to kasi may epilogue pa naman. Maikli pa rin but still. I have a give-away too on my birthday next week, abang abang lang. :)
I tried my best. I'm just going to give this story a nice ending.
Thanks for those who will understand and SO SO SORRY for those na naghintay at madidissappoint sa FINALE.
I still love you all and miss ko na kayo. You can still talk to me here and sa twitter. @miqqymouse
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
=Kath’s POV=
Masaya ako noong una pa lang maging kami ni D.
Masaya ako ng Makita ko siya pagkatapos ng tatlong taon na may amnesia siya.
Masaya ako nung oras na hinayaan niya akong mahalin ko siya kahit hindi niya ako maalala.
Mas sumaya pa ako nung bumalik ang ala-ala niya.
At ngayon..
Sobrang saya ko dahil hindi niya kinakalimutang ipadama ang pagmamahal niya. Hindi lang sakin kundi pati sa anak namin.
Anim na buwan na ang nakakalipas simula ng dumating ang anghel ng buhay ko, ang araw na muntik ng matawag ng Baby Boy ang anak namin. Akalain niyo yun? Kinalimutan ng daddy niya ang pagpapangalan sa kanya. Hinayupak talaga.
.FLASHBACK.
“Mommy K, pakihawakan po muna si baby, may kailangan lang po akong gawin.” Pagkaabot k okay babay, agad kong binatukan si D.
“Aray ko! Para san yun Kath!?” Gulat na reaksiyon ni Daniel.
“NAME!? SA LAHAT NAMAN NG PWEDE MONG I-SKIP NA BLANKO, PANGALAN PA NI BABY!?” Nagtawanan ang lahat.
“Eh---- Akala ko ikaw magbibigay, ni minsan hindi naman natin napag-usapan yan. Dahil nga ayaw mong lumapit ako sayo diba?“
“Anong eh!? E pano na lang kung hindi na ko gumising pagkatapos ko manganak!? Hindi mo pa rin bibigyan ng pangalan!?”
“Wag mo ngang sabihin yan!!” Sambit ni Daniel.
“My point is, sana man lang sinorpresa mo ko na sa paggising ko may pangalan na ang anak natin!! Gusto mo bang baby boy ang pangalan niya hanggang pagtandan?? Gaaaah!” Inis na sabi ko.
“Sorry na. Mas okay na to, para mapagkasunduan natin ang pangalan. Wag ka na magalit, okay?” Humalik siya sa labi ko kaya napatahimik na lang ako. Napabuntong hininga.
