Not you again!

High Wood College

POV, Jessica

Hier zit ik dan, te wachten op een oud stoeltje naast de deur van de directeur. Ja, ik Jessica Parker ga alweer naar een nieuwe school. Dit keer naar een ander voortgezet onderwijs. High Wood College is het geworden. Maar niemand merkt het ooit als ik nieuw kom op een school. Niemand merkt het trouwens ook als ik weer weg ben. Maar ik vind het niet erg. Ik ben liever op de achtergrond. Als niemand je ziet, als niemand je kent is er niemand die je iets kan doen. Nee, ik houd mij liever bezig met school, leren en lezen. Lezen is mijn hobby denk ik. Dan kom je in een nieuwe klas en moet je wat over jezelf vertellen, je kent het wel toch? Nou, dan moet je ook je hobby's vertellen. En dan antwoord ik lezen. Dan ben je gelijk niet meer interessant voor je omgeving. Ik weet niet waarom iedereen dat raar vind, maar dat maakt niet uit. Ik vind het geweldig! Even naar een andere wereld. Weg van de realiteit...

Dan gaat de deur met een piepend geluid open. Iemand komt uit het lokaal gelopen, zeg gerust gerend. Ik kon niet zien wie het was maar aan het gezicht te zien van de directeur was het niet iemand die vrolijk het gebouw had schoongemaakt. 'Jessica Parker.' Ik glimlach naar de man en sta op. En zo doen mijn moeders. Ja, mijn beide ouders zijn mee. Mijn ouders zijn twee vrouwen, juist ze zijn smoor verliefd op elkaar. Ik heb er geen moeite mee hoor. Alleen soms denk ik wel dat het iets minder kan. En nee, ik ben niet geadopteerd. Rita, is mijn echte moeder. Ze was met een lieve man zei ze altijd maar toen voelde ze gewoon niets meer voor hem. Dus toen ze dat zei tegen hem draaide hij helemaal door. Hij werd boos, woedend! Uiteindelijk bleek ook nog dat hij al drie maanden met een andere vrouw aan het flikflooien was. De klootzak. Maar goed, mijn moeder was dus een lange periode alleen en natuurlijk keek ze wel om zich heen of ze al eens wat leuks voorbij zag lopen. En ja hoor, daar was Isabella. Rita en Isabella hebben mij altijd al verteld dat het liefde op het eerste gezicht was. Ik kan mij precies voorstellen hoe het gaat. Je gaat boodschappen doen en net als jij de winkel in wil lopen, loopt de ware naar buiten. Ja, je moet maar net de tijd hebben om even met elkaar te praten en de nummers uit te wisselen en dan op date gaan. En dan ja, dan ga je trouwen en wordt je samen met hem of haar oud. Dat lijkt me... geweldig.

Mijn moeders en ik nemen plaats op een stoel tegenover het bureau van de directeur. 'Goed mevrouw Parker. U heeft natuurlijk thuis alle formulieren ingevuld en door een ouder of voogd laten ondertekenen.' Ik knik en overhandig de formulieren. 'Perfect.' De man pakt een mapje en plaatst de formulieren er in. Daarna loopt hij naar een van de vele ladekasten en plaatst het mapje in een van de lades. Daarna neemt hij weer plaats op zijn stoel. 'Goed, op deze school zijn er vele groepen. Iedereen is lid van op zijn minst een groep en maximaal drie groepen. Hier heb je een formulier waar alle mogelijke groepen op staan. Neem maar even een kijkje en dan zal ik nog een paar dingen met je ouders afhandelen.' Ik pak het papier aan en bestuur het goed. DJ's, Vocaal kundige, Sporters, Lezers, Instumenten, WizKids, Scheikunde en nog wat dingen waar ik niet geïnteresseerd in ben. Ik moet er op zijn minst een kiezen... De lezers natuurlijk! En instrumenten lijkt mij ook wel wat. Ik zelf bespeel de piano. En volgens mij kan ik dat best wel goed... Alleen klassieke muziek hoor... geen heftige liederen van tegenwoordig. Ik luister ook alleen maar klassieke muziek, dus ik speel ook alleen maar klassieke muziek. Dat lijkt me wel logisch...

'En Jessica? Heb je een keuze kunnen maken?' Ik knik als antwoord. 'Lezers en Instrumenten alsjeblieft.' Ik overhandig de lijst weer. De man tikt iets in op zijn computer en dan komt de printer in werking. De man staat op, pakt het blaadje, gaat weer zitten en geeft het blaadje aan mij. Een rooster. Ik glimlach weer vriendelijk en volgens mij zijn we nu wel klaar. 'Het tweede les uur begint zo meteen dus je kunt daar vast heen lopen. Gewoon de bordjes volgen en je komt er vanzelf.' Ik knik en sta dan op. Mijn moeders schudden nog even de hand van de man en lopen dan ook mee naar buiten. 'Nou Jess, heel veel plezier vandaag. En maak er nu toch eventjes wat leuk van.' Zegt Isabella mij en ze geeft een aai over mijn bol. Van Rita krijg ik een dikke zoen en dan lopen ze allebei weg. Ik sta er weer alleen voor. Tijd om naar het lokaal te gaan.

Als ik de bel hoor gaan besluit ik dat ik op moet schieten, maar ik heb nog geen idee waar het is. Overal gaan deuren open en stormen leerlingen naar buiten die door de gangen beginnen te krioelen. Iedereen blijkt te weten waar hij of zij naar toe moet. En ja, ik sta hier maar stil. Iedereen botst tegen mij en ik ben al bijna vijf keer omgevallen. Ik begin mee te lopen met de menigte in de richting die ik op wilde gaan. Ondertussen probeer ik nieuwe bordjes te vinden die mij aanwijzen waar lokaal 109 is. Dan ineens, alsof het er nooit was geweest, zijn alle leerlingen weer weg en is het weer verlaten in de gangen. Op mij na natuurlijk. Ik sta daar nog steeds als een verdwaalde puppy. Wat ik feitelijk ook ben... naja... zonder dat ik een puppy ben. Eindelijk valt mijn oog dan op een bordje met het nummer 109 er op. Opgelucht haal ik adem en volg de pijl die er op staat. En inderdaad, ik kom bij een lokaal waar het getal 109 op staat. Ik zucht een keer en klop dan tegen de deur. Dit is altijd het meest awkward moment. Dan kom je binnen en dan staart iedereen je aan, iedereen! Daarna open ik de deur en stap ik naar binnen. Ik voel meteen dat alle ogen op mij gericht zijn. Ik sluit de deur en kijk naar de grond. 'Jij moet Jessica zijn.' Hoor ik de leerkracht zeggen. Ik knik maar zeg niets. 'Ik had al gehoord dat je zou komen. Neem maar ergens plaats en pak je boeken er bij op bladzijde 23.' Ik knik alweer en kijk dan de klas rond. Mijn hart stopt letterlijk even met kloppen, in de negatieve zin, als ik zie wie er in dit lokaal zit. Ja, hij is veranderd. Veranderd qua uiterlijk zeker! Knapper wel... maar van de binnenkant vast nog net zo rot als voorheen. Ik slik een brok in mijn keel weg en loop dan naar de achter kant van het lokaal. Langs Riley Adams, wiens ogen ik mij voel branden, naar een plaats waar nog niemand zit. Alleen is voor nu oké. Alles is beter dan Riley Adams. Ik kan niet geloven dat dit gebeurt! Waarom? Waarom moet ik nu precies wéér bij hem zitten? Alweer bij Riley! Dit kan nooit goed gaan. Stel je voor dat het weer gaat zoals eerst? Dat kan nooit! Dan moet ik weer weg en ik heb daar echt geen zin meer in. Ik zou het ook nooit aankunnen. Mentaal en fysiek niet... Even kijk ik omhoog, naar Riley. Ik zie hoe hij naar mij kijkt n zodra we oogcontact maken verschijnt er een verschrikkelijke scheve grijns op zijn arrogante gezicht. Het liefst wil ik verdwijnen, wegkruipen van hem, weg van hem een nooit meer terug komen. Maar dat gaat niet, ik zit nu hier op school en dat zal voorlopig nog wel even zo blijven. Het schooljaar is net begonnen dus voordat ik iets kan veranderen aan dit alles... zijn er weer 365 dagen voorbij. Ik weet niet of ik dat uit kan houden. Het moet maar. Ik zal mij niet laten kennen. Ik zal laten zien dat ik er overheen gegroeid ben en dat hij mij niet meer deert. Ik bedoel maar... het is al vijf á zes jaar geleden. Het zou raar zijn als ik nu nog steeds bang voor hem was toch? Ja, dat zou raar zijn... Ik ben gegroeid, ik ben volwassen nu. Soort van... maar daar gaat het niet om. Ik hoop alleen maar dat hij er ook overheen gegroeid is.

Mijn boeken die op tafel heb gelegd sla ik open op bladzijde 23. Grammatica is het onderwerp zie ik. Dat is een eitje. Elk onderwerp van Nederlands is voor mij eigenlijk een eitje. Ik weet niet waarom maar ik snap het gewoon allemaal. Het laagste wat ik ooit voor Nederlands heb gehaald is een 8,7. En het hoogste natuurlijk een 10. Ja, ik werd al uitgemaakt voor nerd toen ik bij de eerste toets voor Nederlands op mijn vorige school een 9,8 haalde. Alsof je niet slim mag zijn, alsof je niet van leren mag houden? Het is raar eigenlijk... Maar ik houd van leren... Ik ben ook eigenlijk wel een beetje een nerd... Misschien ook wel een beetje heel erg.

'Jessica? Zou jij ons kunnen vertellen wat voor vormdit is?' Ik schrik op uit mijn gedachtes, werp een blik op het bord en zie eenonderstreept woord. Ik kijk even hoe de zinsstructuur in elkaar zit en antwoorddan: 'Wederkerend voornaamwoord meneer.' Ik zie hoe de leraar zich even moetherpakken. 'Heel goed Jessica.' Ik hoor ergens een spottend geluid vandaankomen. Ergens uit de richting van... Riley Adems.9