Not you again!

Nooit!

POV Jessica,

Eindelijk is de wiskunde les voorbij. Die stomme docent plaatste mij naast Riley! Is hij helemaal gek geworden ofzo? Ik was zo snel als ik kon uit het lokaal verdwenen. Ik werd echt knettergek van zijn brede grijnzen en stomme opmerkingen. De opmerkingen zijn trouwens nu wat meer... Flirterig irritant. Vroeger waren ze vooral, gemeen irritant. Als hij maar niet denkt dat ik dat vergeten ben! Dat zal ik nooit. Ik zal nooit vergeten hoe een fucking klootzak hij is geweest tegen mij. Woest neem ik een hap van mijn broodje. Nee, ik zal hem toch echt duidelijk maken dat ik het niet vergeten ben. Ooit... Als ik de moed gevonden heb.
Ik zucht... Wat moet ik toch met mijzelf aan? Ik heb niet eens de moed hen te confronteren. Misschien ben ik ergens nog wel een beetje bang voor hem. Die gedachte schud ik gauw weg. Ik? Bang voor een jongen? Pff... Nooit.
'Jess!' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Heb je überhaupt een ding gehoord van wat ik aan het vertellen was?' Zegt Amy tegen mij en ik kijk haar aan. 'Sorry... Even verloren in gedachten.' Antwoord ik terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Dat heb je wel vaker de laatste tijd, is alles oke?' Vraagt ze bezorgd. De schat, ze moest eens weten waar ik was met mijn gedachten. Ik knik als antwoord. 'Maar ga verder, wat vertelde je?' Vraag ik om het onderwerp te veranderen als ik nog een broodje naar binnen werk. 'Ik vertelde over hoe ik dus vanochtend tegen iemand aan botste. Weet je wie het was? Het was Nathan! Ik heb hem al zo lang niet gezien. Hij is bijna nooit meer bij dat kliekje van Riley.' Ze heeft een punt. Waar is Nathan? 'Anyways, het was een heel ongemakkelijk moment en om eerlijk te zijn was ik gewoon even in trance. Zijn geur alleen al, het was de meest geweldige parfum of aftershave ooit! Hij keek ook naar mij dacht ik.' Hold up... Is dit wat ik denk dat het is? Ze gaat me toch niet vertellen dat ze is gevallen voor zo een player uit de lullencrew. 'Maar daarna liep hij gauw weg. Ik weet niet wat het is hoor. Hebben ze ruzie ofzo? Riley en Nathan.' 'Hmm, wie weet.' Antwoord ik simpel. 'Nou ja, ik sta dan denk ik achter team Nathan.' Ze haalt haar schouder op en ik knik naar haar. 'En waar zouden ze dan ruzie over moeten hebben denk je?' Vraag ik sarcastisch. Kunnen jongens eigenlijk ruzie met elkaar hebben? Waar in godsnaam zouden ze een meningsverschil over kunnen hebben? 'Dat weet ik niet. Misschien over sigaretten die niet eerlijk verdeeld zijn.' Lacht ze. 'Of misschien is heb geheime wietplantage in gevaar... Dat een van hen met de politie heeft gepraat.' Ik trek een wenkbrauw naar haar op. 'Rijke fantasie hoor meid!' We moeten beide lachen en ik stop mijn laatste stuk brood in mijn mond. 'Of ze hadden ruzie om een meisje.' Zegt ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt. 'Misschien wel om jou! Hij keek wel erg gefascineerd naar je toen je het lokaal binnen kwam stormen net.' Lacht ze maar ik verslik me in mijn broodje. Hoestend komen de kruimeltjes uit mijn luchtpijp. 'Pardon?' Vraag ik haar. 'Nu kijkt hij ook naar je.' Zegt ze en ik kijk naar de tafel waar Riley en zijn lullencrew altijd staan. Ze had gelijk. Ik kijk recht in de ogen van Adams. Ik voel hoe mijn wangen rood worden en kijk terug naar Amy die lachend haar schouders ophaalt. 'Dit heeft nog niets te betekenen hoor!' Sis ik tussen mijn tanden door. Ik bedoel maar, iedereen kijkt wek eens naar iemand. Expres of per ongeluk. Het was vast gewoon toeval. Waarom zou hij überhaupt naar mij willen kijken? 'We zullen zien.' Zegt Amy terwijl ze lacht en ik geef haar een duwtje. 'Nooit!'

De rest van de dag bleven de woorden van Amy toch inmijn hoofd spoken. 'Hij kijkt naar je.' Zou hij echt zijn blik op mij gerichthebben? Of was het niets, was hij gewoon even in gedachten verzonken? Ik schudmijn hoofd en loop verder naar mijn fiets. Jep, geen rijbewijs. Terwijl ik loopzoek ik in mijn tas naar mijn fietssleutel. Hij moet hier ergens zitten. Ikweet zeker dat ik hem in dit vak heb gestopt! Als ik eindelijk de sleutel naarboven heb gevist en bij mijn fiets aan kom realiseer ik mij dat het niet nodigwas geweest om de sleutel te zoeken. Treurig kijk ik naar mijn lek gestokenfiets banden. Waarom God? Waarom moeten ze altijd mij hebben? Ik sla mijn handtegen mijn hoofd. Ik had nooit lekke banden als smoesje mogen gebruiken dat ikte laat was. Maar ik kan hier toch niets aan doen? Welke klootzak heeft mijnband lek gestoken? Goed, daar zal ik waarschijnlijk nooit achter komen. Er zitmaar een ding op. Lopen. Ik moet toch ooit thuis komen en ik kan hier welzielig gaan zitten huilen maar dat schiet ook niet op. Dus ik steek toch maarde sleutel in het slot en begin met de fiets aan mijn hand te lopen. Nog geenvijf minuten verder, je raad het al, begint het te regenen. Een woeste gromgemixt met een gil ontsnapt mijn mond. Alles, maar dan ook ALLES zit vandaagtegen. Eerst was ik dus te laat in de les én moest ik naast Riley zitten, toen verteldeAmy mij dingen waardoor ik stikte in mijn broodje en als laatste dus mijnfietsbanden. Boos gooi ik mijn fiets op de grond en waarna ik er tegenschop maar helaas trekt er alleen een enorme pijn steek door mijn voet. Ik laateen gefrustreerde gil los en begin verder naar huis te hinkelen en laat defiets liggen. Net als ik een paar stappen heb gezet komt er een auto langzaamnaast me rijden. Nee hoor! Dit kan ik er niet nu ook nog eens bij hebben! NietNU! Het raampje schuift omlaag en... Jawel! Daar zit Riley met zijnverschrikkelijke kut grijns. Ik voel dat ik nu de kracht heb om die ereindelijk eens af te rammen. Woede raast door mijn lichaam. Als hij zijn bekook maar een keer open trekt! 'Alles goed?' Hoor ik hem zeggen. 'WAT. DENK. JE.ZELF?' Roep ik luid. Ik hoor hem lachen in de auto en dat is de druppel? Gaathij mij nu uitlachen? 'Wil je...' Ik kap Riley af en begin mijnwoede-woorden-kots. 'NEE! Ik wil helemaal niets van jou! Jij denkt dat je allesmaar kan doen en maken he? Nou ik zal je eens wat vertellen meneertje populair!DAT IS HELEMAAL NIET ZO! Jij bent niet de geweldigste als je dat soms dacht.Niet alle meisjes vinden je leuk en aantrekkelijk als je dat soms dacht. En jehebt NIET de macht over iedereen, ALS JE DAT SOMS DACHT.' Gil ik naar hemterwijl ik door zijn open raampje kijk. 'EN NOG IETS! Ik ben niet vergeten watvoor een klootzak jij eigenlijk bent van binnen! Ik weet alles nog als de dagvan gisteren en ik zal je vertellen dat dat zo blijft! En nu wegwezen met jeklote auto!' Roep ik als ik nog een trap tegen zijn auto geef. Ik zie hoe hijzijn kaak aanspant. JA, LEKKER VOOR JE AUTO! 'Ik wilde alleen maar vragen of jeeen lift naar huis wilde.' Sist hij tussen zijn tanden door. Oh... nou... datzou eigenlijk niet verkeerd zijn. Maar dat ga ik nu niet meer toegeven. 'IKHOEF JOUW HULP NIET! LUL!' Zeg ik woest en ik stap snel verder om over testeken over het zebra pad. Maar hey, verassing! Ineens staat er een auto dwarsover het zebra pad voor mijn neus. 'Aan de kant met je klote auto! Ik wil jehulp niet!' Zeg ik als ik met mijn vuisten op het dak sla. Maar dan ineens gaatzijn deur open en zie ik een boze Riley tegenover mij staan. 'Alsjeblieft, laatmijn auto heel.' Zegt hij sarcastisch. 'Haal die rammelbak dan aan de kant!'Antwoord ik dwars. 'Alleen als je instapt. Het regent te hard en anders wordtje ziek.' 'NEE!' Roep ik als een klein kind en ik sla mijn armen over elkaar.Met grote passen komt Riley mijn kant op en voor ik het weet heeft hij mij overzijn rug gegooid. 'Adams! Zet me neer! Nu!' Ik hoor hoe een autodeur open gaaten voor ik het weet zit ik in de passagiers stoel en maakt Riley mijn gordelvast. Zijn arm schuurt langs mijn natte lichaam en ik kijk hem boos aan. Hetenige wat ik terug krijg is een grijns en een lange staar in mijn ogen. Evenhoud hij mijn blik vast maar dat duurde niet lang want zijn ogen glijden naarbeneden over mijn lichaam. Voordat ik er wat van kan zeggen wordt de autodeurhard dicht gegooid. 'ADAMS!' Gil ik luid zodat hij het wel moet horen buiten deauto. Ik begin te trekken aan de autodeur. Serieus? Op slot? Hoe kinderachtig.Ik weet dat ik nu niet echt een andere keus heb dan mee te rijden dus blijf ikmaar zitten en sla ik mijn armen over elkaar. Ik zie hoe Riley achter het stuurgaat zitten en ik realiseer mij nu pas hoe doorweekt ik ben. Mijn haren hangenin dikke natte slierten naast mijn hoofd en mijn kleding is helemaal nat. Mijnwitte topje schijnt door en mijn broek is bijna een natte handdoek. HO! WACHT!Mijn witte topje schijnt door? Ieuw... keek hij net... ah gatver! Het is gewoonalsof ik geen shirt aan heb... je ziet gewoon mijn bh en alle kanten details.Kutzooi. Alsof deze dag niet nog erger kon dacht ik... wel dus. Ik plaats mijnarmen iets naar boven waardoor er niets meer van te zien is en Riley begint terijden. 'Je hoeft het niet voor mij te bedekken hoor.' Hoor ik Riley zeggen enik zie een klein lachje op zijn gezicht. 'Lul.' Sis ik tussen mijn tanden doorwaardoor hij nu hardop moet lachen. We rijden in stilte verder en eenmaal bijmijn huis opent Riley weer zijn mond. 'Morgen haal ik je weer op, jij hebt tochgeen vervoer.' 'Als je het maar laat!' Antwoord ik zonder naar hem te kijken enik stap uit. Ik loop morgen ochtend wel. Ik duw de autodeur dicht en wil weglopen maar het raampje schuift open. 'Oh en Jessica?' Ik kijk om. Wat heeft hijnu weer te zeggen? 'Mijn auto is geen rammelbak.' Zegt hij waarna hij hetraampje weer omhoog laat schuiven. Een klein lachje breekt op mijn gezichtdoor. Hij had dus wel degelijk geluisterd naar wat ik allemaal had gezegd.