Not you again!

Marcus

POV Jessica

Zodra de laatste bel is gegaan en ik mijn juiste boeken uit mijn kluisje heb gehaald, loop ik sloom naar de parkeerplaats. Ik had geen behoefte in het gezelschap van Riley. Maar ik wilde ook niet naar huis lopen. Dus ik zou gewoon proberen om vijf tot tien minuutjes de hel door te komen. Dat zou moeten lukken toch?
Maar eenmaal bij de parkeerplaats zie ik nergens de (luxe) rammelbak van Riley. Dit ga je toch niet menen? Ik scan de plaats nog eens. Nee, nergens te zien. Jezus... Wat. Een. Lul. Hij heeft mij gewoon laten barsten!
Net als ik naar huis begin te lopen hoor ik een ronkende auto met piepende remmen de parkeerplaats op scheuren? Zou het dan toch? Maar zodra ik omkijk zie ik dat het niet Riley's rammelbak is, maar een andere prachtige auto. De deur wordt luid open gedaan en daarna weer met een klap dichtgegooid. De jongen die uitstapt kijkt woest. Ongelooflijk woest. Ik schat hem ongeveer negentien. Ook is deze jongen erg lang en gespierd. Hij heeft zwart haar en een blanke huid. Ergens doet hij mij denken aan Riley. Ik zie hoe de boze jongen de omgeving af scant en dan plots vinden zijn ogen de mijne. Een kleine rilling loopt over mijn rug als de jongen blijft kijken. Ineens begint de jongen naar mij toe te lopen. Ik kijk angstig om mij heen en constateer dat iedereen de school al heeft verlaten. Fuck... Langzaam begin ik te lopen. Weg van deze onheilspellende jongen. Hij ziet er gevaarlijk uit en ik wil niet alleen zijn met hem. Ik ken hem niet eens. Met mijn blik op de weg gericht begin ik sneller te lopen want ik hoor de jongen nog steeds achter mij. Hij gaat steeds sneller en plots voel ik een hand rond mijn arm die mij ruw terug trekt. Hard wordt ik tegen het hek van de school geduwd. Een klein gilletje verlaat mijn mond en angstig kijk ik naar de jongen die mij vasthoud. Zijn ogen staan woest maar vol met lust. Ik voel angst borrelen in mijn buik maar durf niets te zeggen.
'Jij.' Zegt de jongen. Ik slik. Wat is er met mij? 'Ken je Adams?' Vraagt hij doordringend. Ik heb het idee dat ik maar beter eerlijk kan antwoorden. 'Riley?' Vraag ik onzeker en ik kijk hem bang aan. 'De klootzak.' Sist de jongen terwijl hij schuin naar beneden kijkt. Ik kan het niet laten om een lachje te onderdrukken. 'Zeg dat wel.' De jongen zijn greep verslapt en hij kijkt mij verbaasd aan. 'Je bent geen Adams bij?' 'Pardon?' Wat bedoelt hij nu weer. Adams bij? 'Je weet wel. Van die meiden bijen die achter hem aanlopen alsof hij honing op z'n reet heeft.' 'Oh. Dat.' Ik glimlach. 'Nee, dat zeker niet. De lul heeft mij gewoon laten zitten. Hij zou mij een lift naar huis geven maar is gewoon vertrokken. Zonder mij.' Ik zou hem wel eens een harde vuist op zijn te scherpe kaaklijn willen geven. Over kaaklijnen gesproken, deze jongen heeft ook wel knap koppie met een mooie kaak.
Oh Jezus Jess, niet meteen vallen voor de eerste de beste jongen die je ziet hoor.
Ik voel hoe de jongen mij loslaat en zie hoe hij zijn hand uitsteekt. 'Marcus.' Ik steek ook mijn hand uit om de zijne te schudden. 'Jessica. Ook wel Jess.' Maar voor ik zijn hand echt vast heb voel ik zijn lippen op mijn hand. Ik verstijf en voel hoe mijn wangen een kleur krijgen. 'Aangenaam schoonheid.' Een grijns siert zijn gezicht en weer voel ik kippenvel. Ik kan alleen niet bepalen of het een negatief of positief teken is. 'Dus, u had een lift naar huis nodig?' Vraagt Marcus elegant. Ik twijfel even maar knik dan toch. Hij kent Riley toch? Alhoewel hij blijkbaar erg boos was op Riley.
Eenmaal in de auto besluit ik toch maar mijn vraag te stellen.
'Waarom was je eigenlijk opzoek naar Riley?' Het is even stil. 'Hij is mij iets verschuldigd.' Antwoord hij en hij spant zijn kaak aan. 'Mag ik weten wat? Oh, hier links.' De auto maakt een bocht naar links en ik wacht in spanning af op zijn antwoord. Alleen er komt geen geluid uit zijn mond. 'Ik kan je het adres van Riley geven...' Zeg ik in de hoop mijn zin te krijgen. 'Goed. Ik vertel het als jij het adres geeft.' Ik knik waarna ik hem het adres vertel. 'Laatst, in een club, was mijn meisje daar en Riley ook. Maar Riley kon z'n fucking lul niet in bedwang houden en besloot om mijn meisje te neuken! De slet.' Ik schrik van zijn ruwe woorden. 'Oh...' Is het enige wat ik kan antwoorden. 'Je gaat hem geen pijn doen toch?' Vraag ik onzeker. 'Nee, niet fysiek in ieder geval. Ik ga alleen doen, wat hij bij mij heeft gedaan. Wraak nemen.' Ik slik. Waarom moeten jongens altijd wraak nemen en luisteren ze alleen naar hen... Edele delen.
Plots voel ik een hand op mijn been. 'Je hoeft je geen zorgen te maken.' Ik knik. 'Als het goed is tenminste.' Met grote ogen kijk ik hem aan. Wat bedoelt hij hiermee? Ik zie een grote grijns op zijn gezicht en ik bedenk mij dat ik het eigenlijk niet wil weten. 'Oh hier is het.' Gered door de bel! Naja, mijn huis eigenlijk. Maar ik ben gered! Ik veilig aangekomen en niet verkracht! 'Bedankt.' Zeg ik een beetje awkward. Afscheid nemen is niet mijn sterkste punt. 'Is dat alles wat ik krijg? Kan er niet iets meer van af schoonheid?' 'Uhm...' Ik zie hoe Marcus zijn lippen tuit en ik kan het niet laten om mijn lach in te houden. Maar dan heb ik een idee. Voorzichtig buig ik naar hem toe. Ik plaats mijn hand op zijn rechter wang en ik zie hoe Marcus zijn ogen sluit. Sukkel. Of toch... Het ziet er wel schattig uit. Ik besluit om hem toch gewoon een klein kusje op zijn wang te geven. Meer niet.
Snel ga ik weer achteruit en spring de auto uit. Ik kijk ook niet meer achterom. Ik wil zijn reactie niet zien. Wat dacht ik nou. Zomaar even een kennis een zoen geven. Gaat lekker zo Jess. Gaat goed.
Nu maar hopen dat niet alles fout gaat tussen Riley en Marcus...
Ik gooi mijn tas op de bank en plof er naast. Zodra ik mijn telefoon open zie ik dat ik een gemiste oproep heb... Riley?
Wat moet hij nu weer? Waarom heeft hij gebeld?