Not you again!

Wat doe jij hier?

POV Jessica

Na dat ik de bekende toon hoorde die aangaf dat Riley op had gehangen legde ik mijn telefoon neer en haalde een hand door mijn haar. Wat was dit nu weer voor raar telefoontje? Ik snapte er niets van... Ik snap Riley ook gewoon niet. De ene keer doet hij weer aardig en lief, dat ik er bijna in trap, maar de andere keer doet hij weer zo gemeen en vervelend. Veel stemmingswisselingen. Maar als Riley dus zo raar doet... Uhg, ik weet niet wat ik daar mee moet. Maar Marcus, hij is aardig en oprecht. Ook hij heeft iets tegen Riley, ik weet niet wat het is, maar ik weet ook niet of ik wel wil weten wat er tussen hen speelt. Ik lach in mijzelf. Waar denk ik ook allemaal aan? Ik moet gewoon niet zo vaak aan Riley denken. Niet dat ik ooit aan iemand toe geef dat ik laatste tijd vaak aan Riley denk, maar op de een of andere manier blijft hij door mijn gedachten stampen. Oke, serieus Jessica? Stop. Stop nu. Adem in, adem uit. We gaan aan het huiswerk. En we gaan geconcentreerd aan het werk, zonder aan andere mensen te denken. Je pakt gewoon rustig je geschiedenis boek, goed zo. Je slaat hem open op bladzijde 84. Heel goed Jessica, ik weet dat ik het kan. En nu, lezen!

Na ongeveer een kwartier heb ik de hele paragraaf doorgelezen en begin ik aan de opdrachten. Net als ik een vraag af heb hoor ik mijn telefoon weer rinkelen.

'Met Jessica?' Neem ik de telefoon op. 'Hey Jessica, het is Marcus.' Ik voel een klein lachje op mijn gezicht ontstaan. 'Hoi.' Antwoord ik dom terug. Serieus... wat the actual fuck? Ik zei net al hoi... en nu weer. 'Ik had een vraagje.' 'Vraag maar raak.' Antwoord ik. Dit is tenminste een normaal antwoord. 'Had je misschien zin, om vanavond, ergens met mij een hapje te eten?' Even ben ik stil, wordt ik hier, uitgevraagd? Als in, een date? 'Jessica?' 'Oh ja sorry. Natuurlijk, lijkt me een super leuk plan!' Ik kijk op de klok en zie dat het half vijf is. 'Hoe laat en waar moet ik zijn?' 'Ik haal je op, zorg maar dat je over een uurtje klaar bent oke?' 'Oke is goed. Tot straks.' Ik druk op het rode telefoontje en even sta ik doelloos voor mij uit. Ik, Jessica Parker, de nobody, is zojuist, uitgevraagd! En door een galante peer ook nog! Omg, wat doe ik aan? Wat moet ik met mijn haar en make-up? En ik heb nog maar een uur! Snel open ik mijn kledingkast en begin er van alles uit te trekken. Nope, nee, niet die, ook niet, gatver nee, ieuw, waarom heb ik dit nog? Ook niet, nee, volgende. Totdat ik uiteindelijk kwam bij een jurkje dat er wel mee door kon. De bovenkant was een beetje brons achtig en de de onderkant was een zwart stukje stof dat tot iets boven mijn knieen kwam. Ik besloot mijn haar te krullen en op te steken en wat neutrale make-up. Niet te heftig. Om het resultaat te aanschouwen keek ik in de spiegel. Het zag er goed uit, maar was het niet iets te, je weet wel... overdressed? Ik wist tenslotte niet eens waar we gingen eten, misschien was het wel gewoon een fast food tent. Ik zuchtte maar besloot niets aan mijn outfit te veranderen. Dat kost te veel moeite. Ik zag op de klok dat ik nog een kwartiertje had. Wat was ik ook onnozel aan het stressen om de tijd, ik bedoel, ik had serieus tijd genoeg! Ik besluit om totdat de bel te gaat wat te scrollen over fb en een spelletje te doen om de tijd te doden. Gelukkig gaat al snel de bel en kan ik weg.

'U kunt uitstappen mevrouw.' Zegt Marcus die de autodeur voor mij openhoud. 'Dank u wel meneer.' Lach ik. Ik kijk naar het restaurant voor mij en het ziet er gigantisch uit. De buitenkant lijkt op een soort Griekse tempel en het sfeervolle licht dat door de ramen naar buiten valt geeft het een magisch en luxe sfeertje. 'Komt je?' Hoor ik Marcus zeggen. Ik knik als antwoord en loop het restaurant binnen. Meteen haast zich een serveerster naar ons toe. 'Kan ik u helpen.' Vraagt ze beleefd. 'Wij hadden gereserveerd.' 'Ah oke, op naam van?' Ik zie dat Marcus naar voren buigt en iets in de oor fluistert van de serveerster. 'Oh, juist. Mijn excuus, volgt u mij.' Oke, dat was vreemd... Vlug worden we naar onze tafel geleid en krijgen we de menukaart. Er staan zo veel onbekende dingen op... Het meeste heb ik dan wel van gehoord maar wat het nu precies is weet ik niet. Ik besluit om voor iets vegetarisch te gaan zodat ik geen eng vlees voorgeschoteld krijg. Vegetarisch is altijd te vertrouwen. We praten over wat koetjes en kalfjes en ik geef toe dat het eigenlijk erg gezellig is. Ik heb het afgelopen uur niet aan Riley gedacht! Hier mag ik best even trots op zijn. Ik excuseer mij even om naar het toilet te gaan. Ik moet namelijk echt nodig maar ik heb geen idee waar de wc's zijn. Druk om mij heen kijkend loop ik tegen iemand op. 'Oh sorry! Mijn excuses. Gaat het?' Vraag ik meteen en ik kijk geschrokken naar de persoon tegen wie ik opliep. Meteen verander mijn blik van geschrokken naar geïrriteerd. 'Wat doe jij hier?' Sis ik verbaasd tegen Riley Adams.