True Man 2: MY MR. RIGHT

Chapter 12

CHAPTER 12

Palapit na nang palapit ang araw ng kasal namin ni Kevin and I'm so excited for that day to come . I can't wait to be Kevin's wife . Nakahanda na ang lahat para sa kasal . Monday na ngayon at sa Sabado na ang kasal namin . Malapit na nga talaga . Pero may napansin lang ako kay Kevin . Mula nang umuwi kami galing resort lagi na lang siyang inuubo hanggang ngayon . Sabi ko sa kaniya magpapacheck up kami pero ayaw naman niya . Mawawala lang naman daw ang ubo niya . Iinuman lang daw niya ng gamot para sa ubo .

Ngayong araw na 'to maagang umuwi si Kevin galing sa trabaho . Masama raw ang pakiramdam niya at mukhang namumutla pa siya . Ubo siya nang ubo . Pinahiga ko siya sa kwarto niya . Mabuti na lang at nandito ako sa kanila . Wala pa naman ang pamilya niya . Nagkaroon ng kaniya-kaniyang lakad .

"Kevin, we need to go to the doctor para gumaling kana agad."

"Babe, ngayon lang naman 'to . Pagod lang kasi ako. Bukas wala na 'to . I will just take my medicine ."

"But--"

"Babe, don't worry about me . I'm fine."

"Are you sure ?"

"Yeah, I'm sure ."

"OK . Kukuha lang ako ng makakain mo para makainom ka na ng gamot."

"All right." Lumabas na ako ng kwarto niya para kumuha ng pagkain . Pagkatapos ay pinakain ko na siya at pinainom ng gamot .

"Oh, sige . Magpahinga kana . I will just stay here para if you need something masasabi mo agad sakin ."

"Babe, I can't wait to be your husband ." sabi niya as he held my hand . Napangiti ako .

"Ako rin, Babe . Oh, sige close your eyes na and rest para mabilis ka nang gumaling ."

"Okay ." Inayos ko ang kumot na nakabalot sa kaniyang katawan. He closes his eyes and started to sleep . I decided to stay in their house hangga't hindi pa siya magaling . Kinagabihan ay natulog lang ako na nakapatong ang aking ulo sa kaniyang kama habang natutulog siya.

Kinabukasan ay nagising ako na nakahiga sa kama ni Kevin pero hindi ko siya katabi . Bigla akong bumangon .

"Kevin ! Kevin !" Sigaw ko habang lumalabas ng kwarto niya hanggang sa pagbaba . "Kevin !" Pagbaba ko sa sala nakita ko ang pamilya ni Kevin .

"Oh, Tintin . Looks like you're looking for Kevin ." Obserba ng mama ni Kevin .

"Uh, where is he, anyway? He's sick . Dapat hanggang ngayon nagpapahinga pa siya ."

"He said he's already fine . Pinagluto ka nga niya ng breakfast, eh. Sayo lang daw yun."

"Uh, O-OK po ." Pinapunta na ako ni tita sa dining area para magbreakfast. Kinain ko ang nilutong pagkain ni Kevin para sakin . Pagkatapos kong kumain ay tinawagan ko siya kahit nasa trabaho pa siya .

"Hello . Good morning, Babe !" Masayang bati niya sakin .

"Shut up, Kevin ! Bakit hindi mo man lang ako ginising para sabihing aalis kana papuntang trabaho ? Alam mo bang pinag-alala mi ako kasi all I know is you're sick ." Galit pero nag-aalalang sabi ko sa kaniya .

"Relax, Babe . OK na 'ko . Magaling na ako . Ang galing kasi ng nag-alaga sakin, eh ."

"Are you sure that you're already fine ?"

"Yes, Babe . I'm pretty sure ."

"Basta wag ka lang masyadong magpapagod sa trabaho. Baka magkasakit ka ulit. "

"Yes, ma'am ."

"Oh, sige . Bye na . Take care ."

"Bye . I love you, too ." Pagkatapos ay napagpasyahan ko nang umuwi samin .

Days passed at Friday na ngayon, which means bukas na ang wedding namin ni Kevin . My god ! Thank You, Lord !

Nandito ako ngayon sa labas ng bahay namin . Nakaupo sa bench, nagpapahangin .

"I know excited kana sa kasal mo bukas, Ate ." Sabi ni Dereck nang umupo siya sa tabi ko .

"Oh, nandyan ka pala . Oo naman . Sino bang hindi magiging excited pag kinasal na?"

"Sabi ko nga . Ikakasal kana, Ate . Hindi kana namin makakasama rito sa bahay ."

"Sus ! Nagdrama . Dadalaw parin naman ako rito, eh."

"Siyempre iba parin yung nandito ka . Kompleto tayo ."

"Parang ayaw mo 'kong makasal, ah ?"

"Hindi naman sa ganun, Ate . Siyempre it's your destiny to get married . I'm just saying na nakakalungkot na ."

"Wag ka ngang ganiyan, Dereck . Pinapaiyak mo naman ako, eh." Sabi ko na parang naiiyak .

"Sorry, Ate ." Natatawang sabi niya .

Nakakalungkot nga dahil hindi ko na makakasama ang pamilya ko dahil magkakaroon na ako ng sariling pamilya, soon . Hindi kasi habang buhay bata tayo na laging mananatili sa pamilyang kinalakihan natin, pero hindi ibig sabihin nun na kalilimutan natin sila .