[ Love Story IV ] จูบกระชากใจ บอดี้การ์ดตัวร้ายกับยัยจอมหยิ่ง

ตอนที่13.. รอยร้าวในอดีต

ฉันย่างเท้าผ่านประตูบ้านอย่างเหม่อลอย ความรู้สึกบางอย่างกำลังหมุนวนอยู่ในหัวฉัน ทำไมกัน..หลังจากคุยกับเวลคัมแล้ว ฉันถึงสลัดเรื่องราวต่างๆออกจากหัวไม่ได้เลย

ปึ๊ก!!

"อึก!!!! "

ฉันสะดุ้งตัวโยนหลุดออกจากความคิด โถ่เฮ้ยย!!หนังสือตก

"เป็นอะไรของเธอน่ะ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย "

เห้ยย!! มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

ฉันรีบปรับสีหน้าให้ปกติ มองเวสก้าที่ก้มเก็บหนังสือขึ้นมาแล้วกลับมานอนอ่านบนโซฟาอย่างไม่สนใจ แต่นั่นแหละดีแล้ว

ผมสีดำสนิทพลิ้วไหวไปตามสายลมที่พัดลอดผ่านม่านแหวกเข้ามา สายตาคำกริบที่ทำให้ฉันใจสั่นทุกครั้งกำลังจับจ้องหนังสือเล่มนั้นโดยไม่สนใจอะไรรอบกาย

นี่หรอสภาพของผู้ชายที่เติบโตมาในเหตุการณ์ร้ายแรงมากมาย ทำไมกัน...นายจะรู้สึกยังไงบ้างนะ เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันคงเข้มแข็งทำไม่ได้ !!
.
.
.
.

11 ปีก่อน

"ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ วินนี่!! ลูกโตแล้วนะต้องทำตัวเป็นพี่ที่ดี ห้ามแกล้งวิคเตอร์กับยัยเวลเด็ดขาด เข้าใจมั้ย "

คำสั่งเด็ดขาดแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนของหญิงสาวผู้มีรอยยิ้มอบอุ่นเหมือนแสงจันทรายามค่ำคืน พลางลูบหัวเด็กชายตรงหน้า

เด็กน้อยทำหน้าหงิก อิดออดอย่างไม่ยินยอม

"โถ่! ไม่ไปไม่ได้หรอครับ ถ้าแม่ไปคืนนี้ใครจะกอดผมล่ะ " เขาออดอ้อน

"อย่าดื้อสิวิน แม่ไปทำงานนะ แค่ห้าวันเอง เป็นเด็กดีนะ เข้าใจมั้ย??"

้เด็กน้อยเบะปาก แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย ทำไงได้ล่ะยังมีผู้คนอีกมากมายที่ต้องการแม่ของเขา
พ.ญ. กอแก้ว สัตยา แพทย์อาสา..แม่เขาจะได้ช่วยคนอื่นๆ เขาควรยินดีหนิ แต่ทำไมนะ..ช่วงนี้ตาขวามันกระตุกแปลกๆ