[ Love Story IV ] จูบกระชากใจ บอดี้การ์ดตัวร้ายกับยัยจอมหยิ่ง

ตอนที่18.. ความจริง

อยากจะบ้าตาย!! ทำไมฉันต้องเสียเวลาไปต่อปากต่อคำกัยผู้ชายที่คิดจะฆ่าฉันนานขนาดนั้นด้วย

เสียงส้นรองเท้ากระแทกพื้นตามจังหวะวิ่ง

ฉันอยากจะหนีไปให้ไกลๆ ไกลจากผู้ชายอันตรายคนนี้ให้เร็วที่สุด ไม่เคยคิดเลยว่าคำพูดของเขาจะทำให้ใจฉันเตลิดไปได้ขนาดนี้

ฉันกำลังกลัวหรอเนี่ย???

ฝีเท้าที่หยุดลงประกอบกับเสียงหอบหายใจถี่ๆ ที่นี่มันที่ไหนกัน???

ฉันเงยหน้าขึ้นมองบรรยากาศรอบตัวที่ผิดแปลกออกไป นี่ฉันวิ่งเข้ามาที่ไหนเนี่ย...??

ฉันทอดสายตามองโถงทางเดินที่ทอดยาวตรงหน้า จะกลับไปตอนนี้ก็ยังทัน แต่ความอยากรู้อยากเห็นมันดันมีอิทธิพลมากกว่า

คฤหาสน์หลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ทางเดินที่ทอดยาวแทรกแซมไปด้วยพรรณไม้ขึ้นสวยงามสะท้อนแสงยามรัตติกาลอันเงียบเหงา ให้ความรู้สึกราวกับยืนอยู่ในฉากหนึ่งในหนังผีดูดเลือดจอมกระหาย

ใครก็ได้ช่วยบอกฉันหน่อย ว่าฉันแค่คิดมากไปเอง !!

โถงทางเดินที่ทอดยาวเชื่อมต่อกับตึกใหญ่แห่งหนึ่งจากจุดที่ฉันจากมา บรรยากาศวังเวงได้ยินเสียงแมลงกลางคืนดังก้องแว่วเป็นระยะๆ เศษใบไม้ปลิวไหวกระจัดกระจายทั่วบริเวณรอบๆ เหมือนขาดการดูแลมาเนินนาน ฉันตัดสินใจเปิดประตูใหญ่สุดทางเดินออกก้าวเข้าไปช้าๆอย่างไม่รีรอ

"ขอโทษค่ะ มีใครอยู่ที่นี่มั้ยคะ "

ไร้เสียงตอบรับ สายลมเย็นพัดลอดม่านหน้าต่างเข้ามา แม้ว่าข้างนอกจะจัดฉากให้รกร้าง แต่ข้างในกลับสะอาดสะอ้านราวกับว่ามีคนอยู่ ใช่!!มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ
เขาอาจเป็นพวกค้ามนุษย์หรืออะไรสักอย่าง แต่จะอะไรก็เถอะ.. มันโหดร้ายที่สุด !!!

ฉันรีบวิ่งขึ้นบันไดเดินไปตามทางเดินก่อนตัดสินใจเปิดประตูใหญ่ใจกลางห้องออก