[ Love Story IV ] จูบกระชากใจ บอดี้การ์ดตัวร้ายกับยัยจอมหยิ่ง

ตอนที่7.. เหมือนกัน??

Blythe's story.

นี่ตกลงฉันตายแล้วหรอ?? O_o

ฉันวางรีโมทลงข้างตัวอย่างหมดแรง หันมองเวสก้าที่นั่งเล่นมือถือไม่รู้ไม่ชี้

'ขอแสดงความเสียใจแก่ตระกูลวิริยะนานนท์กับการจากไปของทายาทคนเล็ก ปรารถรส วิริยะนานนท์ ด้วยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างเดินทางกลับบ้านกับผู้ติดตามคนสนิท เนื่องจากรถคันโปรดประจำเกิดเหตุขัดข้องระเบิดขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ ชิ้นส่วนร่างกายของทั้งสองกระเด็นไปคนละทิศคนละทางเป็นภาพน่าสยดสยองแก่ผู้พบเห็นโดยไม่สามารถระบุรูปลักษณ์เดิมได้ ตอนนี้ได้รับการยืนยันจากทางแพทย์แล้วว่าคือเธอจริงๆ '

โถ่!! บินลี่ลูกแม่!!!!
ใครมันระเบิดลูกฉันเล่นแบบนี้ T_T

"เวสก้า!!! "

ฉันส่งเสียงเรียก รู้นะว่าเขาเห็นแต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ

"เวสก้า!!!! "

เงียบ!!!

มันจะมากไปแล้วนะ ฉันโมโหหน้าดำหน้าแดง ลุกขึ้นแย่งมือถือจากมือเขา

"เอ้ยยย!! เอามานี่นะยัยตัวแสบ"

หึ!! ทีแบบนี้ทำเป็นมาพูด ไอ้เราก็นึกว่าเป็นใบ้ไปซะแล้ว

ฉันกดปิดเครื่องอย่างโมโห โยนมันลงบนโซฟาอย่างไม่ใยดี

"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย รู้มั้ยว่าฉันกำลังจะได้สถิติใหม่อยู่แล้วเชียว "

เขาบ่น ทำตาละห้อยมองมือถือบนโซฟา
หมั่นไส้หมอนี่จนอยากจะเอารีโมทใกล้ๆมือตีหัวให้สลบ ความปัญญาอ่อนจะได้หายไปซะบ้าง

"เลิกเล่นสักที ฉันไม่ตลกนะ ฉันจะกลับบ้าน !!"

ฉันบอกลุกขึ้นจะเดินไปที่ประตู แต่ก็ถูกเขาคว้าตัวไปซะก่อน

"เดี๋ยว! ใจเย็นๆก่อนจะได้มั้ย "

ฉันชายตามองเวสก้าอย่างทึ้งๆ
ใจเย็นหรอ!! ล้อเล่นกับเรื่องความเป็นความตายมันน่าสนุกนักหนิ