The only thing I want to do is dance

23. Gala

"Dit gaat zo niet werken."  zegt Ellie nadat onze oude choreografie al voor de zoveelste keer verkeerd gaat.  "We hebben echt die zesde persoon nodig met vijf gaat het niet." zegt Miles instemmend.  "Waar wil je nu nog iemand vandaan halen dan?" zeg ik boos.  Dit is al de zoveelste keer dat ze hierover beginnen.  "Wil niet iemand van je dure school mee doen?  Daar zijn dansers genoeg." zegt Ellie geïrriteerd.  "En wat wil je daarmee zeggen?" "Dat ik vreemd vind dat je hier nog steeds hier bent. Het is daar toch zo goed. Wat doe je hier nog dan?" "Ellie zo is het genoeg." zegt Miles.  "Ik weet dat iedereen gestrest is omdat het niet wil lukken maar dat moeten we niet op elkaar afreageren.  Dat is namelijk precies wat Jake wil." "Wat denk jij dan dat we moeten doen?" vraagt Ellie aan Miles.  "Laten we de oude choreografieën gewoon niet meer gebruiken.  Dan maken we samen nieuwe en als dat nog steeds niet lukt gaan we audities houden voor een nieuw lid. Is iedereen het daarmee eens?"  Iedereen knikt.   

Een uur later hebben we een soort van nieuwe choreografie. Hij is niet zo goed als die wie we eerder hadden maar we moeten het er maar mee doen.  "Dat ging toch nog best wel goed?" vraagt Miles als we naar huis lopen.  "Op zich wel ja." zeg ik. "Wat is het probleem dan?" "Ik wil gewoon niet dat Jake gelijk krijgt als hij ons ziet optreden."  "Dat komt echt wel goed maak je maar geen zorgen" Dat kan je wel zeggen Miles maar ik geloof je niet.  "Ik weet wat je kan opvrolijken" zegt Miles enthousiast. Ik hem verbaasd aan. Waar heeft hij het over?  "Jij ik Just Dance wedstrijd bij jouw thuis." "Je weet dat je van mij niet kan winnen hè." zeg ik uitdagend. "We zullen zien." "Oh it's on!"

"Sarah er is een pakketje voor je!" roept mijn moeder als Miles en ik mijn huis binnen lopen.  Een pakje? Voor mij?  "Van wie is het?" vraag ik aan mijn moeder.  "Geen idee er staat namelijk geen adres op."  Raar.  Er zit wel een envelop op het pakketje. "Kom op maak open dan." zegt Miles blij.  Langzaam maak ik de envelop open en haal de brief eruit.  "Beste mevrouw Brown," lees ik hardop voor. "Hierbij bent u uitgenodigd voor het jaarlijkse gala van de McCartney familie.  Wij verwachten u deze zondag om half 10 in de balzaal van  het Ritz-Carlton  hotel"  What the hell?  "Maar dat kan toch helemaal niet? Ik? Uitgenodigd voor een luxe gala?" zeg ik verbaasd. "Geloof het maar want het staat er echt. Maak nou snel het pakketje open" zegt Miles.

Voorzichtig maak ik het pakketje open en er zit alweer een brief in.  "Lieve Sarah, ik weet dat dit allemaal een beetje onverwacht is maar in deze doos zit een jurk en schoenen voor je die je aan kan naar het gala. Ik weet dat jij helemaal niet het type bent voor zulke luxe feesten maar ik zal je beloven dat je niet wordt teleurgesteld als je besluit te komen. Groetjes van jouw Drake." Wat lief maar hij heeft wel gelijk dit allemaal is echt niets voor mij.  Ik leg de brief weg en pak de jurk uit de doos. Het is een simpele maar toch dure jurk.  "Moet ik wel gaan?" vraag ik.  "Tuurlijk moet je gaan." zeggen Miles en mijn moeder tegelijkertijd.  "Maar ik hoor toch helemaal niet thuis tussen zulke mensen?"  "Geloof me met zo'n mooie jurk pas je er precies tussen." zegt mijn moeder met een glimlach.

Na het beloofde wedstrijdje Just Dance, die ik natuurlijk had gewonnen, besloot ik Drake een berichtje te sturen over het gala en de jurk. "Heel erg bedankt voor de jurk maar het had echt niet gehoeven"  Ik ga verder met mijn huiswerk.  Ja we hebben huiswerk op een dansschool.  Ik vergeet eigenlijk het berichtje dat ik net heb gestuurd tot ik opeens de intro hoor van warriors van de Imagine Dragons en me dood schrik . Ik zie dat Drake me belt en pak op. "Het maakt me helemaal niet uit hoe duur hij was." "Waar heb jij het over?" "De jurk natuurlijk." "O ja de jurk duh." "En ik weet wat je denkt, ik hoor helemaal niet thuis tussen die rijke mensen maar dat heb je mis want als ik er tussen pas doe jij dat ook." "Maar straks zet ik mezelf  en jullie helemaal verschud omdat ik geen manieren heb. Ik namelijk niet eens op hakken lopen."  "Ik toch ook niet." "Hahaha heel grappig." zeg ik sarcastisch.  "Maar even serieus wat denk je dat allemaal fout kan gaan dan? Mijn familie kent je al en ze vonden het een heel goed idee dat je komt" "Okay ik kom."  "Yes!!!" "Alleen op een voorwaarde."  "En die is?" " Als het me niet bevalt ga ik weer naar huis." "Okay deal. O en trouwens je hoeft ook niet voor vervoer te zorgen. Ik heb namelijk al een limo geregeld die je om 9 uur komt ophalen"  Ook dat nog.