The only thing I want to do is dance

13. Hulp van verschillende kanten

Volgens mij heeft hij er eeuwen over gedaan om op die woorden te komen. Er is iets mis dat moet wel anders zou hij mij toch niet vragen om daar heen te komen. Ik moet gaan. Maar hoe moet het dan met die opdracht. Ik kan me nu toch niet concentreren en Chloe is er toch ook niet dus ik mag best ook gaan. "Moet ik gaan?" vraag ik aan Kate. Ze had namelijk dat berichtje al gelezen nog voordat ik kon zien van wie hij was. "Vraag je me dat nou serieus Sarah. Natuurlijk moet je gaan" zegt Kate met een grote glimlach op haar gezicht. "Maar de opdracht dan?" "Laat mij dat maar oplossen" "Wat bedoel je?" "Daar hoef jij je geen zorgen over te maken. Vergeet even die hele opdracht en ga naar Drake toe. Ik zeg wel dat je ziek naar huis bent gegaan." "Dankje Kate je bent geweldig" zeg ik en ik knuffel haar. "Weet ik toch" zegt Kate glimlachend en samen lopen we naar buiten.

Tien minuten later sta ik voor het huis van Drake. Je huis Drake? Noem het maar een villa! Ik wist wel dat zijn moeder een rijke een beroemde danseres was maar dit overtreft toch wel alles. Ik loop nerveus naar de voordeur en bel zachtjes aan. Een wat oudere vrouw doet open. Zou dit hun schoonmaakster zijn? Het zou best kunnen zo te zien zijn ze daar rijk genoeg voor. "Mevrouw McCartney er staar hier een meisje voor de deur." roept de vrouw naar binnen. "Laat haar maar naar binnen dat moet vast Sarah zijn" hoor ik de moeder van Drake terug roepen. "Kom binnen" zegt de vrouw waarvan ik vanuit ga dat het hun schoonmaakster is en ze doet een stap opzij zodat ik er langs kan."Bedankt" zeg ik snel en ik loop na binnen. Het huis ziet er van binnen nog mooier uit dan van de buitenkant. Ik loop door naar de woonkamer waar Drake's moeder is. "Sarah, fijn dat je er bent Drake heeft het de hele tijd over je sinds hij uit het ziekenhuis is gekomen" zegt Christina met een grote glimlach op haar gezicht. Omdat ik zo nerveus was, was ik even vergeten dat de moeder van Drake de beroemde danseres Christina McCartney is en de directrice van onze school. "U heeft echt een mooi huis mevrouw" zeg ik verlegen. "Dankje maar je hoeft me hier geen mevrouw te noemen, Sarah. Dat hoeft alleen maar op school en anders voel ik me ook zo oud" zegt Christina. "Mam is dat Sarah?" hoor ik Drake van boven zeggen. Zijn stem klinkt nog steeds net zo zwak als in het ziekenhuis. "Ga maar gauw naar hem toe. Hij wacht de hele dag al op je" zegt ze en ze loopt met me mee naar de trap.

Ik loop de enorme trap op die me doet voelen als een prinses. Om het helemaal sprookjesachtig te maken hangt er een gigantische kandelaar met een heleboel brandende kaarsen. Je zou maar in zo'n huis wonen. Ze hebben zeker ook hier wel ergens een danszaal of een zwembad of een bioscoop zaal of van die andere dingen die rijke mensen allemaal hebben. Ik word wakker uit mijn gedachte als ik Drake nog een keer mijn moeder hoor roepen. Ik loop naar de deur waaruit zijn stem komt maar in plaats van dat ik klop en naar binnen ga blijf ik voor de deur staan. Sarah zo erg is het toch niet. Ga gewoon naar binnen. Hij wil dat je komt anders had hij het toch niet gevraagd. Voorzichtig klop ik op de deur en langzaam doe ik hem open. "Sarah ben jij dat?" hoor ik hem nog net zachtjes zeggen. "Hey" zeg ik verlegen. "Je mag wel op mijn bureau stoel gaan zitten" zegt Drake en hij gaat moeilijk recht op zitten. "Blijf maar liggen als dat makkelijker is voor je" zeg ik terwijl ik zijn bureaustoel pak en hem naast zijn bed zet. Als ik ga zitten zie ik dat hij dankbaar naar me glimlacht.

"Eerlijk gezegd had ik je nog niet zo snel verwacht" zegt Drake. "Ik kon me niet echt heel goed concentreren" "Door al dat gedoe in het ziekenhuis?" "Soort van" antwoord ik en kijk naar beneden. Ik durf hem gewoon niet in zijn ogen te kijken. Ik wil hem gewoon niet vertellen over de ruzie met Chloe. Ik voel me gewoon te schuldig. Het blijft een tijdje stil. "Maar....euh....j-je wou met me praten?" vraag ik omdat ik gewoon te graag wil weten wat er aan de hand is. "Ja....." zegt Drake terwijl hij zijn gezicht weg draait. "Nou...Chloe heeft het een soort van uitgemaakt" zegt Drake haast beschaamd. Wat heeft ze gaan? Begrijp me niet verkeerd maar ik dacht ze het al een soort van uitgemaakt had toen ze weg liep uit het zieken huis. "Wat? Wanneer?" vraag ik vol verbazing. "Net voordat ik jou het berichtje stuurde" zegt Drake terwijl hij me recht in mijn ogen aankijkt. Dat was net nadat Chloe en ik ruzie kregen. Het komt door mij dat ze het heeft uitgemaakt. "Het is allemaal mijn schuld" zeg ik met een trillende stem en ik draai mijn hoofd weer weg. "Wat er in het ziekenhuis is gebeurd is niet jouw schuld maar de mijne" "Nee dat niet. Dat Chloe het heeft uitgemaakt is mijn schuld" Ik draai mijn hoofd weer naar Drake toe om zijn reactie te zien maar hij kijkt me alleen maar vragend aan. "Nou zoals je al weet moeten Chloe en ik samenwerken met die opdracht waarvoor ze je had gebeld en vandaag moesten we daar weer aan werken. Ze kwam veel te laat de zaal binnen en ze had op alles commentaar. Ze zei dat ik geluk had dat ik met haar mocht dansen en dat ze niet wist waarom ik op deze school zat want ik kon volgens haar niet eens dansen. We kregen ruzie en ze liep weg. Toen deed ik het stomste dat ik kon doen want ik riep dat ze maar lekker weg moest lopen net zo als ze bij jou had gedaan" "En toen sloeg ze je" maakt Drake mijn verhaal af. "Hoe-" "Je hebt een rode vlek op je wang en helaas slaat Chloe wel vaker mensen, geloof me ik spreek uit ervaring" Door wat Drake zegt denk ik terug aan alles wat er gisteren en vandaag is gebeurt en ik begin te huilen.