The only thing I want to do is dance

10. Een bezoek aan het ziekenhuis

Wat zielig voor Chloe dat haar vriendje nu in het ziekenhuis ligt. Natuurlijk is het ook zielig voor Drake omdat hij daar nu ligt maar het leek alsof Chloe het er nog moeilijker mee had dan Drake zelf . Sarah, nu mag je niet meer aan hun denken. Je mag nu alleen nog maar denken aan de opdracht. Waar had Chloe het nou ook alweer over? Een ballet tegen hiphop battle? Het is wel een goed idee maar hoe moeten we dat nou weer gaan doen? Ik ken geen enkel liedje dat klassieke en rap stukken heeft. Hoe hebben ze dat dan gedaan in dat filmpje waar Drake het over had?

Ik pak mijn mobiel die in de hoek van de zaal ligt. Hoe heette dat filmpje ook al weer? Oh ja ballet vs hiphop uit de film streetdance 3d. Ik typ het in en klik het eerste filmpje aan. Meteen zie ik duidelijk het verschil tussen de balletdansers en de hip hop dansers. Het kan niet duidelijker. Het is wel een leuk liedje dat ze gebruiken maar ik hoor nog geen klassieke muziek. Daar is Chloe denk ik niet blij mee. Later hoor ik wat duidelijker de klassieke stukken. Dat klinkt al wat beter voor Chloe. Alleen ik kan niet in de titel of in de beschrijving zoeken hoe het nummer heet. Ergens helemaal onderaan in de reacties staat de titel van het nummer: work it out van lightbulb thieves. Had Drake dat niet al gezegd? 

Ik zoek het nummer op en zet hem op. Het is een best wel goed nummer en een goed idee van Drake. Ik moet hem nog bedanken. Ik bel hem wel ik heb toch nog zijn nummer. Als ik Drake bel hoor ik zijn voicemail. Moet ik hem inspreken? Waarom ook niet. "Hey Drake, ik ben het Sarah. Ik wou je bellen om je te bedanken maar ik hoor dat je er niet bent. Wat eigenlijk wel raar is want je ligt in het ziekenhuis. Over dat, hopelijk gaat het goed met je. Voor zover het natuurlijk goed kan gaan als je in het ziekenhuis ligt. Chloe was er echt kapot van toen ze  hoorde dat je in het ziekenhuis lag maar je kent je eigen vriendin hoop ik wel goed dus dat wist je zeker al. Nog bedankt trouwens voor je idee voor onze opdracht.  Dat was eigenlijk ook de reden dat ik je wou bellen. Het is echt een super goed idee, samen met Chloe zouden we er nooit opgekomen zijn. Waar haal je al die creativiteit vandaan? Maar ik stop maar eens met praten. Ik moet weer verder met de opdracht. Veel beterschap nog en nog een keer bedankt voor het idee, doei" spreek ik in.

Ik moet echt verder met de opdracht anders komt hij nooit af. Ik zet het liedje op want eerst wil ik wat gaan freestylen op het nummer en dan pas echt een choreografie maken. Ik sla het klassieke stuk  en het begin van couplet over. Dat is wel een goed stuk waar Chloe op kan dansen. Pas als het refrein begint, begin ik te dansen maar als het tweede couplet begint stop ik al. Het lukt gewoon niet. Het liedje is wel goed maar het lukt gewoon niet. Dat heeft iedere danser toch wel een keer een dag waarop het gewoon niet lukt om goed te dansen, toch. Ik kijk het filmpje nog een keer als inspiratie. Ik zet het nummer nog een keer op en deze keer gaat het al wat beter maar nog niet zo goed als normaal. Wat is er toch vandaag met me? Dat weet je best wel, het zit je gewoon dwars dat Drake nog steeds niet heeft geantwoord. Alsof het mij boeit hoe het met Drake gaat. Sarah je moet je niet meer bemoeien met Drake je moet je nu focussen op de opdracht. Ik zet voor de derde keer vandaag het nummer op. Deze keer gaat het veel beter dan de vorige keren.

Als ik klaar ben met de freestyle heeft Drake nog steeds niet geantwoord. Ik pak mijn mobiel en ik probeer hem nog een paar keer te bellen maar hij neemt nog steeds niet op. Verdomme!  Waarom neemt Drake nou niet op? Ik zet een rustig liedje op en ik ga voor de spiegel zitten met mijn hoofd in mijn handen. Zou het wel goed gaan met hem? Waarom neemt hij niet op? Is het dan zo ernstig wat er met hem is gebeurt? Nee, anders kon hij toch ook niet met Chloe bellen? WAAROM DENK IK ZO VEEL AAN DRAKE? Zo erg mag ik hem niet eens. Zo trek ik het niet, ik moet naar hem toe gaan. IK sta op en ren het lokaal uit. Ik ben zo diep in gedachte verzonken dat ik niet op let waar ik loop en ik knal tegen Jason ,een van de vrienden van Kate, op en ik val op de grond. "Kijk toch een uit...ow jij bent het Jason" "We komen elkaar wel vaak tegen het lijf zo te zien, Sarah" zegt Jason. "Jason, gelukkig dat jij het bent. Jij fietst toch altijd naar school?" vraag ik blij. "Ja....Maar waarom vraag je dat" "Kan ik pleeeaaassse je fiets lenen?" "Euhm...ja..oké" Voordat Jason van antwoord veranderen gris ik de fietssleutel uit zijn handen. "Nog bedankt" roep ik nog snel als ik weg ren naar de fietsenstalling toe. De fiets van Jason ik vel groen dus ik kan hem snel vinden.

Als ik al even onderweg ben kom ik langs een cadeau winkel. Het is eigenlijk ook wel ongepast als ik zonder enige reden bij Drake aan kom en ik heb ook al niets bij me. Alleen ik heb geen geld. Ik fiets verder en ik kom langs wat bloemen die langs de weg zijn geplant. Ik spring van Jason's fiets af en ik ruk wat narcissen uit de grond. Goed genoeg. Ik heb anders toch niets beters. De weg naar het ziekenhuis blijkt langer te zijn dan ik had gedacht want als ik binnen kom zie ik op de klok dat ik er wel twintig minuten over heb gedaan terwijl ik nog wel zo hard had gefietst. Waarom heb ik ook al weer zo hard gefietst? Ik bedoel we zijn niet eens echt vrienden en Chloe is zijn vriendin maar waarom wil ik hem dan zo graag zien? Met die vraag nog in mijn hoofd loop ik naar de balie toe.

"Mevrouw, op weke kamer kan ik Drake McCartney vinden?" vraag ik beleefd aan de vrouw die achter de balie zit."Zijn jullie vrienden?" vraagt de vrouw. "Soort van" antwoord ik. "Ik begrijp het al jullie zijn een stelletje" zegt de vouw lachend. "Wat? Nee, natuurlijk niet" zeg ik beledigd. "Nee, natuurlijk niet" zegt de vrouw weer lachend. Ze kijkt op de computer en zegt dan "Je kunt je vriendje vinden op kamer 14 van de derde etage" "Dank u wel" zeg ik en loop naar de lift toe. Wat een stomme vrouw. Wat denkt ze wel niet, Drake als mijn vriendje alsof dat ooit gaat gebeuren.

 In de lift word er een stom klassiek lift muziekje gespeeld waar ik me dood aan irriteert en om het allemaal nog erger temaken staat er ook nog een vrouw met een huilende baby in de lift. Als na wat een eeuwigheid lijkt te duren de liftdeuren eindelijk open gaan storm ik naar buiten. Ik kijk even snel op de plattegrond die naast de lift hangt en blijkbaar ligt kamer 14 bijna helemaal aan de andere kant van de gang. Fijn moet ik ook nog eens die hele gang door. Snel loop ik de gang door en gelukkig zie ik de nummers snel afnemen. " 3.17 3.16 3.15" tel ik hard op. "3.14, hier is het" zeg ik helemaal buiten adem. Dus achter deze deur ligt Drake dus. Ik blijf even voor de deur staan zodat ik zo meteen niet buiten adem binnen kom op zijn kamer. Kom op Sarah waarom loop je nou niet gewoon naar binnen, het is Drake maar. Ik adem nog een keer diep adem en ik loop naar binnen.

Gelukkig is er niemand anders in deze kamer. "Chloe daar ben je eindelijk. Het leek wel uren te duren" hoor ik Drake opgelucht zeggen als ik binnen kom. "Verrassing ik ben het" wil ik zeggen maar ik bedenk me toch op het laatste moment. Welke malloot zegt dat nou verrassing ik ben het als iemand zijn vriendin verwacht. "Nee, sorry, ik ben het maar" zeg ik verlegen. Misschien zie ik het verkeert maar Drake kijkt niet echt teleurgesteld als hij er achter komt dat ik het maar ben en niet Chloe. Nee, ik zie het waarschijnlijk toch verkeert. Ik schrik me dood als ik Drake's gezicht zie. Het zit helemaal onder de schaafwonden, hij heeft een blauw oog en hij is lijkbleek. Drake begint voorzichtig te glimlachen als hij mijn gezicht ziet: "Mijn gezicht is nog niets vergeleken met de rest" Ik ga geschrokken zitten. "Wat...huh...hoe kan dat...wat is er dan gebeurt?" "Ik heb met haaien gevochten"  Ik kijk Drake verbaast aan. "Nee, natuurlijk heb ik niet met haaien gevochten, dacht je dat nou serieus? Nee, een of andere gek heeft me aangereden met zijn auto. Ik kijk heel even niet uit en BAM dan lig ik daar op de grond met een hersenschudding en die gek reed ook nog gewoon door"

Ik ben er sprakeloos van om Drake zo te zien. Hij lijkt nou zo kwetsbaar en dat is zo anders als de haast arrogante houding die hij normaal heeft. "Ow ja ik had nog bloemen voor je" Drake kijkt me verbaasd aan wat niet zo gek want ik geef toe het zijn niet de mooiste bloemen van de wereld. "Ik geef toe ik had geen geld en ik vond het anders zo raar om hier te komen zonder iets bij me te hebben" zeg ik beschaamd. "Dankje, het is heel lief van je dat je nog aan me dacht" zegt Drake als hij de bloemen wil aanpakken. Ik zie hem nog witter weg trekken door de pijn. Ik probeer hem te helpen door hem recht op te zetten maar ik knal tegen het kastje op dat naast het bed staat. Shit Shit Shit. Ik ben echt klunzig. Drake probeert me nog op te vangen maar dat gaat niet als gepland door zijn verwondingen en hij verliest zijn en uit het bed valt.....boven op mij!!! Erger dan dit kan het toch nooit worden.