ELMAS HIRSIZI (Hırsız Serisi-1)

BÖLÜM 3

BÖLÜMLER TANITIM AMAÇLIDIR. YAKINDA TAMAMINI DREAME ADLI UYGULAMADA YİNE ÜCRETSİZ OLARAK OKUYABİLECEKSİNİZ.

DESTEĞİNİZ İÇİN ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER

"Hey, Jennifer! Buradayım."

Barın köşesinden, ona el sallayan Sam'i görünce aynı şekilde karşılık verip gülümsedi.

Her zaman bayram çocukları gibi neşeli olmayı nasıl başarıyordu?

Samantha, Jennifer'ın aksine daha uzun boylu, daha kısa siyah saçlı ve mavi gözlü bir kadındı. Giyimi de karakterleri gibi aykırı olunca Sam, spor mini bir etek ve yuvarlak hatlarını saran ince bir bluz gibi detaylı kıyafetleri tercih ediyordu. Aslında o gittiği tüm ortamlarda bakışları üzerine çekmeyi iyi biliyordu. Yanına gittiğinde tam da ikisine yakışır şekilde coşkuyla sallana sallana kucaklaştılar.

"Tatlım iyi ki doğdun, mutlu ve şanslı yeni yaşlara."

Sıcacık sarılışın ardından bir kol mesafesi uzaklıktan birbirlerine baktıktan sonra taburelerine oturdular. Samantha bara doğru elini kaldırıp seslendi.

"Hey Charlie! Bize her zamankinden."

"Tamamdır." cevabının üzerinden çok zaman geçmeden içkileri masaya gelmişti.

"İyi dileklerin için teşekkür ederim Sam." içkisinden bir yudum aldı. Hmm Bourbon. Bu iyi gelmişti.

Aynı şekilde kadehini yudumlayan Samantha,

"Ah, bir dakika.." diyerek bardağı elinden bırakıp çantasını kurcaladı ve küçük renkli bir paketi gülümseyerek Jennifer'a uzattı.

"Bu senin için. Ufak bir şey, umarım beğenirsin?"

"Ah, Sam neden zahmet ettin?" mahcup olmuş ve kızarmaya başlamıştı.

"Pek de zahmet olmadı. Aslına bakarsan sevgililer gününde doğduğun için çok şanslısın. Her yerde kalpler, çiçekler ve kırmızı renkler hakim. Alışveriş olayı ise tüm dükkanlarda abartılmış durumda. Bu da en yakın arkadaşıma hediye seçmek için işimi daha da kolaylaştırıyor. "

Haklıydı. Bugün Sevgililer Günü'ydü. Aşkı yaşayan herkes için çok özel bir gündü. Her zaman geldikleri Charlie'nin yerinde bile pembe-kırmızı-beyaz renklerle donatılmış kalpler ve çiçekler hakimdi. Fakat Jennifer, ne sevgililer gününe ne de doğum gününe ait hiç bir heyecan hissetmediğini fark etti.

Bunun sebebi yazdığı hikayelere fazla duygu yüklediğinden kendi duygularını yitirmiş olması olabilir miydi?

Ya da annesinin, üvey babasının eziyetleri yüzünden California'daki bir bakım evinde hayatının geri kalanını Jennifer'a aklını kaçırtacak bir sessizlik içinde geçiriyor olması...Veya sevgili nişanlısı Peter'ın sabahtan beri hiç aramamış ve bu çifte özel güne dair hiç bir plan yapmamış olması olabilir miydi? Kim bilir?

Şu an etrafında yanıp sönen kırmızı kalpli lambaların aksine kendi kalbinin derinliklerinde en ufak bir ışık dahi yanmıyordu. Samantha'nın kolunu sıkmasıyla kendi düşüncelerinden sıyrıldı.

"Haydi! Açmayacak mısın?"

"Ah. Üzgünüm. Dalmışım."

Sarı parlak yaldızlı kutunun kurdelelerini çözüp, itinayla kapağını açtığında aynı anda gördüğü şeyle hem gözleri kocaman olmuş, hem de dolmuştu.

Tanrım!

Minyatür bir ağaç ev.

Jennifer çocukluğunda hep bir ağaç evi olsun istemişti. Babası bu dileğini gerçekleştirmeyi çok istiyordu, ancak emniyet teşkilatında polis olan Harry, girdiği bir çatışmada vurularak öldürülmüştü. Küçük kızının hayalleri o gün babasıyla birlikte ölmese de, daha sonra üvey babası olarak evlerine yerleşen adamın bahçelerindeki tüm ağaçları kesmesiyle, artık tamamen yok olmuştu. Şimdi elinde tuttuğu bu minyatür ağaç ev onu çok eski ve tatsız anılarına geri götürmüştü. Arkadaşının yüzündeki hüznü fark ettiğinde, kendine sıkı bir küfür savurdu Samantha.