Yassine, my life

-16-

Ik zie Safae aan een tafeltje zitten. Ze draagt een strak hoeren truitje met shien korte rokje. Haar haren zitten in een bos krullen, die langs haar gezicht staan. Ze heeft zich hayek erg opgemaakt. Ik herken haar bijna niet meer..

Ze zit daar niet alleen.

Nee ze zit daar.

Samen

Samen met die kanker zebbi Ismael. Vieze vuile flikker. Hoe durft hij aan mijn zusje te zitten.

Aan MIJN zusje a3ibadellah.

Ik voel al mijn zjnoen naar mn hoofd stijgen. Als ik nu naar binnen ga, loopt het niet goed af. Wollah 100% zeker.

Ik probeer m'n woede te onderdrukken en loop naar binnen. Als ik zijn hand onder de tafel op Safae's been zie, hou ik het niet meer uit.

Ik spring op hem en sla waar ik kan. Even wordt het zwart voor mijn ogen.

"Wie de kanker fack heeft jou die kanker toestemming gegeven om aan mijn kanker zusje te zitten, he? Vieze kanker flikker, wesh denk je iedereen is net als jou meh?" fluister ik naar hem. Hij wordt helemaal rood.

Ik zie, hoor en wil niks meer. Enige wat ik moet doen is hem knock out krijgen. Hij moet dood. Hij gaat dood.

Vandaag.

Als hij hier levend uit komt, heet ik geen Yassine meer.

In ieder geval.

Geen Yassine Mourabit meer.

Als ik Safae's high class blik zie, hou ik het echt niet meer. Ik kan mijn woede niet onder controle krijgen.

Ik pak Ismael bij zijn keel, ik hou hem strak vast, zo strak dat zijn aders er bijna uit springen.

Zijn gezicht loopt rood aan.

Hij wordt paars.

Ik zie niks meer.

Ik heb geen besef van iets.

Als ik me van hem af wendt, zie ik pas hoe erg het is.

Ismael.

Ismael el Yousri is dood.

Ik,

Yassine,

Heb hem vermoord.

Hij is dood..

~

Hier zit ik dan. Alleen in een cel in Marokko. Ik ben kort daarna opgepakt. Ik kom de komende tijd niet meer vrij.

Ik heb iemand vermoord, ik ben een moordenaar. Ik heb alles gedaan in mijn leven, maar iemand vermoord? Dat nog nooit. Hoe kon ik? Ergens was het de schuld van Safae.

Ik vertrouwde haar blind, ik vertrouwde haar zo erg. Enige wat ik daarmee bereikt heb is een dode.

Tegenwoordig kan je niemand meer vertrouwen, zelfs familie naait je wanneer ze kunnen.

Ik laat me langs de muur naar beneden glijden. No way dat ik op die gore stink matras ga zitten.
Ik bedoel maar, je weet nooit wat daar is gebeurd. Je weet nooit wat ze daar allemaal hebben geflikt.

Bij die gedachtes moet ik gewoon kokhalzen, tfooee😷.

~

Het is al nacht geweest, hoe ik dat weet? Wollah meh ik weet. Is gewoon gok. Niemand die naar me toe is gekomen. Niemand die langs is geweest. Niet eens 1 kaulo agent, bewaker of what ever.

Ik besef me nu opeens hoe eenzaam ik eigenlijk ben.

Ik mis mijn oude tijden hayek erg.

De tijd dat mama nog leefde, Safae, Sanae, Rachid en Mo mijn gezinsleden waren. Dat we nog 1 familie waren

Eerlijk gezegd, eerlijk, heel eerlijk, ik mis Sanae wel. Ook al was zij mijn aardsvijand.. ik mis haar. We hebben zoveel meegemaakt samen. En nu.

Nu is ze gewoon bijna getrouwd.

En ik?

Ik als haar "big" brother is er niet eens bij.

Ze heeft geen moeder meer. Broers hebben haar in de steek gelaten.

En mijn vader, daar heb ik jullie eigenlijk nog nooit over verteld, maar wij hebben hem nooit geboeid.

Ik krijg flashbacks van vroeger. Mijn moeder die mishandelt werd elke dag weer. Als er ook maar te weinig zout in het eten zat, kon mijn moeder al klappen verwachten.

Toen mijn moeder net zwanger was van Safae, heeft hij ons verlaten. Al het geld dat we hadden, alle spullen van ook maar een beetje waarde, heeft hij meegenomen. Hij heeft ons helemaal leeg achter gelaten.
De vader die hij is geweest wil ik nooit worden, niemand gun ik een vader als hem.

Al 15 jaar heeft hij niks van zich laten horen, zijn dochter van 15 kent hij niet, hij heeft haar nog nooit gezien.
Hij weet niet eens dat de moeder, van zijn bloed eigen kinderen, niet meer leeft..
Zijn dochter die bijna trouwt, daar zal hij niet bij zijn.
Zijn kleinkinderen die hij niet eens kent.

Wat voor vader ben je dan?

Wat heb je bereikt in je leven?

Wat moet je als je zo'n persoon bent?

Ik word zo verdrietig van al die gedachtes.

Ik heb echt honger gekregen nu.

Ik sta op en loop naar de deur. Ik zie dat er iemand naar binnen wilt komen.

Oh, het is een agent.
In het Arabisch legt hij mij uit dat ik vrij ben en mag gaan.

Whattte hackk? Ik heb iemand vermoord en na een paar uur ben ik al op vrije voeten?

~

Ik zit weer veilig thuis. Salim heeft die agenten een paar barkie gegeven om mij vrij te krijgen, Marokko he, weyow wat zij doen voor geld.

Ik lig in mn vertrouwde bedje. Niemand die geloven kan wat ik heb gedaan. De meeste vonden het niet eens erg. Allemaal hadden ze een hekel aan hem. Ik had ook een haat aan hem, maar niet zo erge haat dat ik hem dood wilde hebben.

Ik voel me schuldig, maar tegelijker tijd ook weer niet. Hij zat aan mijn zusje!

Ik draai me om. Slaap wilt me niet pakken.

Ik kijk op mijn telefoon. Safae heeft me zehma geblokkeerd.

Het is 11:00 uur. Huh? Ik ben bijna jarig? Het is bijna 23 juli.

O mijn Allah, ik word 20, ik heb niks goeds gedaan in mijn leven.

Ik word 20, heb geen vaste baan, geen vrouwtje, geen huisje, geen familie.

Ik heb niks, wat wil ik bereiken?

1 ding staat vast. 1 ding ben ik zeer zeker over.

Ik ga niet in de voetstappen van mijn vader treden.

Kosten wat het kost..

---------------------------------------------------------

Haay lezertjes,

I know, ben niet meer zo actief als eerst, maar heb echt een druk jaar.

Dankjullie wel voor het lezen van mijn boek💖

Soo much lovee voor julliee😌

Mohim lees de volgende boeken ook, echte aanraderss;

- Was alles maar anders van stille_lezer
- Sister by heart van psychopaat nisrinnnxx
- Saiffedine & Omaira van Imanetawayagherst

Vervolgjee comes as soon as possible💞

Challlllaaass😙