Yassine, my life

-27-

Lam van de alcohol stap ik de auto in. Ik zie dat Salim nog erger dronken is dan ik. Ik weet niet wat ik doe. Ik heb echt geen idee iwollah. Enige waar ik wel echt zeker van ben, is dat ik liever kan gaan rijden dan Salim. Die man is nog zatter dan ik.
Sterkste alcohol die dr was, moest hij perse drinken. Ik hem me tenminste een klein beetje kunnen inhouden.

Waggelend zie ik die man aankomen. Hij leunt tegen alles wat hij tegenkomt. Als hij eindelijk bij de auto is, kijkt hij me met rooie ogen aan. "Iwa chickie" zegt ie blij. Ik kijk hem niet begrijpend aan en trek hem de auto in.

Ik doe er serieus 5 minuten over om deze tering Mercedes op te starten. Als de motor eindelijk geluid begint te geven, rijd ik met 180 km/u weg. Ik race over de wegen.
De snelwegen zijn lekker rustig. 'T is al 04:18 uur zag ik.

Ik zet de radio aan. Ik heb niet door dat ik als een dronkelap echt gevaarlijk over de wegen race..

BAM! Ik knal tegen de rails langs de snelweg.
In een fractie van een seconde merk ik waar we in beland zijn. Ik zie twee auto's ons vuren met wapens. Kalashnikovs. Ik heb geen tijd om te beseffen wat er gebeurd, waar, door wie etc etc. Ik schreeuw, ik gil, ik roep. Ik geef gas en met een deuk in de auto rij ik door. Ik race de snelweg af.
Salim zit zwaar bezopen naast mij. Ik besef alles, die hond die lacht maar een beetje tegen zichzelf.

Ik race, ik race, ik race. "Yassine, dit gaat om leven en dood. Jouw leven en dood." Herhaal ik telkens schreeuwend.
Ik zie dat de kogels waarmee we gevuurd worden mijn achterruit hebben geraakt. Ik hoor het glas rinkelen en uit mekaar spatten.

Ik ben bang. Ik kijk de dood letterlijk in de ogen aan.

Ik geef al racend, 240 km/uu, een rake stomp tegen Salims kop. Die jood merkt nog steeds niks.

"Haha leuke achtbaan is dit man. Welk pretpark is dit? We moeten vaker gaan Yassine!!" Schreeuwt hii naar mij.
"Eah kanker kehba, we gaan dood. Eah kanker zebbi met je kanker achtbaan. WE WORDEN KANKER ACHTERVOLGD SALIM WE GAAN DOOOOOD!!!!" Schreeuw ik zo hard ik kan. Die man heeft niks door. Waarom moet deze kehba toch altijd drinken, drinken tot ie drbij neervalt.
Ik zie hem in één keer in slaap vallen, onderuit gezakt met zijn hoofd tegen het raam.

Op het moment ik hem aankijk zie ik 1 van de auto's gevaarlijk naast mij rijden. De kogels vliegen ons om de oren. Ik zie er letterlijk een paar net 1 milimeter langs mijn oren vliegen. Ik hoor de kogels langs mij heen. Rakelings. Wat een wonder dat ik nog niet geraakt ben.

Ik denk nergens aan. Mijn verstand staat op 0. Mijn gedachtes op 0.

Een enkele secondes later voel ik bloed langs mijn wang naar beneden sijpelen. De voorruit in 1001 glasscherven. Ik knal met 240 km/uu tegen een boom aan.

Ik kan me nog maar net omdraaien om te zien dat 2 personen uit 1 van de auto's stapt.

Schietend met vuurwapens rennen ze op ons af..