En toen was ik jarig.
Ik ben nu officieel 20.
Flashbacks van elk jaar. Elke verjaardag. Mama had een taart gebakken op de marokkaanse manier. En wat nooit ontbrak was haar Couscous. Meskina inou. En nu. Nu ligt ze onder het zand. Althans haar lichaam ligt begraven, haar ziel is bij Allaah subhanahoe wata3ala.
20 jaar geleden, 23 Juli, werd ik geboren. Mama meskina die zoveel pijn leed.
Pff yemma ik mis je.
Er rolt een traan naar beneden. Hoe ga ik dit verlies verwerken? Yemma is al zolang gestorven. En nu nog steeds denk ik aan haar. 'T lijkt allemaal zo makkelijk. Ik kan je vertellen, je kan iedereen verliezen, maar tot op een bepaald punt. Je moeder is iets wat je niet los kunt laten. Allah heeft niet voor niets gezegd, 3x je mama en dan pas papa.
Over een klein maandje leef ik precies 2 jaar zonder yemma.
Ik zucht.
Mijn leven is echt zwaar. En het wordt alleen maar erger. Ik heb het er zelf naar gemaakt.
Ik wil nu serieus gaan veranderen. Ik ga drastische maatregelen nemen.
1. Ik ga het goedmaken met Sanae.
2. Vervolgens met Mo.
3. Dan met Safae.
4. Rajae? Daar twijfel ik nog over.
Ik moet nu alles op een rijtje krijgen, zo kan ik niet verder leven.
Ik loop naar beneden. Ik maak een groepsgesprek aan, ik voeg Sanae, Safae, Mo en Rachid toe.
Ik besluit nog niks te zeggen. Ik wacht tot 1 van hun wat zegt.
Na 2 minuten zie ik Rachid typen. Blijkbaar snapt hij het nut van deze groep, want hij zegt precies wat ik wilde zeggen;
Assalamoe 3alaikoum lieve zusjes en broertjes, ik heb lang nagedacht. Sinds yemma is overleden is onze band alleen maar verslechterd. Iedereen maakt ruzie om de kleinste dingen. Wij zijn allemaal de kinderen van yemma en wewa. Wij moeten onze band hoog houden nu yemma er niet meer is. Zijn jullie de beloftes naar yemma toe vergeten? We zijn allemaal in Marokko. Vandaag stipt 15:00 uur komen jullie allemaal naar ons huis. Degene die er niet zal zijn hoeft zich voor derest van z'n leven niet meer met derest te bemoeien. Ik zou zeggen grijp deze kans en we zullen weer 1 familie worden.💪.
Die spierballen zehma is echt typisch Rachid haha. Altijd die op t eind.
Niemand reageert. Wel verlaten ze 1 voor 1 de groep. Mohim ik ga zoiezo of zij nou komen of niet.
-
Ik stap het vliegtuig in. Mijn vlucht vertrekt over een paar minuten.
Gelukkig was iedereen gisteren nog gekomen. We hebben het goed gemaakt en iedereen heeft gehuild, behalve ik natuurlijk. Onze band is zoals vroeger geworden. Sanae komt weer bij ons in Nederland wonen, Safae gaat haar geloof weer oppikken en altijd eerlijk zijn. Rachid en Mo gaan proberen vaak langs te komen. Zoiezo is het elke Zondag family day.
Ik heb gisteren voor vandaag geboekt. Ik moet namelijk mijn eerste klus sinds tijden weer verrichten.
Ik loop zwetend de cabine in. Ik heb kotsneigingen maar die kanker balletjes moeten blijven zitten. Ik weet dat ik een groot risico neem. Niemand durfde 2 kilo mee te nemen. Maar ik moet wel. Ze hebben het zo goed mogelijk verpakt. Maar als er ook maar 1 kapot knalt in mijn maag ben ik dood. Ter plekke. Ik hoop dat deze reis snel gaat.
Mijn buik voelt opgezwollen, maar ik moet volhouden ik moet. Ik ben er bijna. Wollah ik wil niet de cel in, niet nu het allemaal goed is gekomen in de familie💔
JE LEEST
Yassine, my life
Diversos- Net als ik op mijn gemiste oproepen klik wordt ik onbekend gebeld.. Met trillende stem neem ik op.. Yassine wollah help me ik ben het Safae ik wordt bedreigd mishandeld en- Voordat ze haar zin kan afmaken hoor ik een gil. Een harde gil.. Een gil...
