Yassine, my life

-6-

Dit is mijn enige kans dat ik me zusje misschien kan spreken. Ya Allaah ik durf dit niet. Ik kan dit niet aan. Ya Allaah..

Met trillende handen neem ik op.

H-h-all-lo?
Luister, wij zijn niet van plan je iets aan te doen, maar op 1 voorwaarde.
Jij leeft jou leven, wij ons leven. Blijf lekker wonen in dat huis. Bemoei je niet van Safae of Sanae. Begrepen?
Ik voel me verlamd en weet niet wat te doen.
Uh. Wie is dit?
Ik stel hier de vragen en jij geeft de antwoorden. HEB JE ME BEGREPEN WELLA(of niet)??.
Ik besluit maar akkoord te gaan.
Ja ja ik heb het begrepen.
Hoop dat je je dr aanhoudt. Laters boy.

En er wordt opgehangen.

Met een raar gevoel in mijn buik loop ik naar boven.
Ik verwissel mijn trainingspak die naar shisha en coke ruikt.
Ik loop naar beneden en pak mijn telefoon. Ik moet dit Rachid en Mo vertellen.
Op het moment dat ik Rachid wil bellen zie ik een inkomende oproep broer Mo.
SubhanAllaah. Wat zou hij willen?
Ik neem op. Met trillende stem lukt het "Salaam ou 3laikoum" eruit te krijgen.
Meteen hoor ik een bezorgde Mo; wa3alaikoum salam broertje. Kan je me helpen?
Ja tuurlijk. Wat is het bro?
Ik weet dat het laat is man. Maar Laila staat op het punt te bevallen. Haar vliezen zijn gebroken, we hebben het ziekenhuis gebeld en we moesten direct komen. Kan je ons even snel brengen. En daarna alle spullen enzo halen?
Ja tuurlijk altijd!
Als je Safae en Sanae naar ons huis brengt kunnen ze hier overnachten en kom je later ook hierheen.
Shit deze had ik niet verwacht. Kan het hem niet vertellen. Jawel ik moet wel.
Uhm, Mo ik moe-
Meteen wordt ik verbroken
Wollah geen tijd broertje. Laila heeft pijn. Kan je nu snel komen? Vertel later alles maar.
Saffi is goed. Ik kom op mijn scooter en dan breng ik jullie met jouw auto ja?
Saff is goed tot zo broertje.
Tot zo.

Met een steek in mijn hart hang ik op.
Ik zeg wel gewoon dat de scooter van Sanae kapot is en niet 1 thuis wilde laten.

Ik pak mijn jas en scootersleutels en doe mijn schoenen aan.
Ik sprint op mijn scooter.

-

Ik bel aan bij Mo.

Snel snel. Ze heeft echt pijn en denkt dat ze zo gaat bevallen. Kan je niet vast de auto naar hier rijden? Hij staat aan het eind van de straat rechts.

Is goed. Reageer ik maar.

Hamdoulilah, hij vroeg niks over Saf en San.

-

Na een doodstille tocht zijn we bij het ziekenhuis. Ik zie Mo naar binnen rennen en een rolstoel pakken voor zn vrouw.

Wauw.. zo heeft hij nog nooit bij mijn moeder gedaan. Hij heeft zich nog nooit zo erg zorgen gemaakt om mijn moeder. Mijn moeder heeft veel meer voor hem gedaan dan Laila.
Wat mijn moeder voor ons heeft gedaan zal nooit iemand voor ons kunnen doen, besef ik me nu.

19 jaar geleden waren mijn ouders precies naar dit ziekenhuis gehaast. Omdat mijn moeder pijn leed door een zwangerschap. Door mij. Mijn moeder heeft me ooit verteld dat de zwaarste zwangerschap de mijne was.
Toen ze zwanger van mij was heeft ze alleen op bed gelegen. De hele dag lang. Mijn vader mishandelde haar. Hij kwam altijd para thuis omdat hij weer eens geen geld had voor zijn drugs. Hij gebruikte veel.
Een keer heeft hij mijn moeder zo hard geslagen dat ze een miskraam kreeg. Dat was de zwangerschap na Sanae. Eigenlijk zou ik nog een broertje hebben gehad.

Ik besef me opeens dat ik alleen in de auto zit. Ze zijn blijkbaar al naar binnen.
Ik krijg een appje van Mo; haal sanae en safae maar hierheen. 3e etage kamer 17.

En nu? Wat moet ik reageren?

Ik doe de auto op slot en loop het ziekenhuis binnen.
Kan me geen kanker meer schelen.
Het is 23:28 uur.
Ik ga het hem vertellen. Ergste wat er gebeuren kan is dat Mohamed me in elkaar slaat. Ben toch in het ziekenhuis. Kunnen ze gelijk 1e hulp verlenen.
Ik loop naar de lift.
Op de 3e etage ga ik opzoek naar kamer 17.
Ik klop aan en meteen hoor ik iemand aanlopen.
Mohamed doet de deur open.
Waar zijn Sanae en Safae?!
Ik adem diep in;
Had ruzie met Sanae gehad, ze is naar Adil gegaan. Safae was alleen thuis ik was weg. Toen ik terug was waren en Safae en Sanae weg. Kreeg een telefoontje van een 1 of andere vent die vertelde dat ik ze met rust moet laten anders gebeurd er wat. Mohim. Nu zijn we ze kwijt. Door Sanae.

Ik draai me om en wacht op de reactie van Mo...