Limonata Ağzı

Bölüm 6

10 Ekim 2015

Bugün hiç uyuyamadığımdan dolayı kalkamamak gibi bir sorunum olmadı.
Böyle odanın içinde ruh gibi geziyordum. Şuan farkettim ki ben onlar olmadan hiçmişim. Ben insanları çok severim. Gezmeyi,tozmayı,muhabbet etmeyi felan.
Zaten küçüklükten beri hiç yalnızlık çekmedim. Bu yüzdende bu 2 gün bana 2 asır gibi geliyor. Yani düşünüyorum düşünüyorum bir kanıya varamıyorum. Ve bu benim için kötü bir durum. Bi yandan bunları düşünürken bi yandanda okul formamı giydim. Saçlarımı salık bıraktım ve buz mavisi bir bandana taktım. Her zamanki gibi. Odamdan çıktığımda kahvaltıyı evde etmek istemedim bunu tatlı bir dille anneme söyledim hemen lavobaya gittim rutin işleri halledip evden çıktım ve sahile gitmek için otobüs durağına gittim şansıma otobüs hemen geldi. Hay gelmez olaydı sabah sabah horlayan orta yaşlı teyzeler amcalar mı ararsın liseli bit grup mu ararsın amannn bu ne bee hemde oksijen yok oksijen !!
Nasıl nefes alırım diye düşünürken bi anda herkes az nefes alsın ihtiyacı olmayanlar kullanmasın diye bağırasım geldi ama yapmadım tabikide..
Sahile indiğimde hemen simitçinin yanına gittim ve 2 simit aldım yaninada üçgen peynir ohh mis
Banka oturduğumda yedim..yedim.. Ama bi tadı çıkmadı. Az önce ohh miss lafımı geri alıyorum. İnsan tek başına hiç güzel değil. Garip bir cümle oldu farkındayım ama bence öyle.
Saate baktığımda artık okula yol almanın vakti geldi. Yolda yürürken bi grup çocuk bana doğru gelme başladı. Evet evet bu tarafa gekmeye başladılar. Tamam pek korkmazdım ama bu tür 1 kıza bir grup olaylarından korkar oldum haberlere baktıkça insan ürperiyor ister istemez. İçlerinden biri bi laf attı ben bu lafı duyunca daha da hızlandım ben hızlandıkça onlarda hızlandı ve en sonunda kaçan kovalayana döndük ben tabi korkuyorum çünkü bu saatlerde sahil sessiz sakin oluyor artık gözümden yaş akmaya başladı ki bi tane çocuğun yanıma gelip "geldim fıstık" demesine kadar neden yüksek sesle söylüyor kulağım şey oldu. Aaaa tabi yaa anladim beni ya kardeşi yada sevgilisi sansın diye bende bu oyunu sürdürerek "aaaa abii beni okula bırakmaya hani gelmicektin süpriz yaptın dimii?" çocuklar bunları duyunca ee tabi kaslı yapılı çocuğu gördüler korktular gittiler ben çocuğa minnet dolu bakışlar atarken "hiç arkadaşın yok mu ?" diyerek can yerimden vurdu ve benim gözlerden yaşlar akmaya başladı "heyy gel oturalım " oturduk. Ve ben bir anda anlatmaya başladım zaten ilk dersi kaçırmıştım.
Banka oturur oturmaz her şeyi bir cırpıda anlattım ee tabi çocuk da bir hayli şaşırdı.
Bende hemen ekledim "bu arada adını bilmiyorum " çocuk hemen "Arda ya sen ?"bende hemen ekledim "Ada" daha sonra ise Arda " senin için oldukça zor olmalı" dedi çok haklıydı ben yalnızlığa alışmamıştım ki bi anda böyle olması ne biliyim ya zor geliyor bende kafa sallamakla yetindim çünkü cidden artık beynimi ve içindeki düşünceler başımın öne düşmesine sebeb oluyor,gözlerim kararıyor sanırım bayılıyorum derken gözlerim kapandı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Uyandığımda ise hastanedeydim başımda bir adet telaşlı Arda ve Emoş vardı. Annem her zamanki Emoşluğunu göstererek bir sürü soru sordu ben ise anne daha sonra demek ile yetindim. Bunu duyan annem doktora uyandığıma dair haber vermeye gitti tahminimce. Arda ise telaşlı gözlerle bana bakıyordu. Ardaya sakin olmasını ve bir şeyimin olmadığını ve dinlenmek istedigimi anlattım. Bencilce gelebilir ama kimseyle konuşmak istemiyordum. Bizim grubu düşünürken kapının çalınma sesi düşünmemi böldü. Kapı açıldığında ise bizim grupla karşı karşıya geleceğim aklıma bile gelmezdi. Hayır yani simdi niye geldiler? Beni zaten yalnız bıraktılar. Şimdide onlar yokken bunu atlatabilirdim dimi ? Diye düşünürken Ömerin sesi kulaklarımı doldurdu. " Daha iyi misin ? Nasil oldu ?" bende bir hışımla "iyiyim nasıl olduğuna gelicek olursak orası sizi ilgilendirmiyor" herkes bana şaşkınlıkla bakıyordu. Hadi ama bu az bile. Siz beni yalnız bıraktınız. Kabul ediyorum size tuhaf gelebilir ama asıl tuhaf olan şey onlarin birden kendilerini uzaklastirmasiydi. Suan bunlara kafa yoramam zira basim çok ağrıyor. Allahtan doktor geldide herkes çıktı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Doktor bana bir kaç bilindik sorulardan sordu ağrın var mı vs. Daha sonra elindeki raporlara baktı ve bana geri döndü. Sanki bir şey söyleyecekmiste söyleyemiyor gibi bir hali vardi. Bende ona merakli bakislarla bakıyordum ki artık dayanamadi ve konuşmak için ağzını açtı ;
- "Ada Hanım maalesef .."

Evet burda son. Okuma orani artmadıkça yazasim ve yayinlayasim gelmiyor. Biraz yeni kitaplara şans verseniz çok güzel olur. Neyse herkese iyi akşamlar 😇