Birisiyle tanışma esnasında ya da konuşma sırasında artık konuşacak bir şey kalmadığında, bu soru sorulur:
"Issız adaya düşsen yanına alacağın üç şey ne olurdu?" sorusu. Bir çok kişi bilmez ki, bu soru da büyük bir mantık hatası olduğunu.
Neymiş o mantık hatası derseniz, o da şu:
Bir kere bir insan evden çıkarken, "Ya ıssız adaya düşersem, o zaman bunları da yanıma alayım, ne olur, ne olmaz." demez. Ya da buz dolabına liste yapıp asmaz. Ben yine de sizin adınıza kendime soruyorum. Yanıma alacağım üç şey ne olabilir?" diye.
İnsan o an zaten kendinde olamaz, aklını yitirir. Tek düşünülen şey, "öleceğim" korkusudur. Yani birincisi aklım. İkincisi sevdiklerim, insan sevdikleri için yaşar. Bir seveniniz bile yoksa, siz de yoksunuz demektir. Üçüncüsü ise, kalem ve defterim. Dört oldu, diyeceksiniz, bunu yazımın sonunda açıklayacağım.
"Yanında olmayacak üç şey nedir?" İkinci klasik soru. Sohbet can çekişiyor, demektir, bu. Birincisi kendim, çünkü orada ben olursam, dakikasına kalmaz ölürüm. Orada yaşayabilecek biri gibi düşünmem lazım. İkincisi, bana ait her hangi bir şey. Çünkü o an ben, ben değilim ki, onlar benim olsun. Üçüncüsü yine defter ve kalem. Yine dört oldu, diyeceksiniz.
Onlar bir bütün bir birileri olmadan yaşayamazlar. Biri bittiğinde diğerine de ihtiyaç kalmaz ve terk edilir. Ta ki yenisi gelene kadar...
Bu yüzden, yanımda olacaklar da olmayacaklar da üç tane.
Yani onlar aslında hem benden, hem de değil...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARADA DENEMEK LAZIM
SonstigesBir aralar şiir haricinde bir şeyler yazabilir miyim? diye denemiştim. Bence fena olmadı ama bir de sizlerle paylaşmak istedim. Beğeniye göre devam edebilir ya da olduğu yerde kalabilir...
