Okul hayatımız boyunca kompozisyon yazarken "İnsan" ya da "İnsanlar" diye başlardık. Yani sınıfımızda pek çok kişi öyle başlardı. Bir gün kompozisyon notları açıklanırken öğretmenimiz, "Neden yazılarınıza "insan" diye başlıyorsunuz?" sorusunu yöneltti. Bir cevap veremedik. Şahsen bunu daha önce hiç düşünmemiştim. Sonra karar verdim. İnsanları bir kenara bırakıp dilim döndüğünce farklı konularla ilgili de yazacaktım. Öyle de yaptım. Çünkü biz zaten her yerde insanı, yani kendimizi konuşuyoruz, yazıyoruz. Sanki dünyada sadece biz varmışız gibi. Konuşabiliyor, düşünebiliyor olmamız bizi diğer canlılardan üstün kılmaz.
Doğa hakkında, hayvanlar hakkında yazan, konuşan oldu elbette. Ama hep gölgede kaldı. Çünkü insan sorunları hep ağır bastı. "Önce İnsan" denildi. Konuşanlar susturuldu. Soruyorum, "Neden İnsan?" Neden insan dünyanın lideriymiş gibi davranıyor? Halbuki biz insanoğlu sonradan gelmedik mi? Dünyayı mavi ve yeşil yapan doğa değil mi, hayvanlar değil mi? Sonradan gelenler olarak biraz susup doğayı dinlesek, hayvanları dinlesek güzel olmaz mı? Bizim gibi konuşamıyorlar ama, onlarında söyleyecek çok sözü vardır eminim. Bütün dünya insanları sussa, doğayı dinlese, bütün televizyonlar, radyolar naklen yayınlasa güzel olmaz mı?
Doğanın bize ihtiyacı yok. Bizim doğaya ihtiyacımız var. Bir ağacın serinliğine, bir suyun akışına, bir kuşun ötüşüne ihtiyacımız var. Lütfen artık şu dinleme işini yapalım. Geç olmadan, dünya griye boğulmadan susalım dinleyelim. Eğer dinlemezsek doğayı, gün gelecek ve bizim de konuşacak ne yüzümüz, ne de halimiz olacak.
SELİN SABCIOĞLU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARADA DENEMEK LAZIM
RandomBir aralar şiir haricinde bir şeyler yazabilir miyim? diye denemiştim. Bence fena olmadı ama bir de sizlerle paylaşmak istedim. Beğeniye göre devam edebilir ya da olduğu yerde kalabilir...
