Genç kız okuldaydı. Beden eğitimi dersindeydiler. Genç kız spor salonunda yürürken bir yandan da etrafı gözlemliyordu. Gözüne tek başına oturan arkadaşı takıldı. Oraya doğru yürüdü. Arkadaşı yüksek bir yere oturduğu için zıplaması gerekti. Arkadaşının yanına oturduğunda yüzünde umursamaz bir ifade vardı. Genç adam ne olduğunu sordu. Genç kız gülümsedi ve konuşmaya başladı:
-Ne? Benim işim bu; insanları gülümsetebilmek. Mutlu olmalısın. Dünya o kadar kötü bir yer olsaydı burada olmazdık. Seni buraya bağlayan şeyler var.
Genç adam gözlerini bir noktaya sabitledi.
-Peki sen mutlu musun?
Genç kız sustu. Sonra birden sırıtmaya başladı.
- Evet ama hayır. Nasıl anlatsam? Hani herkes kafana top atar ya, onlardan kaçarken takılıp düşersin ya en azından gözlüğüme birşey olmadı diye düşünmek gibi. Ya da tabağında bir sürü köfte vardır. Ama sen patates seviyorsundur. Tabi köfteleri yersen patates alabileceğinin farkındaysan mutlu olursun. Bunu gibi birşey..
Genç kızın benzetmeleri genç adamı gülümsetmişti. Genç adam devam etti:
- Doğum gününü beklemek gibi.. Sonbahar bitince kardan adam yapabileceğini bilmek gibi.. Ağlamaklı bir filmin sonundaki iyi şeyler gibi...
Genç kız alakasızca atladı:
- Uzay filmi olmalı ama! Böyle uzaylı falan beslemeliler..
Genç adam genç kızı süzdü. Uzun süredir arkadaşlardı ama hiç doğru dürüst konuşmamışlardı. Genç kız her zaman ilginç bir kişilik olmuştu. Kızın ona büyük gelen eşorfmanlarına, iki yandan at kuyruğu yaptığı saçlarına, tiki olduğu için konuşurken sürekli düzelttiği lacivert, kalın çerçeveli gözlüklerine baktı. Sürekli gülümsüyor ve birşeyler söylüyordu. İşte o an genç adam daha mutlu olmuştu. Ama nedeni hakkında hiç bir fikri yoktu.
-İşte böyle.. Neyse kısacası gülümse! Görüşürüz.
Genç kız çıktığı yerden indi ve genç adama el salladı. Genç adamda arkasından el salladı. Ama kız görmedi. Genç adam eline bir kalem aldı ve defterinin kenarına tarih attı. Yanına ise tek kelime yazmıştı;
"GÜLÜMSE"
