DEDEKTİF #WATTYTR2016

8.Bölüm: "5N1K"

İyi okumalar :)

Korumalar eşliğinde siyah arabalara doğru yaklaştığımızda Beril o halsiz hâlinde bile homurdanmaya başlamıştı.

"Bırak be bırak!" Deyip kelepçeli ellerini havaya kaldırdı."Şu saçma şeyi de çıkarın ,canımı acıtıyor. Hem neden sadece benim bileğimde var!"

"Kes sesini." dedi koruma Beril'in kafasından tutup arabanın içine atarken. Ardından Yeliz de koruma tarafından sakince arabanın içine yerleştirilmişti.

Koruma beni de arabanın içine doğru ittikten sonra kapıyı sertçe kapatmıştı.

Yağız ile Emir ise önümüzdeki siyah arabanın içindeydi ve Demirde onların önündeydi.

Serter o konuşmayı yaptıktan sonra odadan çıkmıştı. Muhtemelen bizden önce eve varıp işgence odalarını hazırlıyordur ha?

Camdan dışarı bakındığımda bir şey farketmiştim,gittikçe sanki ağaç sayısı daha da artıyordu.

"Ezel"

Kafamı çevirip sesin sahibi olan Yelize baktım.

"Efendim?"

"Kesin evi buralarda tutmuştur?"

"Aynen. Tutmuştur."

"Lanet girsin ya kaçma şansımızda hiç yok."

Kaşlarımı çatarak Yelize baktım."Planlıyor muydun?"

Kafasını evet anlamında sallayıp dudak burktu. Kafamı iki yana sallayıp bakışımı Yelizden çektim ve tekrar camdan dışarı bakınmaya başladım.

Kaçsa bile bulmaları kesindi.

Sonunda gelmiş olacaktık ki araba durmuştu.

Koruma kapıyı açınca rüzgar esintisi yüzüme carpmıştı. Koruma kollarımdan kavrayınca arabadan çıktım ve önümdeki saçları arkama atıp kendimi çevirdim.

Hayır bu gerçekten rüya olmalıydı,tıpkı hayalimdeki bir villaydı. (Multideki ev)

Şuan hayranlıkla sadece villaya bakıyordum.Koruma şuan beni dürtmeseydi ,hâlâ izlemeye devam edebilirdim.

Demir,Yağız,Emir de bizimle beraber yürümeye başlayınca Emir,"Biz burada mı yaşayacağız artık?" dedi hararetle.

Demir kafasını salladı.

"Heyt be saray yavrusu!" Dedi Emir.

Demir bir an duraksayınca haliyle hepimiz durmuştuk.

"Hatırlatma:Buraya eğlenmeye gelmedik,buraya eğiltilmeye geldik. Anlaşıldık mı?" dedi kaşları havada.

Hepimiz kafa sallamıştık Emir ise yalnızca göz devirmişti.

Demir'in el komutuyla,korumalar ile beraber yürümeye başlamıştık.

Villanın kapısına vardığımıza Demir zile basmıştı. Kapıyı gülümsemesiyle ortaya çıkaran gamzeli ,sevimli bir abla açmıştı. Yaşı 50 gibi gösteriyordu.

Kafasını sallayarak eli ile içeri işaret ettiğinde içeriye bir adım atmıştık. İçeriside tıpkı dışı kadar mükemmeldi. Sırf beyaz hakimiydi.

Demir bize dönüp ellerini açarak,"Evet çocuklar evinize hoşgeldiniz"

"Hoşbulduk diyemeyeceğiz" dedi Beril mırıldanarak.