Austin Lee (Active now)
37 missed calls
~
Umuwi akong wala sa sarili ko, hindi ko rin pinapansin ang mga tawag ni Austin. Pero nakita ko siyang nasa tapat ng apartment ko. Dumating nanaman ako sa puntong hindi ko alam kung anong sunod na ikikilos ko.
" What's the matter, Love?" he asked.
" You can open up." dagdag niya.
"Do you love me?" di ko alam kung bakit ito ang lumabas sa bibig ko.
" See? It's just a simple question yet you can't answer." I said. I wanted to be strong in front of him.
"I want you. I want us." he said.
"That's the point, Austin. Hindi natin minahal ang isa't isa sadyang kailangan lang natin ang isa't isa." I said and started tearing up.
"Shut up! Tigilan mo kahibangan mo Hershey. Tara na." sabi niya at sinampal ko siya.
"Kulang pa yan! Austin! Pagod na pagod na kong pagtakpan ka sa maraming tao! hindi ako bumibitaw dahil gusto kong tulungan mo ko pero bakit? Gaano ba kahirap?" hinahampas ko siya pero pilit niya kong niyayakap.
"Stop hershey, I'm sorry."
"Ano pang mapapala ng sorry mo?" I asked.
"Alam mo kung anong mali satin? yung pinanghahawakan parin natin yung pangako natin sa pamilya mo kahit maling mali na." I said.
"Please stay with me. Sorry I was never good enough" His voice cracks with emotion.
"Ilang babae na nakarinig niyan, so please stop."
"Fvck! Hershey ayusin naman natin to!" He frustratingly brushed his hair with his fingers.
"Gusto ko! gusto kong ayusin to para sa mama mo pero nahihirapan na ko!" I said.
"Kay mama? Bakit anong meron sakaniya!?"
Austin may cancer ang mama mo. Ito ang dahilan kung bakit nasa ibang bansa siya ngayon.
Gusto kong sabihin...
"ANONG MERON SAKANIYA?" sigaw niya.
"Ituon mo ang oras at panahon mo sa pamilya mo, wag sa mga babae mo. Please, Austin." hindi ko na kinakaya ang bigat ng pakiramdam ko, parang sa isang kilos ko pa mahihimatay na ko.
"Hershey, please." niyakap niya ko. The pain in his eyes.
"I want to punch myself for making you cry." he said.
"Itatama pa natin to diba?" His voice cracks with emotion.
"Austin..."
"Tama na." I said.
I'm sorry Tita.
YOU ARE READING
P.s I am worthless
Teen Fiction|Epistolary Novel| ❝I don't deserve everything. And even though I'm alive, feeling dead.❞ 5-22-17 (edited 2-11-18) ⓒellaeligant
