Yanıyor içim sanki Türkiyenin tüm ormanları aynı anda yanmaya başlamış gibi ağlamaya başlasam durmayacak gözyaşlarım. Haberin yok sevgilim yarın gülermiyim bilmem artık ben bu da bizim böyle bi anımız oldu son anımız son konusmamız ilk vedamız.
Papatyalar ektin dün içime , bugün ise toprağın kurak olduğu öğrenildi.
Ben bugün ölmezsem yarin bedenen de yasamam çöktüm çöküğüm belkide bi intihar mektubudur bu çünkü asıyorum kendimi kirpiklerine.
Kirpik sayinida bilirdim ben senin sorsan söylerdim,gülüş tarzını neye güleceğini bilirdim hep.
3 yanlış değil bazen 1 yanlış bile götürüyor tüm doğrularınızı. Kim nerden bilsin sizin ne çektiğinizi halinizi.
O biliyodu böyle olacağını benim bu hale düşeceğimi. Herşeyi bilirdi zaten o.
Bu bir elveda ama sana değil kendime, içime en çok gülüşüme ve birde saçlarıma.
Elveda güzel gülüşlü adam. Elveda kirpiklerinden öptüğüm.
Elveda ben. Elveda hep kendimden nefret ettiğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tamamı ile ACI.
Документальная прозаSadece içimden geçenleri bir yere yazmam gerektiğini düşündüm ve şuan buraya yazmaya başlicam hiç deneyimim yok gibi birşeyler söylemeyeceğim evet yok ama zaten bu bir hikaye değil.Bu bütünü ile Aşk,Çaresizlik, Izdırap.Acı.Özlem.
