Bir insanı daha kırdım sanırım bugün. Ne kadar kötüleştim , böyle mi koruyorum kendimi böylemi güçlenmeye çalışıyorum. Güçlenemem artık orası ayrı konuda. Neden mi ? Güneş olmasa ay parıldarmı her gece ? Parlamaz. Insanları kırmak istemiyorum kendi buzdan kalelerimde tek başıma yaşamak istiyorum. Bugün buzdan duvarlarımı öğrendiği an kırmaya çalışan biriyle konuştum öncedende konuşuyorduk zaten kırmasına izin vermedin eritmedi bile ama kendisi kırıldı benim için değerliydi ama söyleyin kim öylesine hiçbir şey denilmeden çekip gidilmesine göz yumarki zaten tamamen dönmemişti bana sadece geçmis bir doğum günümü kutladı zaten başkasının eski aşkının. Aman ondan bizene artık kimseyi umursamıyorum umursayamıyorum. Ağlayamıyorum uyuyamıyorum ben artık eskisi gibi hiç bir şeyi düzgün yapamıyorum annem hep der "Bir işi de düzgün yap" diye o zaten yaptığım hiçbir işi düzgün bulmadı.
Buzdan duvarlarımın ilk katmanlarında ailem var ikinci katmanlarında kazık atan arkadaşlarım üçüncü ve en büyük ve uzun olan katman her dakika daha çok büyüyen ve buz tutan güvendiklerimin bırakması. Sadece 2 3 arkadaşıma buzdan duvarlar örmedim çünkü onlar benim sıcaklığım. Ben güven problemi yaşarken söyleyin buzdan duvarlarımı kimin yıkmasına izin verebilirim ki ? Yıkmaya çalışanlar mutlaka bir boşluğa düşerler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tamamı ile ACI.
SaggisticaSadece içimden geçenleri bir yere yazmam gerektiğini düşündüm ve şuan buraya yazmaya başlicam hiç deneyimim yok gibi birşeyler söylemeyeceğim evet yok ama zaten bu bir hikaye değil.Bu bütünü ile Aşk,Çaresizlik, Izdırap.Acı.Özlem.
