Tersliklerin üst üste geldiği bir dönemden geçiyorum sanırım yoksa bu kadar mutsuz olmak olacak iş değil.
Araba,ev,yat,kat istemedim ki istediğim sadece herkes gibi mutlu olmakdı. Önce ailenle tartışırsın sonra sevgilin gider sonra ailen hayallerinin önünde engel olarak çıkar. Hayallerini aileleri sayesinde gerçekleştirenlerı görüyorum ve kıskanıyorum. Çünkü babanız bile arkanızda değilse hayat zor tamam hadi babalar katıdır diyelim anneniz bile destek vermiyorsa işin kesat hatta battı bacak yan gider.
Hayat gerçekten yapar dediklerinizi yapmıyor ve yapmaz dediklerinizi tam anlamıyla yapıyor. Denedim gördüm kanıtlandı bu. Hayır insanın hevesini kursakda bırakmak niye yani çünkü kursak denilen yerde bir sürü hayallerim kendini asıp intihar etti.
Ben bağıramıyorum ama avazım çıkana kadar da susuyorum. Bi insanın hayalleri ışık hızında sönemez çünkü. Kalbimiz yok ve kırılmaz sanıyorsunuz ama var ve porselen tabak gibi ardıardına daha kırılabilirmişcesine kırılıyor.
Hayat diyosun can diyosun bakıyosun dediğin insanlar hayatından da etmiş canından da. Haksız yere kırılmak haksız yere yalnız kalmak bokum gibi birşey zaten bok dediğin şey ne içinde barınıp barınıp zamanı gelince o da çıkıyor.
Özgüveni olmayan insanların işleri daha zor herşeyi daha beter haline getiriyoruz çünkü neden böyle olmak zorunda ki.
Mutlu olmayı hak etmiyormuyuz yoksa?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tamamı ile ACI.
NonfiksiSadece içimden geçenleri bir yere yazmam gerektiğini düşündüm ve şuan buraya yazmaya başlicam hiç deneyimim yok gibi birşeyler söylemeyeceğim evet yok ama zaten bu bir hikaye değil.Bu bütünü ile Aşk,Çaresizlik, Izdırap.Acı.Özlem.
