En çok ailede kırılır ya insan daha çok babada haklısınız en çok onda sonra en yakın arkadaşlarında dostlarında kardeşlerinde sonra sevdiğin insan gelir ilk o terk eder zaten eğer aileden kayıp başlamıyorsan hayata. Kime neye değer verceğini anlamaz ya insan bomboş hisseder kendinden nefret ettiği yetmezmiş gibi herkesden herşeyden de nefret eder.
Yaşadığını sadece nefes alış verişinden hisseder ya insan sonra zamanlar birbirini kovalar ve hala aynısındır hatta ve hatta son umudunu da yitirmissindir ve tabiri caizse yaşayan ölüsündür. Zaten tüm olay burda başlıyo kendinden nefret ediyosun , tamamen yalnızsın ve umudun yok. Umutsuz hayat olmaz hayalsiz yaşanmaz diyorlar yaşamıyorsun ki zaten sadece kalbin var ve artık onun yaptığı tek işte kan pompalamak. Ailesiz dostsuz ve sevgilisiz bir hayat demek umutsuz hayalsiz ve enerjisiz bir hayat demektir.
Gülüşü yoksa bir insanın kahkahaları kulaklara dolmuyorsa sessiz ve düşünceli bir şekilde dalıp gidiyorsa uzaklara yani bırakmışsa kendini yüksek bir yerden ve yere çakılmayı bekliyorsa ve siz bu haldeyseniz yaşamıyorsunuz.
Ben yaşamıyorum. Ve bilmezsiniz belkide bu tamamı ile acıdır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tamamı ile ACI.
Non-FictionSadece içimden geçenleri bir yere yazmam gerektiğini düşündüm ve şuan buraya yazmaya başlicam hiç deneyimim yok gibi birşeyler söylemeyeceğim evet yok ama zaten bu bir hikaye değil.Bu bütünü ile Aşk,Çaresizlik, Izdırap.Acı.Özlem.
