28 Days

Day 14

Hi! I'm really happy with your feedbacks sa story ko. At saka sa mga votes nyo at pag-follow sakin. I'm not that kind of writer naman kasi na hinihingi na i-vote nyo yung story ko o i-follow ako kasi masaya na ko sa mga comments nyo na nageenjoy kayo sa gawa ko so thank you talaga!

Sorry kung lagi ko nalang kayo pinapaiyak huhuhu ewan ko ba mas komportable talaga kong magsulat ng mga gantong klase ng stories.

Anyways, Day 14 na!!! May nagtatanong sakin kung may book two ito. Well, pag-iisipan ko pa.

Here's the update! Paiyakin nyo din ako sa comments nyo. Love you guys!

Ang spoiled nyo na sakin ha! Sunod sunod update oh. Next update will be next week na. Or pag sinipag, Saturday. Pwede din bukas. Depende sa mood. Hehehehe.

-

Day 14

"Eto na! Teka nagbibihis na ko."

"Sigurado ka Meng ha! Di pwedeng wala ka dito. Magtatampo talaga ko. O sige antayin ka na namin. Bye!"

I hang up and put the phone back on my pocket. Masakit pa yung ulo ko pero nagising ako sa ingay ng phone ko. Valeen was bugging me to go with them for a vacation. Knowing her, she is really persistent and I had no choice but to say yes.

It was a Tagaytay trip and it was really hard for me to say yes. Going back to Tagaytay was like going on a trip lane of my past- RJ and I's past. But maybe this serves as the first step for me on finally moving on.

Wala na din si Alden pagkagising ko ng umaga. Ano kayang oras sya nakauwi? Teka, ano bang pakialam ko?

Nagpahatid ako sa driver namin sa meeting place na sinabi nila Valeen. Natanaw ko sila na naghaharutan kasama sila Jerald, Sam and Patricia. I silently thanked for there are no signs of RJ. Seeing him today isn't a good idea after what happened yesterday.

"Meng!"

I waved at them and excitedly ran to greet everyone.

"Hi guys!"

"Wow naman Meng buti sumama ka! Nagpupustahan na kami neto ni Sam kung pupunta ka o hindi e. Pinipilit niya na hindi daw. O bumbay utang mo!"

"At bakit naman naisip mong di ako sasama ha, Samir?" I was smiling but it slowly faded when I heard two familiar voices.

"Ano ba Richard ako na sabi magbubuhat! May kamay naman ako."

"E ako na nga sabi. Kayang-kaya ko naman 'to."

"Mahihirapan ka nga! Dala mo na yung iyo tas pati sakin bibitbitin mo pa."

"Okay lang mahirapan ako, wag lang ikaw."

Just by hearing them, a familiar scene flashed on my head.

"Oy shokoy ako na kasi dyan mabigat na yung iyo eh!"

"Kayang kaya ko to! Wala ka bang bilib sa maskels ko?"

"E ang dami mo na ngang dala eh. Mahihirapan ka niyan."

"Sus. Okay lang na ako yung mahirapan, wag lang yung bibi ko."

"Corny mo Faulkerson."

"Mahal mo naman."

"That I wouldn't argue for sure."

"Maine?" Sam tapped my shoulder and woke up from my thoughts.

"Ha ano yun?"

"Tara na. Don't think too much. And if anything worries you, talk to me. I'll be willing to listen." Sam said.