"Tamam anlaştık." Luhan her şeyi Suho'ya anlatmıştı.
Geriye sadece Sehun'u beklemek kalıyordu.
➡➡➡
Sehun arabadan indiği gibi önünde adamların olduğu eve hızlı adımlar attı. Kapıdaki iki koruma kollarından tuttu.
"Bırakın beni şerefsizler!"
"Bırakın!" Balkondan bakan Suho'nun sesini duyan korumalar Sehun'u bıraktı.
Sehun açık kapıdan içeri girip merdivenlerden yukarı çıktı. Suho onu karşılarken Luhan odada oturuyordu.
Sehun Suho'nun tam karşısında durup çenesine bir yumruk attı.
"Uzun zaman oldu Suho."
Aynı şekilde Suho'da Sehun'a yumruk attı
"Uzun zaman oldu Sehun."
"Luhan nerede?"
Suho elleriyle ¯\_(ツ)_/¯ yaptı.
"Dalga mı geçiyorsun benimle?!"
"Tch tch ben sen miyim Sehun?"
İkili birbirlerine öldürücü bakışlar atarken Luhan odanın kapısında görüldü.
Sehun, Luhan'ı görmesiyle ona doğru yürüdü. Ama Luhan izin vermedi.
"Yaklaşma Sehun."
"Ne?! Ne diyorsun Luhan seni özledim."
"Git Sehun." Sehun'un gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"Seni istemiyorum."
Sehun, Suho'nun yakalarını kavrayıp " Ne yaptın ona?! Ne ile tehdit ettin?!" dedi.
" Bırak onu Sehun. Git buradan. Ben artık ona aitim."
"N-ne?! Ne saçmalıyorsun Luhan? Sen benimsin!"
"Hayır Sehun ben artık ona aitim. Git artık."
"Dokundun mu ona?! Cevap ver?! Dokundun mu ona?! "
"BIRAK DEDİM SEHUN!? GİT BURADAN!? BİR DAHA DA GELME!?"
"B-bambi bu sen değilsin? Ne ile tehdit etti seni? Korkma sana bir şey yapamaz? S-seni seviyorum hadi gel gidelim."
"Kimsenin beni tehdit ettiği falan yok! Seni istemiyorum artık."
"B-beni sevmiyor musun?"
"S-sevmiyorum." Luhan parmağındaki yüzüğü çıkarıp Sehun'un avucuna koydu.
Sehun için bu kadarı yeterliydi.
Hiçbir şey demeden arkasını döndü ve gitti.
"Çok ileri gittik Luhan."
"Hak etmedi mi?"
"Sonuna kadar etti." İkili kahkahalara boğulmuştu.
➡➡➡
Sehun gözyaşları eşliğinde arabanın önünde bekleyen babasına sarıldı.
"B-beni sevmiyormuş baba. B-beni istemediğini söyledi." Bay Oh oğlunun ağlamasına kıyamıyordu. Ama şuan da hak ediyordu.
Camdan bakan ikiliye göz kırptı.
"Hadi gidelim Sehun."
Sehun arka koltuğa oturup kafasını yasladı. Sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Çünkü bambisi onu istemiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
forced marriage :: hunhan
Hayran Kurgu"Aşk kaçınılmaz bir sondur, kimse istemez ama gereklidir. Çünkü hayat olduğu gibidir; olması gerektiği gibi değildir."
